Τα άγια Μετέωρα

 

Τα άγια Μετέωρα,ως ενιαίο σύνολο μοναδικής φυσικής ομορφιάς και τόπου λατρείας του Θεού απετέλεσαν για μένα ένα από τα κεφάλαια της “φωτογραφικής μου μυθολογίας”.

H γειτνίαση με την ιερά σύναξη των βράχων μετά την μετοίκηση στα Τρίκαλα ήταν και η αφορμή για συχνές επισκέψεις στον χώρο.

Όμως εκείνο το ομιχλώδες Σαββατιάτικο πρωινό του Φεβρουαρίου μου έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο νού μου ως μοναδικό βίωμα.

Η καλύτερη φωτογράφιση που είχα κάνει μέχρι τότε ήταν αυτή στην οποία η φωτογραφία έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο έχοντας παραχωρήσει την πρωτοκαθεδρία του ενδιαφέροντος στην εμπειρία της στιγμής.

Για πρώτη φορά το αχαλίνωτο άτι της φαντασίας έμοιαζε να σύρεται αργά ,μπροστά στην τρέχουσα πραγματικότητα .Για μια φορά οι αισθήσεις έδειχναν ικανές να κορέσουν τις απύθμενες ορέξεις των επιθυμιών.

Σχηματικά μιλώντας,ο μοναχός προσπαθεί με την προσευχή του να κατεβάσει τον ουρανό στη γή.Φαίνεται ότι εκείνη την ημέρα κάποιος το είχε κατορθώσει.

Με κρατημένη την ανάσα παρακολουθούσα την μυσταγωγία της φύσης όπου ο ίδιος ο Θεός έμοιαζε να θυμιάζει την αγιοσύνη  των επιγείων αγγέλων Του οι οποίοι  επέλεξαν αυτόν τον τόπο για να Τον δοξάσουν και να Τον υμνήσουν σε όλη τους τη ζωή.

Ευχαριστώ τον Θεό ο οποίος με αξίωσε να ζήσω μιά από εκείνες τις στιγμές  που παίρνει κανείς περισσότερα και από όσα ζητάει,μια στιγμή πρόγευσης Παραδείσου.

ΛΟΓΕΙΚΩΝ

.