Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2025

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΑΠ΄ΕΞΩ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ.

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και παιδί 
 
Στην πόλη που έχει μνήμες και προικιά Ανατολής,
στην πόλη με τις γειτονιές και τις ασβεστωμένες αυλές που οι μυρωδιές από τις τριανταφυλλιές και του βασιλικού κάμουν τους ανθρώπους ανοιχτόκαρδους και γελαστούς....
Στην πόλη που φοράει με περηφάνια πέτρινο βυζαντινό στεφάνι και που στην παραλία της τα φωτισμένα με λαμπιόνια καραβάκια είναι έτοιμα να σε ταξιδέψουν στα όνειρά σου....
Στην πόλη των ερώτων της νιότης σου που κάθε γωνιά της, κάθε στρατί και κάθε παγκάκι έχει και μια ιστορία να σου διηγηθεί....
Σε αυτή λοιπόν την πόλη μια χειμωνιάτικη Κυριακή που φύσαγε ο βαρδάρης παγερός, σε ένα δρομάκι που τα δένδρα έμοιαζαν αρχαίος χορός έτσι που τα κούναγε ο αγέρας
κι οι διαβάτες βιαστικοί προσπέρναγαν τον καστανά στην γωνιά,
σ' αυτή την πόλη εκείνο το βράδυ στην λέσχη αξιωματικών δινόταν ο ετήσιος χορός των Ανεμώνων! οι κυρίες με τις τουαλέτες και οι κύριοι με τα σμόκιν στροβιλίζονταν σε ένα ταγκό στους ήχους της ορχήστρας του Τόνι Πινέλι!
Εκείνη την παγωμένη Κυριακή από το σινεμά Πατέ έβγαινε ο κόσμος που είχε πάει να δει την Καζαμπλάνκα με τον Μπόγκαρτ και την Μπέργκμαν και άλλοι από τον κινηματογράφο Τιτάνια που είχαν δει την Ρίτα Χέιγουορθ στην Τζίλντα.....
Μια μοτοσυκλέτα αγκομαχά στην ανηφοριά
και σ' ένα ταβερνάκι φτωχικό το μπουζούκι του Τσιτσάνη βγάζει λυγμούς κι οι θαμώνες σβήνουν στο ποτό πληγωμένους έρωτες.....
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δεν σ' απαρνιέμαι
είσαι η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι...
Ο αέρας μυρίζει ξυλόσομπα, τα βλέφαρα της πόλης βαραίνουν....
Στο μαιευτήριο η μαμή ανασηκώνει το μανίκι,
ο τελευταίος πόνος της μάνας μου
και το πρώτο δικό μου κλάμα.....
Ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο του πατέρα μου,
το ταξίδι μου στην ζωή μόλις είχε αρχίσει
κι ήταν σαν σήμερα στις 9 του Γενάρη.
έτσι γεννήθηκα στην Σαλονίκη...
Υστερόγραφο:
Μόλις τελείωσα αυτό το κείμενο έβαλα να παίξει το τραγούδι του Σαββόπουλου που με αντιπροσωπεύει και που τόσο μου αρέσει πειράζοντας το λίγο:
" αν με ρωτήσετε που βρίσκω δεκανίκι, πως δηλαδή βρίσκω την άκρη δηλαδή, θα σας πω αγαπητοί μου γείτονες ότι γεννήθηκα στην Σαλονίκη και ξέρω απ΄ έξω την διαδρομή"
 θεία Ευτέρπη

1 σχόλιο:

  1. ... σπολάτη λοιπον, νοσταλγικέ Ευτερπνίδη,

    εις πολλά έτη... φωτεινά...

    κι αν η ομίχλη και ο βροχερός καιρός
    αγγίζουν με την θαλπωρή τους τις καρδιές
    και μ' ενα κάποιο αίσθημα ασφάλειας

    ας είναι πάντα

    καλοφωτισμένα...


    ΑπάντησηΔιαγραφή