ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

 

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι εγώ να χαίρομαι σαν μικρό παιδάκι γιατί αυτές οι μέρες με βοηθούν να θυμάμαι, να χαίρομαι, να δακρύζω, να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος!

Πλησιάζουν λοιπόν τα Χριστούγεννα αλλά εμείς χαμπάρι δεν έχουμε για την σημασία τους, στολίσαμε τα δένδρα μας από τις αρχές του Νοέμβρη όπως και τα σπίτια μας αλλά για τον στολισμό της ψυχής μας ούτε να το σκεφτούμε.....

Όλοι μιλάμε για το πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά μάλλον εννοούμε ότι θα βάλουμε τον σκούφο του αι Βασίλη και οι μπαργούμαν θα ντυθούνε αγιοβασιλίτσες η ξωτικά, παντού στις στολισμένες πλατείες βλέπουμε να κυριαρχούν οι καλικάντζαροι, τα ξωτικά, ο ρούντολφ το ελαφάκι που στα παραμύθια είναι τάρανδος κι ο γνωστός μας από την Ελληνική παράδοση Σάντα Κλάους της κόκα-κόλα, τώρα αν απουσιάζει η φάτνη από τα δένδρα στα σπιτικά μας είναι γιατί μάλλον μας χαλάει την αισθητική μας αλλά κι αυτό λίγη σημασία έχει.....

Τα Χριστούγεννα είναι λέει γιορτή των παιδιών και εγώ διαφωνώ γιατί τα Χριστούγεννα είναι οι θύμησές μας από την παιδική μας ηλικία, είναι αυτό που πρέπει να θυμόμαστε ώστε να διατηρήσουμε την παιδική μας αθωότητα για να έχουμε την ελπίδα μήπως και καταλάβουμε το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων, τα παιδιά μας θα τα ξεγελάσουμε με το καινούργιο ifone ώστε να έχουμε η να νομίζουμε ότι έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, αργότερα όταν μεγαλώσουν θα το χτυπάμε κι εμείς κι αυτά αλλά κι αυτό λίγη σημασία έχει....

Τα Χριστούγεννα είναι η βασιλόπιτα, το χοιρινό με το λάχανο, το χοιρομέρι, η πηχτή, η μπάμπω, οι τσιγαρίδες, οι λαχανοντολμάδες γι αυτό τότε στην επαρχία έτρεφαν και έπαιρναν από το χοιρινό τα καλούδια αυτά ώστε να αντέξουν το χειμωνιάτικο κρύο, τώρα γιατί στην Αθήνα τρώνε κατσικάκι Χριστουγεννιάτικα θα σας γελάσω, πρωτευουσιάνοι είναι κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί.

Τα Χριστούγεννα είναι το σαραγλί, ο μπακλαβάς, το κανταΐφι από τα χέρια της μάνας σου η της γιαγιάς, είναι τα παραμύθια στην ποδιά της γιαγιά σου, είναι το χιόνι που παρακαλούσες να πέσει για να παίξεις χιονοπόλεμο και όχι για να φοβάσαι μη σε πλακώσει καμιά χιονοστιβάδα στην πόλη με τις πολυκατοικίες η μήπως και βγούνε πολικές αρκούδες στο Σύνταγμα η στην πλατεία Αριστοτέλους.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι τα ρεβεγιόν ούτε και τα μπουζούκια, είναι οι βόλτες εκεί που γεννηθήκαμε στα μέρη που παίξαμε παιδιά και που είπαμε τα κάλαντα για μια δραχμή και δυο μανταρίνια, είναι το φιλί της μάνας μας και το φωτεινό πρόσωπο από χαρά του πατέρα μας, είναι η ξυλόσομπα που τριζοβολούσε και που έψηνες τις φέτες το ψωμί αλειμμένες με λάδι και ρίγανη η με εκείνη την λίγδα που έβγαινε από το λίπος των γουρουνιών.

Τα Χριστούγεννα είναι η εκκλησιά και ο ήχος της καμπάνας για την γέννηση ενός θαύματος και μιας ελπίδας για την ανθρωπότητα, είναι οι φτωχούληδες του θεού που παγώνουν στην παγωνιά του καιρού και των ανθρώπων, τα Χριστούγεννα είναι τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και του Ντίκενς.

Εκεί πρέπει να ψάξουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων κι εκεί είμαι σίγουρος ότι θα το βρούμε γιατί αλλιώς θα περάσουν οι γιορτές και θα πούμε για μία ακόμα φορά ότι δεν καταλάβαμε τίποτα και ότι μας έπιασε και μελαγχολία κι από πάνω...

Χαίρεται. γείτονες και δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε σαν εκείνο το κοριτσάκι με τα σπίρτα, όλη η ζωή μας μια ελπίδα είναι και μια φαντασία!

 θεία Ευτέρπη