'' ...έως ου έλθη ο Αναμενόμενος και Αυτός η Προσδοκία των Εθνών'' (Γένεση ΜΘ' 10)

 

Γράφει  ο Χρήστος Κλητσινάρης

 

Στο νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, στη Μονή Φιλανθρωπινών, υπάρχει μια τοιχογραφία η οποία ξαφνιάζει ίσως τον ευλαβή προσκυνητή.

Πριν μπεις στον κυρίως Ναό, στον Εξωνάρθηκα, υπάρχουν εικονογραφημένοι Επτά Αρχαίοι Φιλόσοφοι χωρίς φωτοστέφανο. Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Πλάτων, Απολλώνιος, Σόλων, Θουκυδίδης και Χίλων ο Λακεδαιμόνιος. Και δεν είναι το μόνο Μοναστήρι στον Ελλαδικό χώρο το οποίο έχει τοιχογραφίες Αρχαίων Φιλοσόφων. Σε Κρήτη, Σιάτιστα, Μετέωρα και Άγιο Όρος υπάρχουν περισσότεροι από αυτούς τους επτά Φιλοσόφους.

Τί θέση άραγε έχουν αυτοί οι αρχαίοι φιλόσοφοι σε ένα Χριστιανικό Μοναστήρι; Μήπως είναι ένα πνευματικό συγκέρασμα ή ένα δόλωμα για να προσελκύσουν Αρχαιολάτρες;

Τίποτα από όλα αυτά.

Ποιά η σχέση τους και τί κοινό έχουν με τους Αγίους και τους Προφήτες;

Τους ενώνει η Προσδοκία της Έλευσης ενός Μεσσία.

Δεν υπήρχε έθνος και λαός πάνω στη γη, που να μην περίμενε Κάποιον από τον Ουρανό ο Οποίος θα τους Λύτρωνε, δίνοντας του διαφορετικά ονόματα ο κάθε λαός.

 

Η Επαγγελία Σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους που δόθηκε από τον Θεό κατά την Έξοδο των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, αν και αναμειγμένη και αλλοιωμένη από τον χρόνο, την ασέβεια και την ειδωλολατρεία, πέρασε σε όλους τους λαούς από προγόνους σε απογόνους, ως μια υπόσχεση, ελπίδα και προσδοκία Ελεύσεως Σωτήρα που θα τους επαναφέρει στην Παραδείσια κατάσταση.

Οι πιο τέλειες και ακριβείς προφητείες για Αυτόν τον Αναμενόμενο Μεσσία, δόθηκαν στους Ισραηλίτες μέσω της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία ΟΛΗ με λόγους και τύπους δείχνει Αυτόν τον Μεσσία..

Εκεί διαβάζουμε ότι και όλα τα υπόλοιπα έθνη προσδοκούν την Έλευση Του.

Όταν ο εγγονός του Αβραάμ, ο Ιακώβ βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη, στάθηκαν μπροστά του τα δώδεκα παιδιά του, οι γνωστοί ως Δώδεκα Πατριάρχες των Φυλών του Ισραήλ, τους οποίους ευλόγησε ξεχωριστά και προφήτευσε για την φυλή του καθενός την πορεία της έως της Συντελείας. 

 

Χίλια πεντακόσια χρόνια προ Χριστού.

Στον τέταρτο γιό του, τον Ιούδα και όχι στον πρωτότοκο, προφήτευσε ότι από τους απογόνους του θα εξέλθει ο Αναμενόμενος Μεσσίας ''η Εξουσία του Οποίου δεν θα εκλείψει ποτέ'' και Αυτός θα είναι η Προσδοκία όχι μόνο των Ισραηλιτών, αλλά και όλων των Εθνών.

'' ...έως ου έλθη ο Αναμενόμενος και Αυτός η Προσδοκία των Εθνών'' Γένεση ΜΘ' 10.

Οι επόμενοι στους οποίους δόθηκαν αρκετές φανερώσεις και προφητείες για την Έλευση του Μεσσία ήταν οι Έλληνες, οι οποίοι και αυτοί περίμεναν από τον Ουρανό έναν Άγνωστο Θεό, Δίκαιο και Αγνό που θα καταργήσει την Ειδωλολατρεία και την Θεοποίηση των Ανθρωπίνων Παθών.

''Οι θεοί δεν μπορεί να είναι ανθρωπόμορφοι με πάθη ανθρώπινα και έριδες'' φώναζε ο Σωκράτης.

Αυτές οι προφητείες δόθηκαν μέσω Φιλοσόφων κυρίως, οι οποίοι όχι μόνο κήρυξαν και προανήγγειλαν την Έλευση Του, αλλά υπέφεραν και σωματικά με εξορίες και θάνατο από τους ομοεθνείς τους, όπως και οι Προφήτες του Ισραήλ.

Είναι οι εξ Εθνών Προφήτες του Χριστού, όπως και στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε ότι υπήρχαν μεμονωμένοι Προφήτες και στα Έθνη.

Κάποιοι από αυτούς μίλησαν πιο γενικά για τον Ερχομό Αυτού του Μεσσία και κάποιοι άλλοι με θαυμαστές λεπτομέρειες για τον τρόπο που θα έλθει, την διδασκαλία Του, αλλά και τον Μαρτυρικό Θάνατό Του. Είναι πάρα πολλές και δεν μου αρκεί ο χρόνος και ο τόπος να αναφερθώ ξεχωριστά στον καθένα.

Τρείς μόνο θα αναφέρω, ίσως τις πιο άγνωστες σε πολλούς.

Χίλων ο Λακεδαιμόνιος

'' Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί,

εξ΄αυτού δε ο Ίδιος ως Ουσία και Λόγος''

Πλάτωνας στην Πολιτεία

«Ο προσδοκώμενος θεόπεμπτος θα εγκαινιάσει στον κόσμον περίοδον αφυπνίσεως και εγρηγόρσεως, θα είναι δικαιότατος (...)· όμως θα θεωρηθεί από τους ανθρώπους άδικος και θα υποστεί ταπεινώσεις, εξευτελισμούς και μαρτυρικόν θάνατον δια καθηλώσεως επί υψηλού ξύλου» (Πλάτωνος, Πολιτεία Β , IV-V, 361).

Το πιο θαυμαστό βρίσκεται στον Προμηθέα Δεσμώτη γραμμένο από τον Αισχύλο. Εκεί προφητεύεται και ο χρόνος Έλευσης Του. Στους στίχους 765-775 ο Προμηθέας Δεσμώτης (ο δεμένος άνθρωπος που περιμένει τον Λυτρωτή του για να του λύσει τα δεσμά) συνομιλεί με την Ιώ (Αγνή) και γίνεται ο παρακάτω διάλογος:

ΙΩ Λοιπόν θα τον ξεθρονιάσει τον Δία μια γυναίκα;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ναι γιατί θα γεννηθεί από εκείνη ένα παιδί περίσσεια ανώτερο του.

ΙΩ Ποιός είναι αυτός, που θα σε λύσει χωρίς τη θέληση του Δία; πες μου

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Απόγονος δικός σου πρέπει νάναι.

ΙΩ Τί λες; Παιδί δικό μου θα σε σώσει;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Σε δεκατρείς γενιές μετά από σένα.

ΙΩ Δυσνόητη είναι η προφητεία αυτή.

Εκπληρώθηκε με ακρίβεια.

Γράφτηκε το 470 πΧ, 13 γενιές επί 40 χρόνια που υπολογίζεται η αλλαγή κάθε γενιάς φτάνουμε ακριβώς στη Σταύρωση, την Ανάσταση και την Νίκη του Χριστού.

Και εάν το υπολογίσουμε με το μέσο βιολογικό όριο των 70 ετών της κάθε γενιάς, φτάνουμε στην οριστική κατάργηση της λατρείας του Δωδεκάθεου (392 μΧ) και το ξεθρόνιασμα του Δία!!!

Ο Θεός διαμέσου αυτών των Ελλήνων Φιλοσόφων ετοίμασε την Οδό του Ευαγγελίου για τα Έθνη.

Όσοι από τους μετέπειτα μαθητές τους σπούδασαν την Αρχαία Φιλοσοφία και μετά γνώρισαν την Αλήθεια και το Φως του Ευαγγελίου εξέφρασαν την Τέλεια Ερμηνεία και το Βάθος Του, που όμοια τους δεν βρίσκεις σε κανέναν άλλο λεγόμενο Χριστιανικό λαό.