Ήμουν ακόμα παιδί όταν μαγείρευε η μαμά φασολάδα στο τζάκι. Κατάμαυρο από έξω το καζάνι, ολοκάθαρο μέσα και στο κέντρο να σιγοβράζει η φασολάδα.
Καθόμασταν στο τραπέζι, έφερνε η μαμά το ζυμωτό ψωμί, έφερνε τις ελιές, έφερνε και από ένα κρεμμύδι για τους τρεις μας.
Γιατί, τι άλλο θέλει η ψυχή; Τα απλά, τα αυθεντικά και τα ωραία…
Μ.Τ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να είναι απλά, αυθεντικά και ωραία, πρέπει να είναι αληθή και να έχουν το dna της αληθείας και της Πίστεως και ας είναι και απλή φασολάδα στο τζάκι. Αν δεν έχεις αλήθεια στη ζωή σου, ούτε τη φασολάδα μπορείς να προτιμήσεις και να εκτιμήσεις, θα πας σούμπιτος στο κονσερβοκούτι τής διαβολικής προόδου και θα γεύεσαι τις πρωτεΐνες από τις κατσαρίδες και τα έντομα.
Αν δεν υπάρχει η Πίστης όλα χάνονται στη δίνει ενός ψεύτικου μοντερνισμού που παρασύρει στον χάντακα της μπόχας και της δυσωδίας.
Έτσι και ο συκοφαντηθείς ηγούμενος Μεθόδιος της προηγούμενης ανάρτησης που κατηγορείται από πολλούς, αλλά και από τον Τρελογιάννη, ως δήθεν πονηρός ο λόγος του, που ακούγοντάς τον λέξη προς λέξη, δεν μπορείς να μην εμπνευστείς στην ειλικρίνεια, στην απλότητα, στην Αλήθεια και στην γενναιότητα, όλα μέσα από τα γεγονότα της ιστορίας τους.
Μπράβο και στον τρυφερό δημοσιογράφο που έχει την γνώση και τον σεβασμό εμπρός σε αυτό το μεγαλείο που ερευνάει.
Μήπως Τρελογιαννάκο πήρες κανένα εμβασματάκι από τους πιστολέρο αλεξιπτωτιστές Κατσουλιέρηδες, πουλάκι μου;
Αν πήρες και αν δεν πήρες αδελφέ, η ταμπέλα πού προσάπτεις, "πολύ πονηρός λόγος", δεν πάει στον Ηγούμενο πουλάκι μου, αλλά Στον Θεό και Λόγο, διότι το δίκαιο της ιστορίας της Εσφιγμένου, είναι για το Σύνταγμα των Ιερών Κανόνων, ήτοι Του Λόγου, Τρελογιαννάκο αδελφέ.
Εκείνον ταμπελίζεις, διότι δεν υπάρχουν προσωπικά και ιδιωτικά ζητήματα στην Εσφιγμένου, παρά μόνο Λόγοι Πίστεως. Κατόπιν αυτού μετά την ανάρτηση καταλογίζεσαι και εσύ στην αναφορά των ιστολογίων τού 41:41 της συνέντευξης, περί ψευδών και πονηρών αναρτήσεων.
Εδώ το οικόπεδο είναι της Κας Θεοτόκου, και τα κτίρια της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου είναι της Αγιωτάτης Βυζαντινής Αυτοκράτειρας, Βασίλισσας Πουλχερίας ούτε του Πατριάρχη, ούτε τού Μεθόδιου, ούτε των Κατσουλιέρηδων.
Αδελφέ μην παρασύρεσαι από αντίχριστες κουρούνες και κοράκια, που στην αρχή έχουν μια λαμπερή ηδονή, αλλά μετά στο χάος τής εγκατάλειψης μένεις αβοήθητος και κατακαίγεσαι από τις τύψεις τής Θεομηνίας.
Αν πράγματι αγωνίζεσαι εν Χριστώ, σβήσε την προηγούμενη ταμπέλα, και άφησε ανοιχτά τα σχόλια προς σχολιασμό των αναγνωστών, διότι έχουν οι αναγνώστες σου φωτισμένη κρίση και αντιλαμβάνονται τα ιστορικά μεγέθη βάθος και σε βάρος εθνικής ευθύνης και Ορθόδοξης ενσυναίσθησης.
Διότι, αδελφέ, όταν κάποιος κατηγορεί πως πονηρός ητο ο λόγος,
ενώ δεν είναι,
συνήθως εννοεί ότι δεν υφίσταται στην παράφρων λογική της σφαίρας του, τού όπως το θέλει αυτός.
Αδιαμφισβήτητα αδελφέ, οι περισσότερες δυσφημίσεις δηλώνουν πρώτα-πρώτα, το κόμπλεξ που έχει χτιστεί πίσω από την πλάνη πού ακολουθείται, αν δεν υπάρχουν ιταμά ελατήρια. Έτσι λέει το αναμένο κερί τής Isabella Roselini
Και το πρόβλημα με τους followers γενικά και παντού, είναι πως κρατάνε απέναντί του ένα ανοιχτό μυαλό λόγω τής χρόνιας μαχητής εμπιστοσύνης που έχει δείξει ο αγωνιώδης αγωνιστής και δεν εξετάζουν τι τους σερβίρει και το χαύτουν αναχαιτίστως αμαχητί και αμάσητο. Έτσι λέει ο Terry Pratchett
Και κάτι ακόμη, η τρυφερότητα με την πονηριά δεν κάνουν collocation, literally. Έτσι λέει ο
Θαλασσινός αλλά και η αναγκαιότητα της συκοφαντίας δια της ψεύτικης ταμπέλας επιβάλλεται όταν η πλάνη ιδέα των πιστολέρο- Κατσουλιέρο, κινδυνεύει. Πάλι το λέει ο Θαλασσινός.
Εκ κατακλείδι για να απολαμβάνεις μια ωραία φασολάδα από ένα τζάκι, πρέπει πρώτα από όλα να υπάρχει καθαρή συνείδησης. Αν η συνείδηση είναι μαύρη λάσπη, ούτε τον καθαρό αέρα δεν απολαμβάνεις.
Χαιρετισμούς από την μακρινή θάλασσα της απεραντοσύνης της Αγάπης Τού Θεού.
... πὼς τὰ θαλάσσωσες ἔτσι βρὲ...
Διαγραφήλὲς καὶ μπῆκες ἐχτές ἐδῶ, στοῦ Τρελλογιάννη μας
τὸ τίμιο μετερίζι...
μὰ τὶ συμπυκνωμένη κακία ἦταν αὐτή ποὺ ἔβγαλες
καὶ τὶ κατηγόριες ἀλλοπρόσαλλες, ἦταν αὐτές ποὺ πέταξες ἀστόχαστα...
μὲ τὴν σέσουλα...
ἐκτός πιὰ καὶ ἀν εἶσαι τοῦ παλαιοῦ
ποὺ ἐφόσον τὸ καταδικάζει ὁ Ἅγιος Εφραίμ τῆς Ἀριζόνας
καὶ ὑπάρχει σχετικό ντοκουμέντο μὲ τὴν φωνή του
δὲν ἔχω τίποτε καλύτερο να πῶ ἐπʹ αὐτοῦ...
κρίμα...