Ο καφές της μάνας!!

 

Μάνα και τι δεν θα'δινα

να'πινα τον καφέ σου

που έφυγες και νοσταλγώ

το όμορφο το χθες σου

Θυμάμαι που ερχόμουνα

για να σε δω μανούλα

και μου'λεγες τοιμάζεται

καρτέρα μια στιγμούλα

Μάνα μου μοσχοβόλαγε

όλη μας η κουζίνα

ήταν ο πιο καλός καφές

γιατ ήσουν μερακλίνα

Έφυγες κι όλα έρημα

τώρα στο σπιτικό μας

μου λείπουν μάνα οι στιγμές

κουβέντες και των δυο μας

Όταν πηγαίνω στο χωριό

πονά η θύμησή μου

αφου εσύ δεν θα'σαι κει

σφίγγεται η ψυχή μου

Θυμάμαι με περίμενες

ορθή στα σκαλοπάτια

και τα σεντόνια στράφτανε

μάνα μου στα κρεβάτια

Καλώς τηνε μου φώναζες

κόρη ξενιτεμένη

τώρα πηγαίνω και κανείς

δεν θα με περιμένει

Και κάθομαι μες την αυλή

δίπλα στο κουζινάκι

κλαίω και λέω μάνα μου

που'ναι το καφεδάκι

Και έχω την εικόνα σου

στα μάτια ζωντανή

καρτέρα περιστέρα μου

στ αυτιά μου η φωνή

Μάνα και τι δεν θα'δινα

να'ρθω στο σπιτικό μας

να μου τρατάρεις τον καφέ

σαν τον παλιό καιρό μας

Ελευθερία Λάππα