J
im Rohn Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας (1930-2009)
Καλό λοιπόν να επιμένουμε να οικοδομήσουμε στέρεα θεμέλια στις συνήθειες που οδηγούν στον ευθύ δρόμο, πάντα χάριτι Θεού, ζητώντας την βοήθεια ακούραστα, αβάρετα, αγόγγυστα, να γίνει αυτό ένας συμβιβασμός, κάπως ασυνήθιστος από τους προβεβλημένους...
... ὄμορφη φατσούλα...μὲ τὰ γαλάζια μάτια της καὶ τὰ κατάμαυρα μαλλιά,τό ἀνεπαίσθητο χαμόγελοκαὶ τὶς φακῖδες...σίγουρα ἀσυνήθιστη στά μέρη μαςἰσως συνηθισμένη κάπου ἀλλοῦ... κι ἴσως νὰ τὸν θυμᾶστε τὸν Μίλαν Κούντερα (πᾶν τώρα τόσα χρόνια, ἀπʹ ὅταν τʹἄστρο του μεσουρανοῦσε... Τσέχος νομίζω...)σὲ ἕνα ἀπʹ τὰ μυθιστόρηματά του λοιπόν -δὲν τὸ θυμᾶμαι σὲ ποιό πλέον-ἤτανε λέει μιά κοπέλλα... συνηθισμένη... κοινός τύπος...κοκκινόξανθα μαλλιά, γαλάζια μάτια, φακίδες στὴ μύτη και στὰ μάτια, λεπτοκαμωμένη...συνηθισμένη...
J
Καλό λοιπόν να επιμένουμε να οικοδομήσουμε στέρεα θεμέλια στις συνήθειες που οδηγούν στον ευθύ δρόμο, πάντα χάριτι Θεού, ζητώντας την βοήθεια ακούραστα, αβάρετα, αγόγγυστα, να γίνει αυτό ένας συμβιβασμός, κάπως ασυνήθιστος από τους προβεβλημένους...
ΑπάντησηΔιαγραφή... ὄμορφη φατσούλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήμὲ τὰ γαλάζια μάτια της καὶ τὰ κατάμαυρα μαλλιά,
τό ἀνεπαίσθητο χαμόγελο
καὶ τὶς φακῖδες...
σίγουρα ἀσυνήθιστη στά μέρη μας
ἰσως συνηθισμένη κάπου ἀλλοῦ...
κι ἴσως νὰ τὸν θυμᾶστε τὸν Μίλαν Κούντερα
(πᾶν τώρα τόσα χρόνια, ἀπʹ ὅταν τʹἄστρο του μεσουρανοῦσε... Τσέχος νομίζω...)
σὲ ἕνα ἀπʹ τὰ μυθιστόρηματά του λοιπόν
-δὲν τὸ θυμᾶμαι σὲ ποιό πλέον-
ἤτανε λέει μιά κοπέλλα... συνηθισμένη... κοινός τύπος...
κοκκινόξανθα μαλλιά, γαλάζια μάτια, φακίδες στὴ μύτη και στὰ μάτια, λεπτοκαμωμένη...
συνηθισμένη...