«Μία παρθένος πήγε στόν Αββά Παμβώ καί τού λέγει: «Αββά, εγώ νηστεύω πολύ καί τρώω ανά επτά ημέρες. Κάνω καί διάφορες άλλες ασκήσεις. Έχω αποστηθίσει τή Πάλαια καί Καινή Διαθήκη. Τί μού υπολείπεται ακόμη νά πράξω, ώστε νά φθάσω στήν τελειότητα;»
Ό σοφός γέροντας τής λέει:
-Παιδί μου, όταν κανείς σέ βρίσει, σέ χλευάσει, σού φαίνεται μέσα σου σάν νά σέ επαινεί;
-Όχι.
-Όταν σέ επαινεί κάποιος, σού φαίνεται μέσα σου σάν νά σέ βρίζει;
-Όχι Αββά.
-Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, καί τίποτα δέν έχεις κάνει μέχρι τώρα.»
Απάθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικό κατέβασμα από τον π-άμβωνά της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆς προσέχουμε..., τι έχουμε..., τι δεν έχουμε..., ιδέα δεν έχουμε...
Επειδή δε θεωρούμε κάτι τον εαυτόν μας,και επειδή υπάρχει ασκητής που έπεσε και στο ήθος και στο δόγμα,σας λέγω ότι ότι ο,τι δίνω το δίνω επειδή νύχτες έψαξα για την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη τρωγεσθε!
Είναι βασανιστικό .
Εγώ θα χαιρομουν να άκουγα τον οποιονδηποτε!!
Αλλά είμαι ελεύθερος άνθρωπος κ δεν δεσμεύονται από τίποτα,επειδή έτσι είμαστε οι χριστιανοί.
Χάρηκα που σας γνώρισα!!
Καλό Παράδεισο!!
... μʹαὐτοπεποίθηση
ΑπάντησηΔιαγραφήκαμαρωτή
καὶ αὐτοθαυμαζόμενοι
(σὰν... κάποιο χόμπυ)
καὶ μὲ τοὺς λογισμούς
νὰ μᾶς χαϊδεύουνε...
τʹαὐτιά τοῦ νοῦ μας
κενόδοξοι δοξομανεῖς...
μὲ τὴν ψυχή μας ἄδεια ἀπό κάθε τι
ποὺ θα μποροῦσε νὰ την ξεδιψάσει
βαδίζουμε ἕρποντας σὲ δρόμο σκολιό
ὑπόγεια ζητιανεύοντας
τὰ μπράβο... καὶ τὰ λαϊκς...
δεμένοι πάνω σὲ μιὰ σάρκα πλαδαρή (ποὺ ὅλο θέλει)
πατῶντας -ασταμάτητοι- κουμπάκια... (διὰ πᾶσαν...)