Θρανία θρόνοι συμμαθητών-συμμαθητριών σύνθρονων με σκοπό? να προάγουν τις γενιές των αυριανών αρχοντανθρώπων...Παρών.
Παρών. Αν και μόλις τα πρόλαβα.
Παρών μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο...Μετά ατομικές καρέκλες για να κάνουμε χαβαλε....
... τρεῖς μαθητές μαζί καὶμιὰ χαρά χωράγαμε, πρωτάκια γαρ... λιανοφτιαγμένα ἀπὸ τʹ ασταμάτητα τρεχαλητά...ἀτόφιο ξύλο, μὰ...γδαρμένο... σκαλισμένο... χαρακωμένο... κι ὅλη αὐτή ἡ αφανής μεγάλη π ε ρ ι π έ τ ε ι α τῆς μάθησης, σὰν τυπωμένη πιά, ἔτσι, ἐπάνω τους...μιά ἄσκηση ἀπαιτητική ποὺ θέλει σώματα νεανικά καθηλωμένανὰ στίψουνε τὸ σφρῖγος τους νὰ γίνει κάρφωμα τοῦ νοῦ κι ἀπόλυτη προσήλωση στὰ "νέα φῶτα"... ὕστερα, στὴν τετάρτη, μᾶς ἤρθαν τὰ καινούρια, μὲ τὴν λαμπρὴ ἀνοιχτοπράσινη φορμάϊκα...καὶ οἱ καρεκλίτσες... λυγερές καὶ ὁλοκαίνουριες καὶ καθένας τὴν δικιά του παρακαλῶ... προχωρημένα πράματα...(τὰ ἀμερικανάκια ἔχουν τὸ καθένα καὶ τὸ τραπεζάκι του... τὸ... κατὰδικό του τραπεζάκι...πράματα ὅλο νόημα... κι ὅλα... σ ι γ ά - σ ι γ ά ...) ἤταν τότε νομίζω ποὺ μᾶς εἴπανε ...γυρίστε τὸ αναγνωστικό, στὴν τελευταῖα σελίδα καὶ... σκῖστε την...ἦτανε ὁ φαντάρος, μπροστά στὸν φοίνικα... καὶ τὶς φλόγες ποὺ τώρα... θὰ γινότανε... μουσᾶτος διανοούμενος στὴν ΕΙΡΤ νὰ λέει καὶ νὰ λέει...και κουνιστός τραγουδιστής- ἀντιστασιακός(!), σʹ ἐπιθεώρησηἀσπρόμαυρη...παρὼν λοιπὸν...(κι ἀξούριστος πιὰ τώρα... )
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αχ... Όμορφα αθώα παιδικά μαθητικά χρόνια.
Θρανία θρόνοι συμμαθητών-συμμαθητριών σύνθρονων με σκοπό? να προάγουν τις γενιές των αυριανών αρχοντανθρώπων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρών.
Παρών. Αν και μόλις τα πρόλαβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρών μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά ατομικές καρέκλες για να κάνουμε χαβαλε....
... τρεῖς μαθητές μαζί καὶ
ΑπάντησηΔιαγραφήμιὰ χαρά χωράγαμε,
πρωτάκια γαρ... λιανοφτιαγμένα ἀπὸ τʹ ασταμάτητα τρεχαλητά...
ἀτόφιο ξύλο, μὰ...γδαρμένο... σκαλισμένο... χαρακωμένο...
κι ὅλη αὐτή ἡ αφανής μεγάλη
π ε ρ ι π έ τ ε ι α
τῆς μάθησης, σὰν τυπωμένη πιά, ἔτσι, ἐπάνω τους...
μιά ἄσκηση ἀπαιτητική ποὺ θέλει σώματα νεανικά καθηλωμένα
νὰ στίψουνε τὸ σφρῖγος τους νὰ γίνει κάρφωμα τοῦ νοῦ κι ἀπόλυτη προσήλωση
στὰ "νέα φῶτα"...
ὕστερα, στὴν τετάρτη, μᾶς ἤρθαν τὰ καινούρια,
μὲ τὴν λαμπρὴ ἀνοιχτοπράσινη φορμάϊκα...
καὶ οἱ καρεκλίτσες...
λυγερές καὶ ὁλοκαίνουριες καὶ καθένας τὴν δικιά του παρακαλῶ...
προχωρημένα πράματα...
(τὰ ἀμερικανάκια ἔχουν τὸ καθένα καὶ τὸ τραπεζάκι του... τὸ... κατὰδικό του τραπεζάκι...
πράματα ὅλο νόημα...
κι ὅλα... σ ι γ ά - σ ι γ ά ...)
ἤταν τότε νομίζω ποὺ μᾶς εἴπανε ...
γυρίστε τὸ αναγνωστικό,
στὴν τελευταῖα σελίδα
καὶ... σκῖστε την...
ἦτανε ὁ φαντάρος, μπροστά στὸν φοίνικα... καὶ τὶς φλόγες
ποὺ τώρα... θὰ γινότανε... μουσᾶτος διανοούμενος στὴν ΕΙΡΤ νὰ λέει καὶ νὰ λέει...
και κουνιστός τραγουδιστής- ἀντιστασιακός(!), σʹ ἐπιθεώρηση
ἀσπρόμαυρη...
παρὼν λοιπὸν...
(κι ἀξούριστος πιὰ τώρα... )
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ... Όμορφα αθώα παιδικά μαθητικά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή