Φοβού τον π.Βαρθολομαίο και «δώρο» φέροντα.

 

Γράφει ο Μέτοικος

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.

Οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ό,τι αποφάσισαν το αποφάσισαν «τοις θείοις δόγμασιν επόμενοι [και] βεβαίως πιστεύοντες [ομολόγησαν ότι] λατρεύομεν…εν μια Θεότητι, Τριάδα ομοούσιον» και, ολοφάνερα, τα ρασοφόρα μέλη της 10^ης Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου δεν ενστερνίστηκαν το νόημα του κεντρικού συνθήματος της συγκέντρωσής τους.

Εάν είχαν εγκολπωθεί την αλήθεια του κεντρικού συνθήματος της κακο-Συνάξεως τους, όπως αυτή διατυπώνεται στην υμνολογική θεολογία, τουλάχιστον, θα ήταν επιφυλακτικοί στο δόλιο «δώρο» του π.Βαρθολομαίου που, δολιότερος του Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ΄ αντέστρεψε τη διαμετρικά αντίθετη προς τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου πρότασή του. Ο π.Ιωακείμ  πρότεινε στην Ορθόδοξο Εκκλησία  «προς αγλαωτέραν και δαψιλεστέραν θρησκευτικήν καρποφορίαν!» τη μετάσταση «του καθ’ ημάς εκκλησιαστικού ημερολογίου» και αποδοχή του Γρηγοριανού «ως ευοίωνον απαρχήν της ελπιζομένης και ποθητής παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος»!

Ο π.Βαρθολομαίος ασύγκριτα πιο δόλιος του «Μεγαλοπρεπούς» προκατόχου του, στην καταληκτήρια ομιλία του πρότεινε και ευχήθηκε στη 10^η σύναξη των επισκόπων του πνευματικά χειμαζόμενου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, την καθιέρωση «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν κατ᾽ ἔτος, ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης» της Αναστάσεως του Κυρίου.

Αυτό είναι το δόλιο «δώρο» του Φαναριώτη κληρικού΄ όχι απλά ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους, αλλά ο πανηγυρισμός της Αναστάσεως του Κυρίου «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»!!!

Είναι αλήθεια πως, πρόκειται, για την πιο σατανική πρόταση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι, θα εξερχόταν από το έρκος των οδόντων του π.Βαρθολομαίου.

Το «δώρο» αυτό του πρωθιερέα της παναίρεσης του οικουμενισμού χαροποίησε τους ανύποπτους επισκόπους που ομοθυμαδόν συντάχθηκαν με την πρόταση τού π.Βαρθολομαίου και ευχήθηκαν την ευόδωσή της.

Οπότε, επίσκοποι, και για να καταλάβουμε ˙ Εάν ο αρχιαιρεσιάρχης πάπας Φραγκίσκος μας κάνει τη «χάρη» να ανακοινώσει στη Νίκαια και, στα πλαίσια των σχεδίων της παναίρεσης του οικουμενισμού, τον εορτασμό του Πάσχα από την αίρεση των Λατίνων την ίδια ημερομηνία που το εορτάζει και η Ορθόδοξος Εκκλησία, εμείς θα πανηγυρίσουμε νίκη περιφανή που οδηγεί στην πραγμάτωση του ψευδοσυνθήματος των οικουμενιστών «ίνα πάντες εν ώσι» και σαν τους Τρώες θα γκρεμίσουμε τα Ορθόδοξα τείχη για να μπουν μέσα στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία οι από αιώνων πολλών αιρετικοί και άσπονδοι εχθροί μας;

Το πρώτο απτό αποτέλεσμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα, θα είναι η επισημοποίηση των συνπροσευχών με τους αιρετικούς Λατίνους και τους Ουνίτες. Και όποιος αυτό δεν «βλέπει δεν ξέρει που πατά που πηγαίνει».

Μα τόσο πολύ χαζέψαμε;

Οι επίσκοποι είναι ανύποπτοι σαν τα ποντίκια που βλέπουν το τυρί και όχι τη φάκα, για να ευχηθούν ομοθυμαδόν να ισχύσει το «δώρο» του π.Βαρθολομαίου; Δεν υποπτεύονται το δόλο του «δώρου» που δόλια τους προσφέρθηκε από τον Βαρθολομαίο Αρχοντώνη;

Χωρίς δογματική ένωση, ποια η αξία για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ενός κοινού εορτασμού με τους αιρετικούς Λατίνους εκτός, βέβαια, από τα κοσμικά πανηγύρια και την επίδειξη των χρυσοποίκιλτων αμφίων των επισκόπων;

Τι νόημα έχει να συνεορτάζουμε, έστω και με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» την Ανάσταση του Κυρίου, με ανθρώπους που δεν θεωρούν τη Μία Θεότητα Τριάδα ομοούσιο;

Πως θα γιορτάσουμε επίσκοποι, μαζί με τους αιρετικούς Λατίνους την Ανάσταση του Κυρίου όταν αυτοί πιστεύουν ότι, το Φως της Αναστάσεως έλαμψε μόνο στο καθαρτήριο και, όχι στον Άδη;

Τι θα πανηγυρίζουμε με τους αιρετικούς Λατίνους, το βράδυ της Αναστάσεως επίσκοποι; Την κάθοδο του Χριστού έως το limbus των Πατριαρχών που σημαίνει ότι το κέντρο του Άδη παρέμεινε σκοτεινό και στους εκεί δεν «εφάνη η κοινή βασιλεία» πως, ο Κύριος δεν «εσκύλευσε τον Άδην», ότι δεν τον «επίκρανεν γευσάμενον της σαρκός Αυτού», ότι ο Άδης δεν «καθηρέθη, δεν ενεκρώθη» ή, ότι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναλαμβάνοντας το Βασιλικό Του Αξίωμα κατήλθε στον Άδη και «το κράτος του έλυσεν, συντρίβοντας πύλας χαλκάς και, ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεός ων, ανέστησε»;

Πως «ορθόδοξοι» επίσκοποι θα συνεορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου με τους αιρετικούς παπικούς και, αύριο με τους προτεστάντες, που πανηγυρίζουν την ανάμνηση του γεγονότος που άπαξ φωτίστηκε από κτιστό φως, ενώ, ΕΜΕΙΣ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί «εορτάζομεν θανάτου νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν» λαμπρυνόμενοι συνεχώς και αδιαλείπτως από το άκτιστο «φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάζουμε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών»;

Και, τέλος πάντων, «ορθόδοξοι» επίσκοποι, μετά τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους τι;

Μήπως το κοινό ποτήριο, χωρίς οι Λατίνοι να μετανοήσουν για τις κακοδοξίες τους: Filióque, άσπιλος σύλληψη της Θεοτόκου, κακοδοξία ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης (satisfactio) δια του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού και άλλες δέκα βλασφημίες;

Το «δώρο» του π.Βαρθολομαίου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους σύμφωνα με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» στην πράξη ομοιάζει με ανάβαση σε ολισθηρή πλαγιά. Όποια προσπάθεια και να καταβάλεις για να κρατηθείς, αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις στον βούρκο που είναι η βάση της.

Με τον κοινό εορτασμό του Πάσχα, είναι θέμα χρόνου η αλλοίωση της γλυκύτατης Ορθοδοξίας, η λήθη όσων δίδαξαν οι Απόστολοι, η απώλεια όσων η Εκκλησία παρέλαβε.

Το ψεύδος της αίρεσης, θα εφορμήσει θρασύτατα από το ρήγμα που θα προκαλέσει στην Ορθοδοξία ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους.

Η αλήθεια θα απελαθεί, η σοφία θα ταπεινωθεί, η πίστη των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων, των Ορθοδόξων που στήριξε τον ελληνισμό  όταν όλα «τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» θα πάψει να υπάρχει.

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.