Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024

Ίσως γιατί το σχεδόν τέλειο έχει ιδιαίτερη σημασία να προβάλλεται

 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

2 σχόλια:

  1. Χειραγώγηση καιρού
    Ο υπερφίαλος άνθρωπος το βιολί του. Θέλει τον εμφιαλωμένο κατ' επιλογήν του καιρό στον τόπο και χρόνο της αυταρέσκειάς του, αφαιρώντας έτσι απλά έναν φελό. Το κατ' εικόνα όσο κι' άν επεξεργαστεί την κτίση άνθρωπε φελλέ, αδυνατεί να την καταστήσει μία νέα αληθινή πραγματικότητα. Το πάθημα με τον ασκό του Αιόλου έπεσε σε λήθη, το άνοιγμα του ασκού του διαβ.... θα έχει συνέπεια την επιβεβαίωση της αψευδούς μαρτυρίας ότι οι άλλοι λίθοι "...οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται."

    Ίσως νά ' μαι εκτός νοήματος της ανάρτησης, έχω μία αμφιβολία.
    Ελπίζω να γλυτώσω τον λιθο-βολισμό, άν ατόπησα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ... !!!

    (να πώ πως τόπιασα, θα είμαι ψεύτης... )


    τα περισσότερα πάντως από τα...

    προβαλλόμενα...

    (και υπερπροβαλλόμενα)

    στα χρόνια τού...
    "αλλάξαι χρόνους και καιρούς"...
    που φαίνεται να μπαίνουν με ορμή στις ράγες
    (μαζί με τις στιγμές μας,
    πουναι τέλεια ζυγισμένες κι άψογα μετρημένες
    με πολλήν ακρίβεια... )


    τα όσα δηλαδή μάς κατακλύζουν,

    διαποτίζοντας...
    και υπενθυμίζοντάς μας τον υποτιθέμενο ζωώδη μας

    προορισμό

    που μπορεί, λέει, όμως πιά τώρα,
    καθως πληροφορούμαστε...
    να αναβαθμιστεί
    σε κάτι το σπίστευτα ονειρεμένο...

    σε κάτι... από τ' άπιαστα,
    τής κορυφης τού θαυμαστου μας νέου "πύργου"
    που χανεται στα συννεφα ψηλά, αγγίζοντας -στα σίγουρα- τον ουρανό
    ξύνοντας και την λεπτεπιλεπτη αιθέρια μεμβράνη του,
    πλασμένη όπως όλα από την θεσπέσια τυχαιότητα
    που μας φροντίζει σαν τα μάτια της (τα κβαντικά)

    και δρασκελίζουμε έτσι τα πιό προχωρημένα... μονοπάτια
    τού τεχνολογικού μας
    άπιαστου πολιτισμού ...

    μιά κυματοσυνάρτηση
    που μας κυκλώνει
    καπως... ασυνάρτητα...

    με μία γοητεία... άπιαστη

    σκέτη... μαγεία...

    και τότε αγγίζουμε στα σίγουρα, απαλά,
    την τελειότητα...

    τού μηδενός...

    (την παραφουσκωμένη...
    κι έτοιμη να εκραγεί...)

    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή