Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

Πατριαρχικὴ παγίδα

 


 

Ἔκπληξη προκάλεσε ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπό 1 μέχρι 3 Σεπτεμβρίου 2024.

Ὁ Πατριάρχης θύμισε ὅτι κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἐπίσημος ἑορτασμὸς γιὰ τὴ συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση ἐκεῖ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἐκεῖνο ποὺ αἰφνιδίασε ἦταν ἡ κατάληξη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου, ὅπου ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα του 2025 «νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος,συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» («iefimerida.gr» 3-9-2024).

Ἡ παγίδα βρίσκεται στὴ φράση τοῦ Πατριάρχου «συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», διότι φαίνεται ὅτι σχεδιάζεται νὰ ἀλλάξει ὁ Παπισμὸς τὸν τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, προκειμένου νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ὀρθόδοξο. Αὐτὸ δίνει τὴν εὐκαιρία στὸν Πατριάρχη νὰ ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι θετικὴ αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη.

Εἶναι λάθος! Εἶναι ἀπόδειξη ὅτι, ἀφοῦ ὁ θεολογικὸς διάλογος ὁδηγήθηκε σὲ ἀδιέξοδο, προωθεῖται καὶ μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς παπικούς.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι κατεξοχὴν ἐπίκαιρο νὰ ἀκούσουμε τὴν ξεκάθαρη φωνὴ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἂν εὑρεθῇ ἐνώπιον προτάσεως περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἢ οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὀφείλει νὰ ἀρνηθῇ καὶ συζήτησιν κἂν περὶ τοῦ θέματος.

Τοιαύτη συζήτησις πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ παντὶ σθένει καὶ πάσῃ θυσίᾳ, διότι ἀποτελεῖ ἀνατροπὴν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς καὶ ἰδίᾳ τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἢ πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἢ δὲν πιστεύομεν…

Ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἠθέλησε νὰ θεσπίσῃ κοινὸν ἑορτασμόν, ἀλλὰ διὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οὐχὶ διὰ τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένους. Δὲν συνεζήτησεν οὔτε μετὰ τῶν Γνωστικῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μαρκιωνι­τῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μανιχαίων, οὔτε μετὰ τῶν Μοντανιστῶν, οὔτε μετὰ τῶν Δονατι­στῶν, ἵνα εὕρῃ βάσιν συνεννοήσεως περὶ κοινῶν ἑορτασμῶν» («Ἐνορία», ἀριθ. 549/10-5-1974).

Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη στάση καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα ὁράματα περὶ «Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης». Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» καὶ δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ἐπιδιώκει κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνόσω αὐτοὶ παραμένουν πείσμονες καὶ ἀμετανόητοι στὴν αἵρεσή τους.

πηγή

3 σχόλια:

  1. το τραγικό της διαβολικοσκοτεινής τέτοιας σκέψης είναι πως,
    συνειδητά και με γνώση οδηγούν,
    σε νέο, χειρότερο όλων, σχίσμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν οδηγήθηκε σε αδιέξοδο,εξ αρχής ο ποντίφικας είχε ανοίξει τα χαρτιά του με πολλά λεγόμενα τα οποία στεραιωναν τις πλάνες παπισμού κ οικουμενισμού.
    Και πέφτοντας από γκρεμού εις γκρεμόν παρασύρει με τη θέληση μας κιεμας.

    Έτσι οι δογματικές διαφορές,ενώνουν πλέον την ποικιλόμορφη ακεραιότητα της εκκλησίας...
    Δεν ενδιαφέρει,μόνο ενδειαφερει να ουνιτοποιηθουμε.

    Σε μια εγκύκλιο του Πάπα Βενέδικτου 16 ου,ο οποίος αναφερόταν στη Β Βατικανη Σύνοδο,<< ο Τύπος της Κυριακης,αρχες Οκτωβριου 2005>>τονίζει ότι η Εκκλησία
    του Χρίστου,ενυπάρχει στην καθολική εκκλησία,που 'διοικείται από τον διάδοχο του Πέτρου καθώς και από επισκόπους που βρίσκονται σε κοινωνία μαζί του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσο αφορά την ενότητα ,δεν τους ενδιαφέρει και μια απλή ομολογία, καθολικής πίστεως.,που θα είναι η αναγνωριση του Πάπα ως ποιμένα όλης της εκκλησίας και παγκόσμια εξουσία..
    Κοσμικοί εταίροι,οι οποίοι αποσιωπούν το κήρυγμα της αλήθειας,περί της Μιας ,Αγίας,καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και περί της θεότητος Του Ιησού Χριστού,ο οποίος ενανθρωπησε για την δική μας Σωτηρία.
    Έτσι υποβιβάζεται η Ορθόδοξη εκκλησία στη θέση των άλλων ομολογιών κ εκκλησιων
    για την ειρηνική συμβίωση λαών κ θρησκειων,με την βοήθεια αυτών που αρνούνται τον ένα εν Τριάδι Θεό!
    Οι συνάξεις αυτές κάθε άλλο παρά την ειρήνη θα φέρουν αλλά όπως βλέπουμε την αναστάτωση και τους πολέμους παντού και το χάος και τις πληγές.
    Και όλα αυτά γίνονται για να προβληθούν βάσει παγκοσμιοποίησης οι κοινές αξίες αναδεικνύοντας τα κοινά στοιχεία που ενώνουν αντί τις διαφορές.
    Η κοινή εορτή του Πάσχα αναμενωμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή