Μαραθωνήσι και Παναγία η Μαραθωνησιώτισσα.

Η λίμνη του Κεριού

Το Μαραθωνήσι απο τη Λίμνη του Κεριού.

Στο μικρό ακατοίκητο νησί Μαραθωνήσι που βρίσκεται στα νότια της Ζακύνθου στο προστατευόμενο χώρο του θαλασσίου πάρκου Ζακύνθου (λόγω της χελώνας caretta caretta) υπήρχε από τα Βυζαντινά χρόνια το μοναστήρι της Παναγίας της Μαραθωνησιώτισσας. Σήμερα υπάρχει μόνο η εκκλησία, ιδιοκτησία εταιρίας που αγόρασε το νησί για εκμετάλλευση πριν τη δημιουργία του θαλασσίου πάρκου. Λόγω βέβαια του πάρκου δεν επιτρέπεται τουλάχιστον προς το παρόν να χτίσει .Αυτή όμως διεκδικεί με αλλεπάλληλα δικαστήρια το δικαίωμα της για αξιοποίηση.Έχει χάσει στα Ελληνικά δικαστήρια και τώρα έχει προσφύγει στα Ευρωπαϊκά. Η εταιρία ενεπλάκει και σε δικαστήρια και με τον παπα της Λιθακιάς –στην οποία ανήκει ας πούμε ενοριακά ο ναός- μια και αυτός και πολύ άλλοι αντέδρασαν όταν προσπάθησε να κάνει εργασίες στη σκεπή της εκκλησίας για να τη μετατρέψει σε σπίτι. Σε κάποιες από αυτές τις δίκες έχει ενδιαφέρον ότι προσπαθούσε να πείσει ότι η Εκκλησία που είναι στο νησί είναι ένα απλό κτίσμα και όχι ναός. Αυτός ο ισχυρισμός της κατέρρευσε γιατί αρκετοί Ζακυνθινοί παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και δήλωσαν ότι σ΄ αυτή την εκκλησία έχουν βαφτιστεί. Να πούμε βέβαια ότι ούτε η εταιρία ούτε κανείς θιγόμενος δεν αποζημιώθηκε ποτέ από τη δημιουργία του πάρκου.Όλες οι κυβερνήσεις προτιμούν να πληρώνουν τα πρόστιμα απο τις χαμένες δίκες στην Ευρωπαική ένωση παρά να αποζημιώνουν τους δικαιούχους.Ειναι άδικο και εντελώς παράλογο βέβαια να ζητάω εγώ να κάνει οικολογική πολιτική μια εταιρία ή ενας ιδιώτης (εις βάρος του βέβαια) οταν δε θέλει να κάνει το κράτος μου.

Το Μαραθωνήσι ήταν παλιά ενωμένο με το ακρωτήριο του Μαραθία και λεγόταν και νησί του Μαραθέα. Το 1490 το νησί παραχωρήθηκε στο Θεόδωρο Παλαιολόγο ο οποίος αφιέρωσε στην εκκλησία του νησιού παλιά εικόνα της Θεοτόκου Οδηγήτριας που είχε φέρει μαζί του στη Ζάκυνθο. Το 1686 σε πειρατική επιδρομή στο νησί κλάπηκε η εικόνα μαζί με τη καθέδρα της. Η εικόνα ήταν γνωστή στη Ζάκυνθο και πολύς κόσμος πήγαινε στο νησί για προσκύνημα.Η εικόνα σήμερα βρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου.
Φέτος το καλοκαίρι βρέθηκα στο Μαραθωνήσι τέσσερις φορές τις περισσότερες με το καγιάκ και το vertzak. Η τελευταία ήταν το δεκαπενταύγουστο για τη καθιερωμένη παράκληση στη Παναγία, στην αμμουδιά όμως και όχι στην εκκλησία μια και κάτι τέτοιο δεν επιτρέπει η ιδιοκτήτρια του ναού, εταιρία. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που από παλιά αγαπούσα πολύ . Είναι ένας ειδικού τύπου θρησκευτικού τουρισμού με τα μπανιερά όπως λέγαμε .

Ο παπάς της Λιθακιάς και ο Νίκος ο Λαλώτης συμμαθητής του πατρός μου και ακαταπόνητος σε κάθε οικολογικό θέμα που προκύπτει στο νησί.Έφηβος στη ψυχή και στη δύναμη και ψυχή της ομάδας "Νυχτερινοί άγγελοι της πλατείας Αγίου Μάρκου" της οποίας προσφάτως με έχρησε μέλος. Εδώ πηγαίνοντας για τη παράκληση στη Μαραθωνησιώτισσα.

Οι πιστοί έχουν μαζευτεί.

Ο νόντσολος ή Μοραΐτικα ο νεωκόρος ανάμεσα στα ...στήθη των προσκυνητριών.

Ο χορός των ψαλτών

Είναι ώρα να αρχίσουνε ...τα θαύματα.Θα χρειαστούν.

.

Δεν μπορείτε να πείτε! Σεμνή περιβόλη οι κορασίδες, συνάδουσα με την ιεροπρέπεια του τοπίου.

Όλα αρχίζουνε να βάφονται κόκκινα απ΄τη δύση και ο νόντσολος μαζεύει τη περιφερόμενη εκκλησία.Η θάλασσα τον κάνει διπλό και η σκιά του τρίδιπλο.Όλα επιμηκίνονται και πολλαπλασιάζοντε στο τόπο αυτό.Ουδείς θα εξέλθει πεινών.

Βράχε ήμουνα μόνος όταν σε συνάντησα και η δική σου μοναξιά είχε μάγεψε.

Η παραλία της οωτοκίας με τα προστατευτικά των αυγών.

Ο αθάνατος... αθάνατος

Η παραλία του νησιού και απέναντι η Ζάκυνθος.













Έχει μια επιθετικότητα αυτός ο βράχος ...δε νομίζεται.









Σε μια απ΄τις σπηλιές του νησιού.





Το Μαραθωνήσι απέχει περίπου τρία χιλιόμετρα από τη «Λίμνη του Κεριού» την σχετικά πιο κοντινή του παραλία στη Ζάκυνθο. Στις δύο πρώτες επισκέψεις το δειλινό ήταν πολύ όμορφα και ήσυχα .Στη τελευταία πρωινή τα καραβάκια που κουβαλούσαν τουρίστες διασάλεψαν αυτή τη γαλήνη φέρνοντας τόσο πολύ κόσμο σε ένα μέρος που δεν μπορεί να δεχθεί τόσους χωρίς να αλλοιωθεί αισθητά η φυσιογνωμία του. Το πιο ακραίο θέαμα που είδα ήταν το εξής :Σε μια μικρή πανέμορφη παραλία του νησιού βλέπω έναν Πακιστανό να στήνει δυο τεράστιες ομπρέλες και να έχει φέρει ξαπλώστρες, τραπέζια, πολυθρόνες και ψυγεία κάθε πολυθρόνα είχε και την πετσέτα της, ένα κλίμα περίεργης χλιδής. Τι κάνεις εσύ εδώ του λέω και μου έδειξε μια υπερπολυτελή θαλαμηγό που ήταν προφανώς του αφεντικού του που τον έστειλε να στήσει ένα ολόκληρο σύστημα στη παραλία για να έρθουν να απολαύσουν τα αφεντικά. Τρελάθηκα δεν έχω δει πιο γκροτέσκο θέαμα φαίνεται πια χρήμα και στοιχειώδης αίσθηση του μέτρου είναι δυο πράγματα εντελώς ξένα μεταξύ τους. Παλιότερα ο πλούτος συνοδευόταν από κάποια παιδεία, σπουδές, κάποια παράδοση, σήμερα είναι εξ ορισμού συνώνυμο της επίδειξης, του κιτς, και της ...δυστυχίας εν γένει, τα ξέρεται τα έχουμε ξαναπεί χιλιάδες φορές, τι κάθομαι και τα γράφω βαρετά λόγια τα ίδια και τα ίδια σαν τις πληκτικές καφενοβιακές συζητήσεις που επαναλαμβάνονται μέχρι την οριστική κοίμηση των καφενόβιων.

Ο Πακιστανός με όλο του τον εξοπλισμό.

Αλλά όπως λέει και ο λαός ο Θεός αγαπάει το κλέφτη αγαπάει όμως και το νοικοκύρη γιατί μπροστά από αυτή τη χλιδή οι βαρκάρηδες έφερναν κατά δεκάδες τους τουρίστες μετατρέποντας τον επίγειο παράδεισο των πρωταγωνιστών της «Δυναστείας» πραγματικά σε μια κόλαση.




Φεύγουμε όμως γρήγορα απο τη κόλαση και συνεχίζουμε τη περιήγηση στον παράδεισο.

Η μαγική απέναντι ακτή του Κεριού.

vertzak



Αυτή είναι η εκκλησία που σήμερα μάλλον δεν χρησιμοποιήται ως τέτοια.

Είσοδος στη σπηλειά για τον vertzak

Μέσα απο τη σπηλιά.

Ένα απο τα πιο όμορφα φιορδ στο νησί.

Το Μαραθωνήσι είναι στο κύκλο ΕΙΣΤΕ ΕΔΩ, η διαδρομή φαίνεται με τη κίτρινη γραμμή που ξεκινάει απο τη Λίμνη του Κεριού.


Η Ζάκυνθος απο δορυφόρο και το Μαραθωνήσι το νησάκι που φαίνεται στο νότιο κόλπο δυτικά.Το άλλο νησάκι ανατολικά είναι το Πελούζο με το οποίο θα ασχοληθούμε αργότερα σε έτερη ανάρτηση

Πηγές:ΖΑΚΥΝΘΟΣ Ντίνου Κονόμου ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ 1478-1978