"Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή, πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες... Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος...
Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους...
Της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά σιγά...
Και πλάι απ' το νερό που στάζει συλλαβίζοντας...
Ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο"
Οδυσσεας Ελυτης!
Ενώ μας βεβαιώνει ότι "...και βρέχει επί δικαίους και αδίκους...", σε τι κατάσταση άραγε έχουμε καταποντιστεί? Ούτε τους αδίκους δεν μπορούμε να φτάσουμε και είμαστε στο σημείο να λέμε το νερό νεράκι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως αλλιώς να περιγράψεις την πνευματική ξηρασία που μαστίζει τον τόπο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το πελώριο φυτό κρατά την ελπίδα, κρεμασμένο στέκεται από Τον Χριστό!
ΑπάντησηΔιαγραφή