Η Λεμεσσιανή

 

Ο  Μόρφου Νεόφυτος διηγείται :

 

Έλεγε μια Λεμεσσιανη .

Πήγαινε η καημένη να παραλάβει το μωρό της απο το σχολείο.

Το μωρό της 10 χρονών ,όνομα αυτού Αντρέας.

Αντρέας πραγματικά το όνομα του.

Ε περίμενε και το μωρό ειδε την μαμα του

ότι ήταν στο απέναντι πεζοδρόμιο και έτρεξε .

Έρχεται ενα αυτοκίνητο ,πετασετε πάνω το μωρό ,έπεσε μεδα στα πόδια της σκοτωμένο.

Δέκα χρονών μωρό.

Τέλος πάντων ,ήρθε κοντά μου και λέει μου

με ενα ύφος έτσι μαγκικο Λεμεσσιανο .

"Πρόσεχε τι θα μου πεις ,είναι πολλοί που με έστειλαν κοντά σου ,εαν δεν γεμισεις την ψυχή μου με αυτά που θα μου πεις ,εγω θα πάω να αυτοκτονήσω".

.

Φανταστείτε τον καημένο τον Νεόφυτο ,

τι αισθάνθηκε εκείνη την ώρα.

Έκλαψε ,είπε μου,είπε μου...

Εγώ απο μέσα μιυ να λέω ,Χριστέ μου φωτισε με ,ένα λόγο σου να πω,ένα μονο να γεμίσει η ψυχή αυτής της χαροκαμενης μάνας.

Όπως έκλαιγε σε μια στιγμή ,εκαμε έτσι

(σήκωσε το κεφάλι) .

"Ποια είναι εκείνη ;

Ήταν το πορτραίτο της Μηλιας ,της μάνας μου.

Λέω είναι η μάνα μου και εχασε και εκείνη γιο .

Εσύ έχασες τον Αντρέα 10 ,

εκείνη εικοσιτεσσαρων.

Και είπα της ,την γνωστή ιστορία που ξέρετε.

Όμως λαλώ της,έπεσε μέσα στην αγκαλιά του Χριστού και τώρα κατόρθωσε η Μηλιά να αγιάσει ,τον γιο της που πεθανε αξομολογητος σιγά-σιγά να τον συγχωρέσει ο Χριστός ,να τον ανεβάσει στο φως και να απολαμβάνει και αυτος την ουράνια Θεία Λειτουργία ,μαζι με τον πατέρα μου τον Νικόλα,που εκοιμηθη πριν τον αδερφό μου ,ύστερα εκοιμηθη και η Στέλλα μας,ο γαμπρός μου ο Αντρέας ,πολλοί απο την οικογένεια μου.

Όλοι τώρα στη Θεια Λειτουργία την επουράνια.

Μόνο αυτά της είπα.

Σηκώθηκε πήγε και γονάτισε μπροστά στο πορτραίτο της μάνας μου ,προσκύνησε και της είπε.

"Γυναίκα του Θεού,γιαγιά Μηλιά ,

σε παρακαλώ πες του Χριστού ,να στείλει τον Αντρέα μου να μου πει ας είναι και μια κουβέντα και να είναι και ο Αντρέας μου εκει που είναι ο δικος σου ο Πέτρος".

Φωνάζει της κόρης της της Μαρίας που κάθονταν έξω 15 χρονών η Μαρία.

Μαρία μου ,έλα και βρήκαμε εκεινο που ψάχναμε .

Καταλάβατε ;

Εβρηκαμε τον Μεσσία.

Δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας .

Διά της Μηλιάς ,βρήκε τον Χριστό.

Ε δεν θα μου πεις (λέει) τίποτε;

Τι να σου πω της λεω,εσύ τα είπες όλα.

Τα κανονισες με την Μηλια ,το μόνο που είναι να παρακαλέσω να γίνουν αυτα που παρακαλεσες.

Να σου δείξει ο Αντρέας που βρίσκεται.

Κόρη μου,έρχεται τέσσερις μήνες μετά

και τι μου λέει.

Είδα τον Αντρέα .

Το πεθαμένο μωρό της το δεκαετές.

Είδα τον λέει μου ,αλλά δεν έβλεπα το πρόσωπο του ,είχε ενα φως πολύ δαμε και το πρόσωπο δεν το έβλεπα.

Το υπόλοιπο (σώμα ) το έβλεπα .

Και λέω του Αντρέα μου ελα κάτω Αντρέα,

τι κάνετε εκεί πάνω συνέχεια λέει του.

Όχι μάνα δεν έρχομαι λέει της.

Είναι πιο ωραία εδώ επάνω .

Καλά γιε μου τι κάνετε ολη μέρα .

Μάνα δεν έχει μέρα νύχτα εδώ πάνω λέει της ,είναι πάντα μέρα ,είναι πάντα φώς.

Ξέρεις λέει της ,έρχεται ο Μεγάλος .

Δεν της είπε ο Χριστός .

Έρχεται ο Μεγάλος και Λειτουργα .

Εσείς τι κάνετε γιε μου;

Είμαστε γύρω του και δια μας το φως του και ανάλογα με την καρδιά που είχαμε εις την γην και με τις προσευχές τις δικές σας ,παίρνουμε φώς .

Και μαθαίνουμε πράματα ,πράματα μάνα .

Τι ήταν εκείνα που μας έλεγαν στο σχολείο .

Πελλαρες(τρέλες).

Πολλά που μαθαίνουμε μαμά.

Όχι μαμά ,δεν έρχομαι κάτω.

Λέει του γιε μου ,λίγο να δω το πρόσωπο σου .

Μαμά εν και εμποδίζει να δεις το φως του Χριστού για να δεις το πρόσωπο μου.

Ακούτε!

Είναι τα μάτια σου ακάθαρτα μαμά.

Καθάρισε τα μάτια σου και θα δεις απο την επόμενη φορά και το πρόσωπο μου.