Η δούλοι δεν θα αγαπήσουν τη δουλεία τους αλλά ιδρυματικώ τον τρόπο θα μείνουν στενά δεμένοι εξαρτηματικώς στη δουλεία τους. Όμως θα βγούνε και πολλοί Μάρτυρες που θα σπάσουν τόσο δυνατά αυτές τις αλυσίδες, που θα στενάζει ο Άδης σε όλο το Σύμπαν και θα έχουν τόσο φωτεινά πρόσωπα, υπέρ τον αισθητό Ηλιο, που οι σκλαβωμένοι θα θέλουν να τους εξωντωσουν.
... μα βρε θαλασσινέ μας αδερφέ, ήδη λατρεύουμε τις αλυσσίδες μας...
τα ασφυκτικά ωράρια,
τα σπίτια κουτιά το ένα πάνω στ άλλο,
τους μισθούς που ποτέ δεν φτάνουνε γιά οσα μάς κουνούν λαχταριστά μπροστά στη μύτη μας κι όλο σφιγγόμαστε με δάνεια και διπλές-τριπλές δουλειές για να να φτάσουμε και κάπως να τ'αγγίξουμε (διπλαρωμένοι τρίδιπλα...),
το ατέλειωτο το στρίμωγμα σε ολα τούτα τα τριγύρω μας που μάς κυκλώνουνε και που όλο πάμε και κολλαμε τη μουσούδα μας (συνηθισμένοι) σαν τον μπούφο...
και τ' άλλα τόσα ... ών... ούκ έστιν αριθμός
που μάλλον χάνουμε το μέτρημα και τον λογαριασμό και μάς φαντάζουν για...
"κανονικότητα" ...
(τρομάρα μας...)
και ψάχνουμε τους ψυχολόγους κάπως να μάς ... κανονικέψουνε να ευθυγραμιστούμε κάπως πιό καλά στά οσα τρεχουν γυρω μας σαν μια μεγάλη μηχανή
που ασταμάτητα γυρίζει
και μόνο τα... ρομποτακόπουλα που αύριο σκοπεύουνε να βάλουνε στη θεση μας καθώς τόχουνε πρόγραμμα και στόχο
θα μπορέσουν να τα... ζήσουν (;;;) όλα ετούτα... σαν... ανθρώποι(!!!)
Η δούλοι δεν θα αγαπήσουν τη δουλεία τους αλλά ιδρυματικώ τον τρόπο θα μείνουν στενά δεμένοι εξαρτηματικώς στη δουλεία τους. Όμως θα βγούνε και πολλοί Μάρτυρες που θα σπάσουν τόσο δυνατά αυτές τις αλυσίδες, που θα στενάζει ο Άδης σε όλο το Σύμπαν και θα έχουν τόσο φωτεινά πρόσωπα, υπέρ τον αισθητό Ηλιο, που οι σκλαβωμένοι θα θέλουν να τους εξωντωσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή... μα βρε θαλασσινέ μας αδερφέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήήδη λατρεύουμε τις αλυσσίδες μας...
τα ασφυκτικά ωράρια,
τα σπίτια κουτιά το ένα πάνω στ άλλο,
τους μισθούς που ποτέ δεν φτάνουνε γιά οσα μάς κουνούν λαχταριστά μπροστά στη μύτη μας κι όλο σφιγγόμαστε με δάνεια και διπλές-τριπλές δουλειές για να να φτάσουμε
και κάπως να τ'αγγίξουμε
(διπλαρωμένοι τρίδιπλα...),
το ατέλειωτο το στρίμωγμα σε ολα τούτα τα τριγύρω μας που μάς κυκλώνουνε και που όλο πάμε και κολλαμε τη μουσούδα μας (συνηθισμένοι) σαν τον μπούφο...
και τ' άλλα τόσα ...
ών... ούκ έστιν αριθμός
που μάλλον χάνουμε το μέτρημα και τον λογαριασμό
και μάς φαντάζουν για...
"κανονικότητα" ...
(τρομάρα μας...)
και ψάχνουμε τους ψυχολόγους
κάπως να μάς ... κανονικέψουνε να ευθυγραμιστούμε κάπως πιό καλά στά οσα τρεχουν γυρω μας σαν μια μεγάλη μηχανή
που ασταμάτητα γυρίζει
και μόνο τα... ρομποτακόπουλα που αύριο σκοπεύουνε να βάλουνε στη θεση μας
καθώς τόχουνε πρόγραμμα
και στόχο
θα μπορέσουν να τα...
ζήσουν (;;;)
όλα ετούτα...
σαν... ανθρώποι(!!!)
(...)