Σε ένα αγιοπατερικόν κείμενον εδιάβασα ότι όταν κάνουμε σωστά και ευλαβικά το σημείον του Σταυρού, πρώτος χαίρεται ο Φύλακας Άγγελός μας, διότι βλέπει στο σημείον του Σταυρού την Χάριν και την δύναμιν του Χριστού.
Και ψάχνοντας να βρω την διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων για τον Φύλακα Άγγελον, διάβασα στον Μέγα Βασίλειον να λέγη με σαφήνειαν:
«Εκάστω των πιστών, εστίν Άγγελος παρεζευγμένος (δηλ. συνδεδεμένος), άξιος του βλέπειν τον Πατέρα τον εν ουρανοίς» (ΕΠΕ ε’ 352).
Και σε άλλο σημείον τονίζει:
«Παντί πεπιστευκότι εις τον Κύριον παρεδρεύει και περιτειχίζει εκ των έμπροσθεν και οπισθοφυλακτεί και ουδέ τα εκατέρωθεν αφύλακτα καταλείπει» (ΕΠΕ ε’ 218-220).
Δηλονότι μας προστατεύει από όλες τις πλευρές και δεν απομακρύνεται ποτέ από κοντά μας, εκτός και αν εμείς τον διώξουμε κάνοντας ακάθαρτη και αμαρτωλή ζωή.
Και αύτό μας το λέγει και το εξηγεί πάλιν ο Μέγας Βασίλειος λέγοντας ότι… όπως ο καπνός διώχνει τις μέλισσες από τα μελίσσια τους ούτω και τον Φύλακα της ζωής ημών Άγγελον η πολύδακρυς και δυσώδης αφίστησιν αμαρτία» (ΕΠΕ ε’ 218).
Γι αύτό και η Εκκλησία παρακαλεί και μας συνιστά να ζητούμε από τον Θεόν:
«Άγγελον ειρήνης, πιστόν όδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών. Παράσχου, Κύριε».
Θυμάμαι αυτήν την ώρα τον μακαριστόν κατηχητήν μου πατέρα Χαράλαμπον Δέδεν (την ευχήν του να έχουμε όλοι), πού μας μιλούσε για τους Αγγέλους και ανέφερε αναλυτικά και τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, πού έλεγε:
«Τούτο αγγέλων λειτουργία, το διακονείν τω Θεώ εις σωτηρίαν ημετέραν».
Γι’ αυτό και ονομάζονται Άγγελοι, γιατί αναγγέλλουν το θέλημα του Θεού στους ανθρώπους και γι’ αυτό έχει κάθε πιστός και τον δικό του, τον προσωπικόν Φύλακα Άγγελον.
Ο αληθινά Μέγας Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος έχει γράψει μια θεοφώτιστη προσευχή, «Ευχή εις τον Φύλακα Άγγελον» επιγράφεται και βρίσκεται στο τέλος του «Μικρού Αποδείπνου» και αναφέρει τα έξης:
Ευχή εις τον φύλακα Άγγελον
«Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου· μή δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος· κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, αγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν σκέπασαν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μή εν τινί αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού και άξιον αναδείξαί με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν».
Αυτήν την «Ευχήν» του Μεγάλου Μακαρίου πρέπει όλοι να την λέμε κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε, διότι μας προστατεύει ο Φύλακας Άγγελος και ιδιαιτέρως κατά την νύκτα, την ώρα του ύπνου, αφού οι δαίμονες μας πολεμούν συνεχώς και μάλιστα, τις ώρες πού δεν μπορούμε να τους πολεμήσουμε, γιατί βρισκόμαστε σε κατάσταση ύπνου.
Το μόνον όπλον, πού έχουμε για προστασία, η προ του ύπνου προσευχή και το σταύρωμα του μαξιλαριού μας, όπως έκαναν οι παλαιότεροι, λέγοντας την ευχή: «Πέφτω κάνω τον σταυρό μου, άρμα βάζω στο πλευρό μου, την Παναγία, τον Χριστόν, και τους Δώδεκα Αποστόλους. Αμήν».
Την έλεγαν τρεις φορές αυτή την ευχή, μετά την «Ευχήν εις τον Φύλακα Άγγελον», έκαναν τον σταυρό τους και έκλειναν τα μάτια και αφήνονταν στον ύπνον, κάτω από την άγρυπνη προστασία του Φύλακος Αγγέλου, πού είναι πάντοτε η αδιάκοπη προστασία του Θεού, και η δύναμή του βρίσκεται πάντοτε κοντά μας.
Επίσης θυμάμαι και τα λόγια, πού μας έλεγε ο μακαριστός κατηχητής μας:
– Θα έχετε ακούσει ασφαλώς να λένε πολλές φορές την φράση «Άγιον είχε και σώθηκε», όταν κάποιος σώζεται από μεγάλον κίνδυνον δυστυχήματος. Και αυτό είναι αλήθεια και συμβαίνει πολύ συχνά, στα αμέτρητα δυστυχήματα, πού γίνονται καθημερινά.
Πάντοτε η δύναμη του Θεού επεμβαίνει και κάποιος Άγιος σώζει την τελευταία στιγμή κάποιον άνθρωπον. Πολλοί μπορούν να σκεφθούν, γιατί σώζονται μερικοί και όχι όλοι. Τώρα όμως πρέπει να πούμε ότι ο «Άγιος» αυτός, πού έπεμβαίνει και σώζει κάποιον από βέβαιον θάνατον, είναι ο Φύλακας Άγγελος του καθενός μας. Γι’ αυτό και σας το ξαναλέω, παιδιά μου, αυτόν τον Φύλακα Άγγελόν μας, πού έχει κάθε πιστός, πρέπει να τον αγαπούμε, να τον σεβόμαστε και να επικαλούμεθα την βοήθειάν του.
Τελειώνοντας τα λόγια του κατηχητού μου, πού τα αντέγραψα από το τετράδιον του Κατηχητικού, όπου γράφαμε όλα τα μαθήματά μας, βλέπω και μια σημείωση, πού λέγει ότι «η φωνή της συνειδήσεως· πού μας έλέγχει όταν αμαρτάνουμε, είναι η φωνή του Φύλακα Αγγέλου και πρέπει να την ακούμε και να μετανοούμε».
Όπως κι αν είναι η συνείδηση μας, πρέπει να ακούμε την φωνή αυτή και να μετανοούμε. Πάντοτε όμως πρέπει να τον παρακαλούμε να μή μας αφήνη μόνους:
– «Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής μή εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν…».
Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ Δημοσιογράφος, Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου