Αυτό το πιάνο ξαναπαίχτηκε μετά από 40 χρόνια. Από τη μακρινή δεκαετία του ‘80 όταν έπαιξε για τελευταία φορά σε αυτό μία γυναίκα με το όνομα Ευαγγελία. Του έβγαλα το καπάκι όχι για αισθητικούς λόγους, αλλά για την ουσία. Το εσωτερικό του για εμένα είναι όπως το ανθρώπινο σώμα: ευαίσθητο. Γυμνό από ρούχα. Εκτεθειμένο. Το πιάνο εχει ανάγκη την επαφή. Το άγγιγμα. Αλλιώς αργοπεθαίνει μέχρι που χάνεται ο ήχος του οριστικά. Το πιάνο χαλάει όταν δεν παίζεται. Όχι όταν παίζεται. Please, do touch the piano!
Μελαχρινός Βελέντζας
... το πιάνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατ εξοχήν σ υ γ κ ε ρ α σ μ έ ν ο
όργανο
και... "κανόνας", τρόπον τινά,
τού σ υ γ κ ε ρ α σ μ ο ύ
είναι αδύνατον να κουρδιστεί
με απόλυτη ακρίβεια...
έτσι, διάφορα συστήματα έχουν κατά καιρούς επινοηθεί, προσπαθώντας να επιλύσουν αυτην την... σπαζοκεφαλιά
και να συμμαζέψουν αυτήν την ατασθαλία...
όμως, πάντα κάτι θα περισσεύει στο τέλος...
αφού το μόνο φ υ σ ι κ ό σύστημα,
είναι αυτό που στά καθ' ημάς
γνωρίζουμε ως Οκτόηχο
(και που ο Πυθαγόρας, μελετώντας το ως προς την μαθηματική του αρμονικότητα,
μάς είχε αφήσει την αρχαιότερη μαρτυρία
γιά την ύπαρξή του και την μορφή του)
...
να εικονίζει ίσως, κάπως,
κι αυτό το... μικρό μπέρδεμα,
τά πάθη και τά λάθη τού δυτικού πολιτισμού,
πού αγωνίζεται ασταμάτητα
να στριμώγνει το φ υ σ ι κ ό ,
στα μέτρα τών τεχνολογιών που συνεχώς μαστορεύει
αγνοώντας την μεγάλη τέχνη
τού...ανάγειν το φυσικό
στό... υ π έ ρ... φ ύ σ ι ν... !