Τό ἁμάρτημα τοῦ Καποδίστρια

 

 

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

ΣΗΜΕΡΑ   ὁ Ἑλληνισμός θυμᾶται τήν ἀποφράδα μέρα.

Τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τήν πτώση τῆς χιλιετοῦς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Ὡστόσο, συμβαίνουν πράγματα στήν πατρίδα μας, πού μᾶς πείθουν ὅτι ἡ ἅλωση συμβαίνει πλέον ἐντός μας. Ὅτι ἔχει μετακομίσει στό ἔδαφός μας. Ὡς ἅλωση φρονήματος, ὡς ἅλωση ταυτότητας, ὡς ἅλωση ἀξιοπρέπειας.

Παρακολουθοῦσα προχθές σέ μεταμεσονύκτια ἐκπομπή τῆς ΕΡΤ τήν πολλοστή κραυγή ἀγωνίας πού ἐξέπεμψε ὁ σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδῆς, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ ἀπό τό 2021 νά συγκεντρώσει τά κεφάλαια πού ἀπαιτοῦνται γιά τά γυρίσματα μιᾶς ταινίας πού θά ἀφιερωθεῖ στόν πρῶτο Κυβερνήτη τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους, τόν Ἰωάννη Καποδίστρια. Στήν ζωή καί στό ἔργο του. Τό ἐξευτελισμένο ἑλληνικό Κράτος πού ὡς Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ χρηματοδοτεῖ καί τήν τελευταία ἀηδία κάθε ἀνοήτου, δυστυχῶς ἀπαξίωσε νά δώσει καί ἕνα εὐρώ γιά τό φιλόδοξο ἐγχείρημα τοῦ Σμαραγδῆ.

Ἀλλά καί οἱ εὐεργέτες πού ἀφανῶς πλησίασαν τόν Σμαραγδῆ γιά νά τόν βοηθήσουν δέχονται ἀπειλές ἀπό …δοξασμένα κέντρα ναινέκων, πώς ἄν τό πράξουν καί διανοηθοῦν νά τόν βοηθήσουν, θά χαρακτηρισθοῦν …ρωσσόφιλοι καί θά ἔχουν προβλήματα μέ τίς ἐπιχειρήσεις τους!!! Εἶναι προφανές τί συμβαίνει. Κάποιοι φοβοῦνται. Φοβοῦνται πολύ μήν τυχόν καί γίνει γνωστό στίς μᾶζες ποιοί πάτρωνες ἔδωσαν τήν ἐντολή δολοφονίας τοῦ Καποδίστρια. Γιατί ὅπως θά ἀποκαλυφθεῖ, ἡ ἐντολή αὐτή εἶναι τό σταθερό μοτίβο πού ἐπικράτησε γιά ὅλους τούς ἀνεξάρτητους πολιτικούς μας ἡγέτες καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ ἐλευθέρου βίου μας. Ἐπί 203 ὁλόκληρα χρόνια! Διαρκῶς στεφανώνονται καί προάγονται οἱ δοῦλοι πού προδίδουν τήν Ἑλλάδα καί συνεχῶς κυνηγιοῦνται τά ἐλεύθερα πνεύματα πού ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα. Ὁ Καποδίστριας δέν ἦταν ρωσσόφιλος. Ἔφτιαξε τό Σύνταγμα τῆς Ἑλβετίας, ἐπέδρασε δημιουργικά στήν πολιτική ζωή τῆς Γαλλίας, ξεκαθάρισε στόν Τσάρο τί θά κάνει ἄν συγκρουστοῦν τά ἑλληνικά ἐθνικά συμφέροντα μέ τά ρωσσικά. Θά ὑπερασπιστεῖ τά πρῶτα.

Τό ἁμάρτημα τοῦ Καποδίστρια εἶναι πώς ἦταν ἐλεύθερος καί πατριώτης. Δέν ἦταν δεδομένος. Καί οἱ μή δεδομένοι ἀπαγορεύεται νά γίνονται πρότυπα γιά τήν νεώτερη γενιά μέσα ἀπό τήν μεγάλη ὀθόνη. Ἐπικίνδυνο! Οἱ καιροί ἀπαιτοῦν ὑπάκουους ἡγέτες πού νά ἐκτελοῦν τίς ἐντολές τῶν ξένων κέντρων χωρίς νά ρωτᾶνε καί πολλά!

Ὁ Σμαραγδῆς σέ μιά ἐλεγχόμενη ἔκρηξη θυμοῦ εἶπε σέ αὐτή τήν συνέντευξη πώς «καί νά μέ σκοτώσουν ἔχω βρεῖ αὐτόν πού θά γυρίσει τήν ταινία!»

Ἡ ὁποία καί νά γυριστεῖ, μήν ὑπάρχει ἀμφιβολία, θά ἀντιμετωπίσει πρόβλημα μέ τήν διανομή της στά σινεμά γνωστῶν πολυεθνικῶν. Ὡστόσο, πέρα ἀπό ὅλα, θεωρῶ τήν ὑπόθεση τῆς ταινίας τοῦ Καποδίστρια σκάνδαλο ἐθνικῆς ντροπῆς. Ἄν ἕνας διακεκριμένος σκηνοθέτης δέν μπορεῖ νά γυρίσει μιά ταινία γιά τόν πρῶτο Κυβερνήτη τῆς χώρας του καί δέχεται ἀπειλές αὐτός καί οἱ χρηματοδότες του ἀπό ἄθλιους ναινέκους, μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἐλευθερία καί γιά δημοκρατία στήν Ἑλλάδα σήμερα; Μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἐλευθερία ἔκφρασης τῆς τέχνης; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι!

Ἐλευθερία τῆς τέχνης στόν 21ο αἰῶνα στήν Ἑλλάδα εἶναι νά κάνεις κουρέλι τήν σημαία, νά τήν βάφεις ρόζ, νά τήν καῖς, καί ὅταν σέ συλλαμβάνουν νά ἀθωώνεσαι στό αὐτόφωρο. Ἐλευθερία τῆς τέχνης εἶναι νά βεβηλώνεις τόν σταυρό ἀτιμώρητα. Τέχνη στήν Ἑλλάδα –αὐτῆς τῆς διακυβέρνησης– εἶναι ὁτιδήποτε κατά τῆς πατρίδας. Ὁτιδήποτε ὑπέρ τῆς πατρίδας δέν θεωρεῖται τέχνη. Γι’ αὐτό ἐπί αὐτῆς τῆς διακυβέρνησης δέν ἔχω ἐλπίδα γιά τόν Καποδίστρια. Ὁ Γιάννης ματαιοπονεῖ. Ἡ ταινία θά γίνει. Ὅταν ὁ Θεός τό θελήσει. Τώρα μέ αὐτούς, ὄχι.

Σήμερα ἔχουμε Ἅλωση.

 Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ