ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

Καθυποδέχου Σιὼν τὸν Βασιλέα, ἰδού σοι πρᾳότατος, ἤδη ἐφίσταται, ἐξαναστῆσαι τὸν Λάζαρον, καὶ καταλῦσαι, τὸ τοῦ θανάτου πικρὸν βασίλειον. Πληθὺς θεοσύλλεκτε, τῶν ἱερῶν Μοναστῶν, μετὰ Μιγάδων ἀθροίσθητε, καθυπαντῆσαι, μετὰ Βαΐων Χριστῷ κραυγάζοντες· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, σῶσαι γένος βροτῶν διὰ πάθους Σταυροῦ, καὶ ἀπάθειαν πᾶσι, παρασχεῖν δι' ἀγαθότητα.( Στιχηρόν Εσπερινού).

 

Όταν ο Κύριος έμπαινε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα ο λαός βγήκε να Τον προϋπαντήσει. Αμέτρητα μάτια έκθαμβα Τον έβλεπαν και αμέτρητα στόματα χαρούμενα Του φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» (Μαρκ. 11:9). Ακούγοντας αυτό οι Φαρισαίοι, κινούμενοι από ζηλοφθονία Του ζήτησαν να μην επιτρέπει στον λαό να φωνάζει. Τους απαντά ο ταπεινός Κύριος: «Εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40). Τώρα μετά από είκοσι αιώνες ρωτάτε τι είδους λίθοι είναι αυτοί και αν μπορούν οι λίθοι να φωνάξουν;

Δεν έχετε διαβάσει πως οι Εβραίοι μετά από πέντε ημέρες σιώπησαν και πως οι πέτρες φώναξαν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού;

Όταν εξέπνευσε τη Μεγάλη Παρασκευή πάνω στον Σταυρό «η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν» (Ματθ. 27:51). Οι πέτρες σχίσθηκαν και από τον σεισμό διαλύθηκαν. Αυτή είναι η γλώσσα των λίθων. Μπορεί άραγε να υπάρξει δυνατότερη γλώσσα και φοβερότερη φωνή και πιο οφθαλμοφανής μαρτυρία του ευλογημένου Βασιλέα που κατέβηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και οι ανόητοι Τον αρνήθηκαν και Τον θανάτωσαν;

Δεύτερος λίθος. Όταν οι Εβραίοι σιώπησαν οι άπιστοι φώναζαν: «Ωσαννά»! Οι Εβραίοι έβλεπαν τους άπιστους ως λίθους. Με την πνευματική σημασία αυτοί ήταν όντως λίθοι, χωρίς τη γνώση για τον ένα ζώντα Θεό και προσκυνούσαν πέτρινα είδωλα.

Όταν λοιπόν οι Εβραίοι έπαψαν να μιλούν περί του Υιού του Θεού οι Απόστολοι βγήκαν στον κόσμο για να βαπτίσουν τους άπιστους λαούς. Και οι λαοί αυτοί έγιναν σαν ζωντανοί λίθοι κατά την έκφραση του αποστόλου Πέτρου: «Και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός» (Α΄ Πετρ. 2:5). Ως ζωντανοί λίθοι οι άπιστοι συνέχισαν να δοξάζουν τον Θεό ενώ οι Εβραίοι λιθοβόλησαν και σιώπησαν.

Τρίτος λίθος. Όταν τα στόματα των Εβραίων έκλεισαν φώναξαν οι πέτρες του ναού του Σολομώντα. Ακόμα και σήμερα φωνάζουν. Αφού εκπληρώθηκε η προφητεία γι᾿ αυτόν τον ναό που έλεγε: «ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον» (Ματθ. 24:2). Η υπερηφάνεια και η δόξα του Ισραήλ, ο ναός του Σολομώντα σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο μερικές πέτρες σήμερα απ᾿ αυτόν τον ναό, τόσες ώστε οι γιοί και οι κόρες του Ισραήλ να κτυπούν τα κεφάλια τους σ᾿ αυτές τις πέτρες των στεναγμών οδυρόμενοι και θρηνώντας. Αυτά τα υπολείμματα λίθών με τη σιωπή τους φωνάζουν σαν τον αγγελιοφόρο από το πεδίο της μάχης που αναγγέλλει την ήττα.

Τέταρτος λίθος. Οι Εβραίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα σταμάτησαν να μιλούν για τον Χριστό. Ούτε χαίρονταν, ούτε δόξαζαν, ούτε φώναζαν «Ωσαννά». Γι᾿ αυτό και προσβεβλημένος ο Θεός κατέστρεψε τον μοναδικό ναό θυσιών τους σ᾿ Αυτόν. Τον παρέδωσε στον αφανισμό. Αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ναοί από πέτρα ανεγέρθηκαν σ᾿ όλον τον κόσμο προς δόξα Χριστού. Και αυτές οι πέτρες φωνάζουν αυτό που οι Εβραίοι αποσιωπούν.

Πέμπτος λίθος. Είναι αυτός που ακόμα δεν φώναξε, αλλά θα φωνάξει πριν το τέλος του κόσμου, μπροστά από τον δεύτερο ερχομό του Κυρίου. Για το τέλος του κόσμου προείπε ο πλέον Προορατικός: «Ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού» (Ματθ. 24:29). Τι είναι η γη, ο ήλιος και η σελήνη παρά αστέρες με πέτρες; Με τη δική τους γλώσσα και τον δικό τους τρόπο λοιπόν αυτοι οι καυτοί λίθοι θα φωνάξουν τη συγκεκριμένη εποχή. Δηλαδή, την εποχή που θα παρουσιαστούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα πληθύνουν οι παράνομοι και η αγάπη των περισσοτέρων για τον Θεό θα παγώσει. Με μια λέξη, όταν μετά τους Εβραίους και πολλοί χριστιανοί σωπάσουν. Τότε αυτό το ουράνιο σώμα, αυτός ο πύρινος λίθος του Θεού θα φωνάξει με τη γλώσσα του και τον τρόπο του. Και θα αναγγείλει τον ερχομο του Κριτή όπως το άστρο της ανατολής κάποτε ανήγγειλε τη γέννηση του Σωτήρα.

Ειρήνη και υγεία από τον Θεό

[ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»

Ιεραποστολικές επιστολές Α΄]