Πόσα στόματα κρέμονται σε ένα κουτί γάλα;

-"Γέροντα, θέλω να πάω στην ιεραποστολή", είπα.
-"Ιεραποστολή σημαίνει πείνα κοινή! Ότι ζει ο κόσμος θα το ζήσεις στο πολλαπλάσιο!", μου απάντησε.
-"Αντέχω", απάντησα με θάρρος άγνοιας.

Τούτη η απάντηση έμελλε να με κυνηγάει πάντα. Ντρέπομαι που το λέω. Δεν πείνασα εγώ. Ίσως ελάχιστες φορές. Είδα όμως μωρά να κλαίνε ξέψυχα από τη κατάρα αυτή. Είδα μαστούς γυναικών, σαν κρεμασμένους άδειους δερμάτινους ασκούς να στάζουν μετά βίας γάλα. Είδα γέρους να σπρώχνουν το ρύζι στο νεότερο για να έχει ελπίδα ζωής. Και όσο και να είχα φάει, πεινούσα. Πεινούσα σαν ζώο. Ούρλιαζα στη μοναξιά μου.

Επιτέλους, όμως, είδα και μάτια να γυαλίζουν στην όψη ενός κουτιού γάλακτος. Χέρια να αρπάζουν τη ζωή. Γλώσσες που λαίμαργα έγλειφαν το πέριξ του στόματος δια να πάρουν κάθε ίχνος τροφής που έμεινε παράνομα εκεί. Χόρτασα βλέποντας τα παιδιά μου να χορταίνουν. Γλυκάθηκε η ψυχή μου στη θέα μιας κοιλίτσα που φούσκωσε προσφέροντας ύπνο βαρύ σε ένα μωρό.

Γι αυτό και ανυπομονώ να τρέξω πίσω. Γιατι άνθρωποι με γέμισαν με τρόφιμα! Η εταιρεία DREAVIA RONTAMIL μας εξασφάλισε 38.000 κουτιά πολυβιταμινούχου γάλατος. Μια ανάπαυλα στη ριζωμένη πείνα. Μια σταγόνα στην θάλασσα της απελπισίας που όμως φτάνει για να αλλάξει το χρώμα της. Από μαύρη να γίνει λευκή. Από πικρή νόστιμη. Από θανατερή γεμάτη ζωή. Από άγευστη νόστιμη ως η Μεταλαβιά.

Ευχαριστώ, συνοδοιπόροι μου!
Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος