~Fernando Pessoa_Και τι δεν θα’ δινα για να’ ναι η άνοιξη άνθρωπος.

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ’ αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ’ αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό