Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΒΑΛΤΕΡ ΚΑΣΠΕΡ

Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ '"ΕΝΩΜΕΝΩΝ" ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.

Ο Γερμανός Βάλτερ Κάσπερ το 2005 χειροτονήθηκε Καρδινάλιος, ενώ απο το 2000 ήταν πρόεδρος της Παπικής επιτροπής για την ενότητα των Χριστιανών. Μ’αυτό το αξίωμα τον γνωρίσαμε δίπλα στον Ζηζιούλα, να ελίσσεται για την προσαρμογή του Ορθοδόξου δόγματος, στις παπικές απαιτήσεις πρωτείου και αλάθητου.
Υπήρξε επιφανής θεολόγος, εκφραστής των αναγκαίων δογματικών αλλαγών, που αποφασίστηκαν στην δεύτερη Βατικάνειο σύνοδο, για να εκμοντερνιστούν οι αρχές της Λατινικής Εκκλησίας, και ο βασικός συντελεστής των διαλόγων που ξεκίνησαν με τις άλλες ομολογίες.

Και όμως ο Κάσπερ, όπως και ο Ζηζιούλας, όπως και ο Πάπας που τον διόρισε δέν είναι κάν Χριστιανός. 

 Γι’αυτόν οι μαρτυρίες των Ευαγγελιστών δέν έχουν ιστορική αξία, και έτσι και ο Ιησούς Χριστός δέν ήταν Θεός και ανεκηρύχθη Θεός μόνον εξαιτίας της πίστης σ’αυτόν των πρώτων Χριστιανικών κοινοτήτων. Ακόμη και τα θαύματα είναι επινοήσεις. Ο Ιησούς δέν είναι παρά ο Μεσσίας και όχι ο αληθινός Υιός του Θεού, και εξέφρασε μόνον την ιδέα πώς ο Θεός φανερώθηκε και επικοινώνησε με καθοριστικό και απόλυτο τρόπο στην ιστορία του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν μόνον ένας άνθρωπος, όπως ακριβώς τον μεταχειρίστηκε και η πρωτόγονη Εκκλησία, η οποία δέν πίστεψε ποτέ ούτε στην Ανάσταση του Ιησού. Ο Ιησούς έζησε τόσο ριζικά την πίστη του κενώνοντας τον εαυτό του απο το δικό του «Εγώ Θεός», προσφέροντας δώρο τον εαυτό του στον Πατέρα, ώστε ο Πατέρας τον έκανε μέτοχο της παντοδυναμίας του.
Όλα αυτά και πολλά άλλα που θα δούμε στην συνέχεια, περιέχονται στο βασικό κείμενο του Κάσπερ: «Ιησούς ο Χριστός». Jesus der Christus. Matthias-Grünewald-Verlag, Mainz 1974

Όλες οι αιρέσεις του Ζηζιούλα και των Οικουμενιστών περιέχονται στα κείμενα και στις θέσεις του Κάσπερ, αποδεικνύοντας πώς οι Έλληνες σήμερα δέν είναι ικανοί να δημιουργήσουν ούτε αιρέσεις. Τ

α κείμενα και η αλλαζονεία του Κάσπερ, όπως και του Ζηζιούλα αποτελούν την αποθέωση της επιστήμης της Θεολογίας. Μίας δημιουργικής Θεολογίας, απελευθερωμένης απο την Εκκλησία, και θεραπαινίδος της εξελίξεως. Οι οπαδοί της είναι όλοι άθεοι. Σ’αυτόν τον αθεϊσμό μετέχει σήμερα το σύνολο σχεδόν του κλήρου της Ορθοδοξίας.

Έτσι λοιπόν ο Α-θεος, η κεφαλή των ενωμένων Εκκλησιών μορφοποιείται ήδη στα κείμενα των μοντέρνων Θεολόγων.
«Μπορούμε να μιλήσουμε για μία πίστη του Ιησού; Στην πρός Εβραίους 12,2 έχουμε ένα κείμενο το οποίο μιλά ξεκάθαρα για μία πίστη του Ιησού. Γνωρίζουμε όλοι μας μία πίστη η οποία μετακινεί βουνά, ότι ο Ιησούς προσευχήθηκε για μας. Ο Ιησούς είναι απολύτως βέβαιος πώς ο Θεός τον ακούει και αυτή του η πίστη μετέχει της παντοδυναμίας του Θεού, αυτή η πίστη είναι η ύπαρξη του Θεού σε μας. Είναι μία μετοχή λοιπόν στον Θεό, η πίστη. Αυτός ο Ιησούς δέν είναι τίποτε καθ’εαυτός, αλλά είναι το πάν απο τον Θεό και για τον Θεό. Είναι λοιπόν η κενή μορφή,ο ανοιχτός χώρος της αγάπης του Θεού που μεταδίδεται. Η δωρεά του Ιησού στον Πατέρα προϋποθέτει την μετάδοση του Πατρός στον Ιησού.

 Η Χριστολογία που ακολούθησε δέν είναι τίποτε άλλο απο την ερμηνεία και την μετάφραση αυτού που βρίσκεται κρυμμένο στην υπακοή και στην υιϊκή προσφορά του Ιησού. Αυτό που έζησε ο Ιησούς πρίν το πάσχα, εκφράστηκε στην συνέχεια οντολογικά μετά το πάσχα».

Πρός Τιτον 1,10: Διότι υπάρχουν πολλοί ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και συσκοτισταί του νού. Μάλιστα εκείνοι που προέρχονται απο Ιουδαίους, οι οποίοι πρέπει να αποστομώνωνται.
«Τα θαύματα, συνεχίζει ο Κάσπερ, είναι ανιστορικές διηγήσεις. Είναι δομημένα, στα Ευαγγέλια, με ανάλογο τρόπο με εκείνων της αρχαιότητος. Και τονίζει δέ, πώς πολλά θαύματα μπορούν να ερμηνευθούν σαν έργα του Δαίμονος».

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.
Είναι περίεργο επίσης για τον Κάσπερ, ότι κανένα Ευαγγέλιο της Κ.Δ. δέν αναφέρει ότι κάποιος είδε τον Χριστό να ανασταίνεται. Οι ομολογίες των Ευαγγελίων είναι μαρτυρίες που δημιουργήθηκαν απο λαό που πίστευε.

(ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΛΩΝΟΣ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ. ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ). Σήμερα ο Κύριος ανακρίνεται και καταδικάζεται απο τους διαδόχους των Εβραίων, τους νέους Αρχιερείς, Κάσπερ, Ζηζιούλα, Βαρθολομαίο.

ΑΧΟΣ ΒΑΡΥΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ....Τον Βαραββά...Τον Βαραββά!
Δέν υπήρξε επίσης ποτέ και καμμία Ανάληψη, λέει ο σύγχρονος Καϊάφας, καθότι δέν υπήρξε ποτέ κάποια κάθοδος ή ενσάρκωση.
Και το καλύτερο! Σύμφωνα με τις σύγχρονες έρευνες της Ιστορικής Θεολογίας, μπορούμε ελεύθερα να αποκαταστήσουμε τον Νεστόριο. Ο οποίος αρνήθηκε την Θεία κυοφορία τής Παναγίας και το Αειπάρθενο της γεννήσεως του Κυρίου, όπως ακριβώς και ο δικός μας Γιανναράς, ο οποίος υπολογίζεται ακόμη σαν Χριστιανός απο τους μοντέρνους οπαδούς του!
Μ’αυτόν τον Αντίχριστο έγιναν συμπροσευχές, συλλείτουργα, τέθηκαν τα θεμέλια της μελλοντικής αγάπης που θα μας αγκαλιάσει ίνα ώσιν εν. Αυτός ο νέος Θεός λατρεύεται ήδη στα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και Εκκλησίες, βοήθεια μας. Πώς λέει ο Ιγνάτιος Βόλου; Ο γλυκούλης του Αντιχρίστου; Η Εκκλησία είναι λόγος και δέν μπορεί να αρνηθεί τον διάλογο! Ιγνάτιε, ο διάλογος με τον Εωσφόρο είναι η υπέρτατη αμαρτία. Η σωτηρία μας είναι πόλεμος, δέν είναι κατανάλωση μεζέδων στους μπουφέδες.
Και υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που παρερμηνεύουν απολύτως την ύβρι και το ψεύδος του Οικουμενισμού! Δέν γνώριζε ο Πάπας την αντίχριστη πίστη του Κάσπερ, όταν τον ανακήρυττε Καρδινάλιο; Γιατί βεβαίωσε τους πιστούς πώς η εκλογή του Κάσπερ ήταν ένα πολύτιμο δώρο. Απο ποιόν; Για ποιόν; Και όμως έφτασε να τον φορτώσει και με τον τίτλο του πρίγκιπος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας.
Δέν είναι όλα ξεκάθαρα; Συνεχίστε Χριστιανοί να προσκυνάτε  τους Αντίχριστους! Αγαπούληδες!!!. Να δούμε πώς θα ξεπλυθείτε!

Συνεχίζεται...

 Αμέθυστος.