03-03-1966. ''”Απέλαση των Ελλήνων υπηκόων από τη Κωνσταντινούπολη. Για την Τουρκία, Έλληνες και για την Ελλάδα, Τούρκοι…..''”

 

Το 1930 υπογράφτηκε η «Συνθήκη Περί Εγκαταστάσεως» που προέβλεπε πως ένα μέρος των Ελλήνων που ζούσαν στην Πόλη και δεν είχαν τουρκική υπηκοότητα θα μπορούσαν να παραμείνουν στη χώρα με Ελληνικά διαβατήρια και με αυτόματες ανανεώσεις αδειών παραμονής χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσουν.

Το Δεκέμβριο του 1963 με τις πρώτες αναταραχές της τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο και την ανταρσία της εναντία στο Κυπριακό κράτος ξεκίνησαν όλα. Δημιουργήθηκε μια κινητοποίηση διπλωματικής φύσεως από το Τουρκικό κράτος με ευρεία διπλωματική επίθεση κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Ένα από τα όπλα τα οποία διέθετε ήταν φυσικά το θέμα των Ελλήνων υπηκόων της Ελληνικής Μειονότητας της Πόλης όπου σε σύνολο περίπου 90.000 ατόμων με εκτιμήσεις του 1963 περίπου οι 10.224 διέθεταν Ελληνικά διαβατήρια και έτσι αποτέλεσαν στόχο από πλευράς του κράτους.

Τότε ξεκίνησαν οι απελάσεις Ελλήνων μόνιμων κατοίκων της Πόλης με την Κυβέρνηση Ισμέτ Ινονού να καταγγέλλει την «Σύμβαση Εγκατάστασης» του 1930. Παράλληλα υπάρχει και η δήμευση την ακινήτων περιουσιών τους όπως οικίες, καταστήματα και γη με το πασίγνωστο διάταγμα του ''Καραρναμε'' οπού όλα περνάνε στο τουρκικό κράτος.

Οι απελάσεις των Ελλήνων ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1964 και ολοκληρώθηκαν τον Μάρτιο του 1966 ενώ υπολογίζεται πως τους πρώτους μήνες εξαναγκάστηκαν να φύγουν πάνω από 6.000 άτομα. Μαζί τους όμως τράπηκαν σε φυγή πενταπλάσιοι Έλληνες τουρκικής υπηκοότητας ακολουθώντας τις οικογένειες τους.

Οι μαζικές μεταναστεύσεις που πραγματοποιήθηκαν θεωρήθηκαν ως η μεγαλύτερη έξοδος ανθρώπων από μία χώρα σε καιρό ειρήνης στο έδαφος της Βαλκανικής Χερσονήσου, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά το διάστημα αυτό έκλεισαν πάνω από 100 επιχειρήσεις Ελλήνων υπηκόων με κεφάλαιο εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων χωρίς ουδεμιά αποζημίωση.

Από Ελληνικής κυβερνήσεως το θέμα αντιμετωπίστηκε χλιαρά έως ανύπαρκτα θα λέγαμε, κάτι σαν θεατές. Αξίζει να σημειωθεί πως τους Έλληνες της απέλασης τους μεταχειρίστηκαν στην πατρίδα τους σαν ξένους. Η προκατάληψη, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί οι άνθρωποι αισθανθήκαν δυο φορές ξένοι γιατί όταν ήταν στην Τουρκία τους έλεγαν Έλληνες και μετά την απέλαση τους μεταχειρίζονταν στην Ελλάδα σαν Τούρκους.