Στων ματιών σου τα πελάη Την αγάπη μας ζητώ Ναυαγήσαν τα όνειρα μας Που κοσμούνε το βυθό Στων ψυχών τη θάλασσα μας Την αγάπη αναζητώ Μα είναι ‘κείνες ταραγμένες Την σκεπάζουν με αφρό. Των ονείρων μου οι ναύτες, οι αισθήσεις Δακρυσμένες σαν ανθρώπινες σκιές Παραπαίουνε σκυφτές στις αναμνήσεις Στο ναυάγιο αγάπης μοναχές Στων ματιών σου τα πελάγη Στης ψυχής τον ‘Κεανό Πετρωμένο ‘ένα σου δάκρυ Σα σμαράγδι εξωτικό Στων ματιών τη θάλασσα σου Πάνω απτό μεσημβρινό Όπου χάθηκε η αγάπη Τη ψυχή μου αναζητώ Των ονείρων μου οι ναύτες οι αισθήσεις Δεν αντέχουν συγκινήσεις δυνατές Κι όπως τρέχουνε καυτές οι αναμνήσεις Κλαιν' για μένα στην οθόνη μπρος του χθες Στης ψυχής της θάλασσας σου Δύτης ήμουν στο βυθό Και πολύχρωμα κοράλλια Σου κρεμούσα στο λαιμό. Έτσι χάνονται οι αγάπες Σαν καράβια στον καιρό.- ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου