Κι αν έλθουν έτσι τα γεγονότα που δεν τα λογάριασες, μην πεις πως άλλως πως τα λογάριαζα και διαφορετικά μου ήλθαν. Εκείνος τα έκαμε έτσι για το συμφέρον σου και να το δέχεσαι.
Πόσες δοκιμασίες μας στέλλει ο Θεός προς το συμφέρον μας!
Η δοκιμασία είναι επίσκεψη του Θεού.
Γι’ αυτό όταν έρχεται να λέμε του Θεού «μείνε μαζί μας. Μείνε τούτη τη βδομάδα». Αντί αυτού όμως εμείς τον διώχνουμε, όπως οι Γαδαρηνοί του Ευαγγελίου και έτσι δεν καταλαβαίνουμε πως ενεργεί ο Θεός ούτε συνεργαζόμαστε μαζί του.
Αδελφέ μας Τρελογιάννη, πού μόνο τρελός δέν είσαι μέ τίς υπέροχες, ρωμαίϊκες, ορθόδοξες καί διδάσκουσες τήν σωτηριώδη αλήθεια επιλογές τών κειμένων καί τών άρθρων τής ιστοσελίδας σου, νά είσαι πάντα καλά. Σέ ευχαριστώ γιατί πολύ αναπαύομαι καί ωφελούμε καί θέλω νά πιστεύω ότι καί άλλοι αναγνώστες σου καί μελετητές ωφελούνται εξ'ίσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι έκ μέσης καρδίας, σέ σένα προσωπικά καθώς καί σέ όλους τούς αναγνώστες σου, η νέα χρονιά πού σέ λίγο ανατέλλει, μέ τήν Χάρη τού Κυρίου μας νά δώσει κατά τήν καρδίαν εκάστου, επίσης δύναμη, υπομονή, μετάνοια, αυτογνωσία καί πολλή καί ανανεωμένη πίστη.
Χρόνια άγια, ευλογημένα καί κατά Θεόν.
Πολύ σωστό πράγματι. Συνήθως τα απρόοπτα μας εκτροχιάζουν, όχι μόνο αν είναι δυσάρεστα με πόνο αλλά και ευχάριστα γιατί νομίζουμε ότι ξαφνικά κερδίσαμε τον κόσμο όλο. Αν είχαμε λίγο παραπάνω πίστη δε θα μας τάραζε ότι και να γινόταν. Όμως κι ο Πέτρος ακόμα, να το πω απλά κόλλησε, του είπε έλα, αυτός πήγε περπάτησε αλλά με ένα κυματάκι φοβήθηκε και έπεσε στο νερό. Το λέω διότι με απασχολούσε κάποιο καιρό στο παρελθόν. Έλεγα, μα πως είναι δυνατόν, καλά εμείς, αλλά να έχεις δίπλα Τον θεό ενσαρκωμένο και να φοβηθείς ένα κυματάκι; Μα αργότερα κατάλαβα, ο Κύριος ποτέ δεν έφυγε, εδώ είναι πάντα. Μόνο που δε φαίνεται(κάποιες πάλι φαίνεται) όπως τότε, αυτό όμως δεν αλλάζει κάτι, τίποτα δεν αλλάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι φαίνεται ότι υπάρχει σε αυτό τον κόσμο γενικότερα, έχει μια απόσταση από το τι πραγματικά είναι, το τι πραγματικά υπάρχει. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς πλέον. Κι όμως, υπάρχουν στιγμές που την πατάμε. Και μακάρι να είναι στιγμές.
Ότι μας έρχεται επίσης ως κακό, ταυτόχρονα μας δίνεται η δυνατότητα να λάβουμε από αυτό περισσότερα από όσα δίνουμε, ότι κι αν είναι αυτό που πάθαμε. Θα πει κάποιος είσαι τρελός, εντάξει. Ζήτω η τρέλα έλεγε ο συγχωρεμένος μεγάλος Βέγγος, κάτι ήξερε.
Κάποιος φίλος που έμεινε ανάπηρος χάνοντας ένα μέλος του και ταλαιπωρήθηκε σχεδόν 2 χρόνια στα νοσοκομεία, όποιοι τον έβλεπαν, φίλοι συγγενείς γνωστοί άγνωστοι του έλεγαν πω πω τι κακό έπαθες τρομαγμένοι με γουρλωμένα μάτια σοκαρισμένοι, έφτασε στο σημείο να παρηγορεί αυτός τους άλλους αντί το λογικό οι άλλοι αυτόν. Μου είπε μια φορά. Ξέρεις φίλε μου, είμαι ευγνώμων για ότι έγινε, δοξάζω το θεό. Γιατί αυτά που πήρα τελικά ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που έδωσα. Του λέω σε πιστεύω, έχω την ίδια εμπειρία όχι μία και δύο. Όμως η αλήθεια είναι ότι από μας εξαρτάται, δεδομένο δεν υπάρχει, δυνατότητα ναι. Εμείς αποφασίζουμε αν θέλουμε να ανοίξουμε αυτή την πόρτα. Ακόμα κι αν για την ανοίξουμε πρέπει να περάσουμε από μύρια εμπόδια θηρία και δοκιμασίες. Ποιος είπε ότι η Οδός αυτή έχει στρωμένα ροδοπέταλα, ή κόκκινα χαλιά στρωμένα, το αντίθετο έχει, διαλέγεις και παίρνεις.
Άλλωστε όλοι είμαστε εν δυνάμει Χριστοί, εν δυνάμει όμως!
Να είστε καλά, ευχαριστούμε Τρελογιάννη, ευλογημένη να είναι η χρονιά εν Χριστώ!
Δύναμη, υπομονή, πίστη και αγάπη!
Και ας μην ξεχνάμε ότι κάθε μέρα λέμε ...γεννηθήτω το θέλημά Σου ελθέτω η Βασιλεία Σου!
Αν το λέμε ας το κάνουμε κιόλας όλοι μας.
Με Αγάπη προς όλους +++
...χρόνια πολλά, σὲ ὅλους...
ΑπάντησηΔιαγραφή(νἄχουμε... νὰ μετανοιώνουμε
...σὺν Θεῶ...)