+Πατριάρχης Παύλος, ο "Ας είμαστε άνθρωποι"!

Κοιμήθηκε ειρηνικά εν Κυρίω, σαν σήμερα 15 Νοεμβρίου το έτος 2009, έπειτα από διετή ασθένεια.

Η πατριαρχεία του χαρακτηριζόταν από το ιδιαίτερο προσωπικό του ήθος, τη βαθιά ασκητικότητα και το φιλακόλουθο φρόνημα του, για τα οποία ο σερβικός λαός τον αγάπησε ως γνήσιο πνευματικό πατέρα.

Τις πρεσβείες του να έχουμε.

 

Ο  Πατριάρχης Σερβίας Pavle (Stojčević ) γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1914 και κοιμήθηκε σαν σήμερα στις 15 Νοεμβρίου 2009.

Γεννήθηκε ως Gojko Stojcevic σε ένα μικρό χωριό της σημερινής Κροατίας. Έχασε και τους δύο γονείς του σε νεαρή ηλικία και τον μεγάλωσε η θεία του. Σπούδασε στο Βελιγράδι και είχε ειδικότητα στη Θεολογία και την Ιατρική. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου το 1942. Εργάστηκε ως οικοδόμος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια έδωσε τους μοναστικούς όρκους του στο Οβτσάρ. Τότε έλαβε το μοναστικό όνομα Παύλος. Αργότερα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα και όταν επέστρεψε το 1957, εξελέγη Επίσκοπος Ρας και Πρίζρεν. Κατείχε τη θέση αυτή για 33 χρόνια και δεν ήθελε να γινει Πατριάρχης αλλά η εκλογη του με τον αποστολικό τρόπο,του κλήρου, έδειξε το θέλημα του Θεού,το οποιο και δέχτηκε το 1990. Διατήρησε αυτή τη θέση μέχρι τον θάνατό του στις 15 Νοεμβρίου 2009.

Ο Πατριάρχης Παύλος, όπως ήταν γνωστό, συνέχισε να ζει μια απλή ζωή ακόμα και μετά τη μετακόμισή του στη νέα κατοικία – το Πατριαρχικό Μέγαρο – στο Βελιγράδι. Οι άνθρωποι από το Βελιγράδι τον συναντούσαν συχνά στους δρόμους, μέσα στο τρένο ή το λεωφορείο. Κάποτε, ενώ περπατούσε μόνος στο ανηφορικό δρόμο του Βασιλιά Πέτρου του Α, προς το Πατριαρχείο, μια Mercedes – τελευταίο μοντέλο, τον προσπέρασε, ο οδηγός – ένας ιερέας από μια από τις γνωστές ενορίες του Βελιγραδίου, σταμάτησε το αυτοκίνητο και είπε:

– Παναγιώτατε, επιτρέψτε μου να σας προσκαλέσω μέσα! Πες μου μόνο πού κατευθύνεσται. Ο Πατριάρχης μπήκε στο αυτοκίνητο και μόλις άρχισε να κινείται, ρώτησε:

– Πες μου, πάτερ, τίνος είναι αυτό το αυτοκίνητο;

– Είναι δικό μου, Παναγιώτατε!

- Σταμάτα το! – απάντησε ο Πατριάρχης, τότε κατέβηκε, έκανε το σημείο του Σταυρού και είπε στον ιερέα:

-Ο Κύριος, να σε προσέχει!

Ο Πατριάρχης των Σέρβων Παύλος είχε μόνο ένα ράσο, το οποίο έφτιαχνε ο ίδιος (πάντα απαντούσε χαμογελώντας: «Έχω περισσότερα από ένα ράσα και δεν τα χρειάζομαι – δεν μπορώ να φορέσω δύο ταυτόχρονα.») Ντύνόταν με ένα άμφιο – το καθάριζε και το σιδέρωνε.

Ο πατριάρχης επισκεύαζε τα παπούτσια του και έραψε ακόμη και ρουχα για τον εαυτό του (εξάλλου, αν έβλεπε ότι κάποιου του είχαν σκίστει τα ρούχα ή τα παπούτσια, πρόσφερε τις υπηρεσίες του για επισκευή). Ο πατριάρχης μέχρι το τέλος χρησιμοποιούσε παλιές γραφομηχανές και ραπτομηχανές, ζέστανε το νερό σε μια μικροσκοπική παλιά σόμπα και έγραφε με στυλό. Δεν είχε ούτε προσωπικούς βοηθούς, ούτε προσωπική γραμματέα, ούτε προσωπικό αυτοκίνητο.

Ο Σεβασμιώτατος ήταν γνωστός για την ταπεινοφροσύνη του. Όταν τον ρώτησαν γιατί πάντα περπατούσε ή έπαιρνε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, απάντησε «Δεν θα αγοράσω αυτοκίνητο έως ότου κάθε αλβανικό και σερβικό σπίτι στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια έχει ένα αυτοκίνητο».

Εζησε μια μακρά ζωή γεμάτη χριστιανικό ασκητισμό. Η απλότητα, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη του, σε συνδυασμό με τον αυστηρό ασκητισμό του ενέπνεαν την αγάπη που έτρεφαν για αυτόν εκατομμύρια πιστοί όσο ζούσε.

Σε μια περίοδο όπου η μαγεία βρισκόταν σε έξαρση στην Σερβια, ο μακαριστός Πατριάρχης Παύλος τελούσε κάθε βράδυ αγρυπνίες για να την πολεμήσει.

Πολλοί τον θεωρούσαν ήδη ζωντανό άγιο αλλα και μετά την κοίμησή του, η πίστη για την αγιότητα του Πατριάρχη Παύλου μεγαλώνει και δυναμώνει ολοένα και περισσότερο στις καρδιές των πιστών.

Στην κηδεία του παραβρέθηκαν χιλιαδες πιστοί που με δάκρυα και πονο αποχαιρέτησαν τον Άγιο αυτόν Πατριάρχη.

Η όψη του σκηνώματος του, κατα την ωρα της κηδείας του, ήταν μια ακόμη απόδειξη της σωστής λαικής βεβαιότητας για την Αγιοσύνη του.

Σήμερα συμπληρώνονται 14 χρόνια από την κοίμησή του.