Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος , Λόγια Αιώνιας Ζωής

– Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός φανέρωνε το θέλημά Του με τον νόμο αρνητικά, με το “μη”, με το “ου”, δηλαδή “ου φονεύσεις” κλπ. Ο λαός βασανιζόταν, απελπιζόταν επειδή δεν μπορούσε να το εφαρμόση και φώναζε: “Έλα συ, λοιπόν, ο Μεσσίας για να μας σώσης”. Με αυτόν τον τρόπο ο νόμος έγινε “παιδαγωγός εις Χριστόν”.

– Ο Θεός δεν έπλασε κυρίους και δούλους, αλλά υιούς προς Πατέρα. Όσοι γίνονται υιοί του Θεού κατά Χάρη, αυτοί έπειτα γίνονται και Πνευματικοί Πατέρες στους Χριστιανούς.

– Δεν αντέχει κανείς να συνοική με έναν άγιο, γιατί ο λόγος του αγίου είναι πύρινος. Ο άγιος με την όλη του ζωή ανεβαίνει στον Σταυρό, σταυρώνεται και ο άνθρωπος που ζη μαζί του δεν αντέχει αυτήν την σταυρική ζωή.

– Η Χάρη του Θεού που έρχεται στους αγίους είναι τόσο μεγάλη, ώστε η ψυχή δεν μπορεί να την κρατήση και γι’ αυτό φεύγει από τον κόσμο και από το Μοναστήρι. Αυτό συνέβη στον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ.

– Η ταπείνωση έχει πολλούς βαθμούς. Πρώτον, είναι η επίγνωση της αμαρτωλότητος. Δεύτερον, συγκρίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του με τον τέλειο νόμο και βλέπει ότι είναι χειρότερος από όλο τον κόσμο. Τρίτον, δέχεται τα χαρίασματα ως δώρα Θεού. Τέταρτον, βλέπει την ταπείνωση του Χριστού.

– Δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πονηρό με λόγια, διότι η αντίσταση αυξάνει το κακό. Όπως λέγει ο αββάς Δωρόθεος, ο καλός κολυμβητής περνά κάτω από το κύμα.

– Δεν πρέπει να ταπεινώνεται κανείς σ’ αυτούς που δεν ταπεινώνονται, γιατί θα το εκλάβουν ως αδυναμία και στην συνέχεια θα τον πνίξουν. Οι αναγεννημένοι εν Πνεύματι, όταν συναντούν έναν ταπεινό, ταπεινώνονται περισσότερο, ενώ οι μη αναγεννημένοι, όταν συναντήσουν έναν ταπεινό, βρίσκουν ευκαιρία να επιβληθούν επάνω σ’ αυτόν.

– Είναι πιο πολύτιμα πέντε λεπτά προσευχής, όταν όλο το σώμα πονάη, παρά όλη νύκτα προσευχή που γίνεται με την σωματική άνεση.

– Είναι προτιμότερη λίγη πνευματική εργασία, αλλά να έχουμε ειρήνη στην καρδιά μας, παρά να επιδιώκουμε πολλά και να χάνουμε την καρδιακή ειρήνη.

– Καθένας έχει τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής που δεν ομοιάζει με κανέναν άλλον. Όλοι, όμως, οδηγούνται και καταλήγουν στον Θεό, όπως οι ακτίνες σε έναν τροχό συνδέονται με το κέντρο.

– Οι Πατέρες δεν ζητούσαν πολλούς λόγους. Λάμβαναν έναν πνευματικό λόγο και έφευγαν στην έρημο και ζούσαν πολλά χρόνια με αυτόν τον λόγο. Προσπαθούσαν να τον εφαρμόσουν και τρέφονταν από αυτόν. Εμείς και λέμε και θέλουμε να ακούμε πολλούς λόγους, αλλά δεν κάνουμε τίποτε για να τους εφαρμόσουμε. Όταν μιλάη κανείς πολύ, τότε αδυνατίζει πνευματικά.

– Όταν αρχίζη κανείς να ζη κατά Χριστόν, τότε τον αποβάλλει η κοινωνία. Όμως, τότε αποκτά άλλη κοινωνία, γιατί και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την δική μας κοινωνία. Δεν χάνουμε τίποτε και σ’ αυτόν τον κόσμο.

– Για να προκόψη το Μοναστήρι, θα πρέπη να έχη ή Γέροντα ή προσκυνητές. Οι προσκυνητές βοηθούν τους μοναχούς να αδυνατίσουν τα πάθη τους, γιατί προσφέρονται, αγαπούν, θυσιάζονται. Είναι μεγάλη ωφέλεια όταν αναγεννάται στο Μοναστήρι κάθε εβδομάδα ένας προσκυνητής.

– Το μαρτύριο στην μοναχική ζωή και στην εν γένει χριστιανική ζωή βρίσκεται στο πώς θα βιώση κανείς τις μεθηλικιώσεις του Χριστού.

– Πρέπει να σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου. Ό,τι γίνεται με την βία δεν αντέχει στον χρόνο και την αιωνιότητα.

Στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού οι δίκαιοι θα εκπλαγούν, αλλά το ίδιο και οι αμαρτωλοί θα εκπλαγούν. Οι μεν γιατί δεν ανέμεναν να σωθούν, οι δε γιατί δεν ανέμεναν να καταδικασθούν.

– Οι δίκαιοι στην Δευτέρα Παρουσία θα λένε: “Πότε Κύριε, κάναμε αυτό, πότε κάναμε το άλλο;”. Δεν θα ξέρουν τι καλό έκαναν, διότι πέρασαν όλη την ξηρασία της παρούσης ζωής με υπομονή και πίστη, εμπιστεύθηκαν τους λόγους της Αγίας Γραφής.

– Παράδεισος είναι η Χάρη – Βασιλεία του Θεού. Ο Θεός στέλνει συνεχώς την Χάρη Του και μας καλεί σε αυτήν την ζωή. Όσοι περιφρονούν τον Θεό και Τον διώχνουν, τότε κατά την Δευτέρα Παρουσία Του θα δουν τι Θεό έδιωχναν και θα κατακαίωνται. Όσοι ζουν τώρα εν Θεώ, τότε θα μαγευθούν.

– Έχουμε έναν τόσο πλούσιο Θεό, που έχει τόσο μεγάλη Χάρη, και όμως ζούμε τόσο φτωχά. Λυπούμαστε για το παραμικρό, αυτό είναι κατάντημα. Έπρεπε να είμαστε διαρκώς χαρούμενοι. Έπρεπε η ζωή μας να είναι διαρκώς μια καθημερινή έκπληξη. Δεν υπάρχει μέρα που να μην μας δίνη ο Θεός μια καινούρια αίσθηση της αιωνίου ζωής.