Κι ακόμα να μάθω.. Τα παιδιά φτιάχνουν ήλιους που γελάνε σ' ουρανούς γαλανούς. Μεγάλα χαμόγελα. Κόκκινα μπαλόνια. Ζωγραφίζουν άσκεφτα, αβίαστα, χωρίς κανόνες. Να νιώθεις σαν παιδί, να σκέφτεσαι σαν παιδί, να ξεχνάς σαν παιδί. Να αγαπάς σαν παιδί. Φοβάμαι μήπως ποτέ δε θα μάθω..
Κι ακόμα να μάθω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδιά φτιάχνουν ήλιους που γελάνε σ' ουρανούς γαλανούς. Μεγάλα χαμόγελα. Κόκκινα μπαλόνια. Ζωγραφίζουν άσκεφτα, αβίαστα, χωρίς κανόνες.
Να νιώθεις σαν παιδί, να σκέφτεσαι σαν παιδί, να ξεχνάς σαν παιδί. Να αγαπάς σαν παιδί.
Φοβάμαι μήπως ποτέ δε θα μάθω..
Άχ ! Μήτσιο μ' ! Και νά μήν υπήρχες θάπρεπε νά σε εφεύρουμε !
ΑπάντησηΔιαγραφή