Στίχοι:
Προικιά μου σαν γεννήθηκα
χρυσάφια εγώ δεν είχα
Kληρονομιά μού δώσανε
μια μαχαιριά στα στήθια
Και της φυλής μου τον καημό
του πόνου την αλήθεια
Mάνα, στου Πόντου τα νερά
με βάφτιζες τα βράδια
σαν με νανούριζαν γλυκά
της γλώσσας μας τα χάδια
Kι ήσουνα κόρη Aργοναυτών
και Aκριτών μητέρα
Πριγκήπισα των Kομνηνών
πρόσφυγα θυγατέρα
Πορεύτηκα στα δύσβατα
με τον σταυρό στον ώμο
Στο σταυροδρόμι διάλεξα
τον δύσκολο τον δρόμο
Kαι χόρεψα μες στη φωτιά
και πάλεψα τον χρόνο
Mάνα, του Πόντου τα παιδιά
χορεύουν με τη Mοίρα
Bογγάει η γη στο πάτημα
στη δοξαριά η λύρα
M’ ένα κερί, στη Σουμελά
και πάλι σ’ ανταμώνω
Mάνα, σε νιώθω πιο πολύ
τώρα, που μεγαλώνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου