Πάντα θλιμμένη χαραυγή Για μένα ξημερώνει Γιατί την ώρα που ξυπνώ Κάθε χαρά τελειώνει
Βαρύ βαρύ το ζάλο μου Και ταπεινά βαδίζω Μοναχικός ο δρόμος μου Μα οπίσω δεν γυρίζω
Πάντα με το παράπονο Τα χείλι μου ανοίγει Γιατί είναι η πίκρα μου πολύ Και η χαρά μου λίγη
Στην μια μου χέρα έχω σταυρό Στην άλλη το τουφέκι Και στην ψυχή παρα΄χωστώ Φωτία κι’ αστροπελέκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου