«Γιέ μου»: Η ιστορία του μεγάλου τραγουδιού που ερμήνευσε ο Κόκοτας

 Ήταν το 1977 όταν ο Σταμάτης Κόκοτας συναντήθηκε ξανά με τον Απόστολο Καλδάρα και σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου ηχογράφησαν στην Columbia το δίσκο Τελευταία Νύχτα.

Μεγάλο σουξέ του άλμπουμ το περίφημο μου, γιε μου, η τελευταία ίσως τόσο τρανή επιτυχία τόσο του συνθέτη όσο και του τραγουδιστή.Πολλοί πίστευαν ότι το τραγούδι αυτό γράφτηκε για τον θάνατο του γιου του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρου, μιας και ο Κόκοτας είχε φιλία με τον Ωνάση.Στην εκπομπή Στην Υγειά Μας ο Κώστας Καλδάρας, γιος του Απόστολου, είχε τονίσει πως κάποιοι είχαν συνδυάσει το τραγούδι μ’ εκείνον, και τηλεφωνούσαν στο σπίτι για να ρωτήσουν τι έπαθε … Η απάντηση που έδιενε ήταν «Ρωτήστε το Λευτέρη, γιατί ρωτάτε εμάς;».Ο ίδιος ο Σταμάτης Κόκοτας είχε αναφέρει σε συνέντευξή του την πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι.«Το τραγούδι γράφτηκε για ένα πατέρα με ναρκομανή γιο. Τότε, τέλη δεκαετίας ’70, άρχισε να μπαίνει η πρέζα στη ζωή μας. Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τα λέει όλα εδώ… Είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς… Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου, οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά. Ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά..

Σε τουρνέ μου στην Αμερική, που έλεγα το "Γιε μου" και πήγε κάποιος ν’ ανάψει το τσιγάρο του -από πόνο, επειδή είχε χάσει το παιδί του- με αποτέλεσμα να πάρουν τα μαλλιά μου φωτιά και ο μπουζουξής να τραβάει το τραπεζομάντιλο για να τη σβήσει» 

 

 

 

 Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς

Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ’ έναν δρόμο λασπωμένο
θα ’σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά

Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που ‘χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά

 

σχόλιο:Σέβας!