Μου σπάσανε το μπαγλαμά

 Πάνος Γαβαλάς

Μου σπάσανε τον μπαγλαμά
κάτι παλιόμαγκες εψές αργά.
Τον σπάσανε και φύγανε,
τα τέλια μ’ απομείνανε.

Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.

Τον είχα σαν μικρό παιδί
και βασιλιά μες στο τσαρδί.
Αυτός με παρηγόραγε,
αυτός με καταλάβαινε.

Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.

Με τις γλυκές του τις πενιές
μου γιάτρευε πολλές πληγές.
Τώρα στο έρμο μου τσαρδί,
αχ ποιος θα με παρηγορεί;

Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.