Νά ἡ ὑ­ψίστη δύναμις –μή μοῦ μιλᾶτε γιὰ καμμιά ἄλλη–, ποὺ δημιούργησε τὴ νέα κτίσι. Ἡ μεγαλύτερη δύναμις δὲν εἶνε τὰ ἑλληνικὰ γράμματα, ἡ ἑλληνικὴ τέχνη, τὸ ἑλ­ληνικὸ φῶς, τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα· αὐτὰ τὰ γνώρισαν οἱ πρό­γονοί μας, μὰ δὲν τοὺς μετέβαλαν· ἡ μεγαλύ­τερη δύναμις εἶνε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατῆλθε σήμε­ρα «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν» σὰν φωτιά. (βλ. Πράξ. 2,3). Κάθε ψυχή, κάθε ἄνθρωπος, εἶνε ἕνα χέρσο χωράφι μὲ ἄγρια βλάστησι κι ἀγκάθια. Ἀγκάθια εἶνε τὰ πάθη κ᾽ ἐλαττώματά μας. Πῶς φεύ­γουν αὐ­τά; Μὲ φωτιά. Ποιά φωτιά; τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

 

✞Μακαριστὸς Αὐγουστίνος Καντιώτης