Πιο επικίνδυνη είναι η απόγνωση παρά η αμαρτία μας.

Πιο πολύ ικανοποιείται ο διάβολος όταν απογοητευόμαστε παρά όταν αμαρτάνουμε. Διότι η αμαρτία μας μπορεί να θεραπευτεί με την μετάνοια και την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, όμως η απογοήτευση και η απελπισία, μας καθηλώνει μέσα στο σκοτάδι, γεννά την ακηδία και την θλίψη.
---------------------------
Η απογοήτευση έχει μητέρα πολλές φορές την ντροπή.
Ντρεπόμαστε που αμαρτήσαμε, ντρεπόμαστε για τα λάθη που κάναμε, αλλά συγχρόνως αρχίζουμε και συζητούμε με τον λογισμό μας. "Πώς το έκανα εγώ αυτό; Γιατί να μην μπορώ να νικήσω τον πειρασμό; Γιατί να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στην δοκιμασία"; Ασχολούμαστε με την αμαρτία μας τόσο όσο χρειάζεται για να απελπιστούμε. Και αυτό είναι ολέθριο. Σαν να θέλουμε να φτάσουμε σ’αυτό το σημείο της θλίψης, της αίσθησης του αδιεξόδου.

---------------------------
Μην συζητάμε με την αμαρτία μας, με τους λογισμούς μας, διότι ως αρχάριοι θα βυθιστούμε στην απόγνωση. Καλύτερα να βγούμε μια βόλτα παρά να καθίσουμε μόνοι μας παρέα με τους λογισμούς μας. Η πολλή εσωστρέφεια σ'αυτές τις περιπτώσεις κάνει κακό· οδηγεί στην θλίψη ακόμα και στην κατάθλιψη.
---------------------------
Πιο επικίνδυνη είναι η απόγνωση λοιπόν παρά η αμαρτία μας.
Η απόγνωση κρύβει εγωισμό, νιώθουμε χαμένοι γιατί περιμέναμε πολλά από τον εαυτούλη μας.
---------------------------
Η συνειδητοποίηση της αμαρτία μας, της αποτυχίας μας, ας γίνει η αφορμή να αποδεχτούμε την ανεπάρκειά μας και να ταπεινωθούμε (γι'αυτό και την επιτρέπει να έρθει ο Κύριος). Γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την πτώση μας, τον κάθε πειρασμό και δοκιμασία χωρίς να απογοητευόμαστε και να θλιβόμαστε.
---------------------------
Μην κάνεις την χάρη στον διάβολο και είσαι σκυθρωπός και σκυθρωπή. Σου πάει απίστευτα το χαμόγελο. Ειδικά αυτό που γεννιέται από την ελπίδα σου στον Χριστό.

π.Π.Π.