Τι προσκυνάμε Παιδί μου στην Εκκλησία; Πόρνες, Φονιάδες, Ληστές αλλά Εν Μετανοία!

Της Ράνιας Γάτου 

Ποιήτριας – Δοκιμιογράφου – Εικαστικού

---

Εμείς παιδιά μου μέσα στην ζωή της εκκλησίας προσκυνάμε πόρνες, φονιάδες και ληστές αλλά εν μετανοία. 

Ο Χριστός ήρθε για τους αμαρτωλούς. Καλύτερα αμαρτωλός και μετανοημένος παρά αναμάρτητος και υπερήφανος. 

Ο Πατήρ Κωνσταντίνος Μυγδάλης επιδίωκε την αρετή. 

Αγωνίζονταν σαν ερημίτης μοναχός στο κελί του Αγίου Κωνσταντίνου ώρες ατέλειωτες χωρίς να τρώει, χωρίς να κινείται, άνοιγε και έκλεινε την πόρτα του εξομολογητηρίου με μοναδικό στόχο να απαλύνει ψυχές. 

Εξομολογούσε ατάραχος, με μοναδική κίνηση την ευχή του Ιησού και την απόλυτη υπακοή στους εξομολογουμένους. Διακρινόταν για την απέραντη ευσπλαχνία προς τους προσερχομένους αδελφούς. 

Αξιώθηκε να δαμάσει τη σάρκα του χωρίς ίδιον θέλημα υπομένοντας αναρίθμητες πληγές και πόνους μέσα από την ωφέλιμη σιωπή και συγχώρηση. 

Μέσα στο εξομολογητήριο υπήρξε πολύ προσεκτικός. Άκουγε και προσευχόταν ενώ σου μετέφερε θεία χάρη με τη σιωπή και την υπομονή που είχε ως πνευματικός πατέρας. 

Γέμιζες από το φωτισμό και την καρδιακή ένωση που είχε με τον θεό.  Η αγάπη και η σιωπή που σου μετέδιδε ξεκαθάριζε τη σχέση σου με τον θεό. 

Έλεγε συχνά: Να ανοίξουμε την καρδιά μας στον θεό και εκείνος όλα θα μας τα δώσει. 

Σε ελευθέρωνε από την αμαρτία που σου γινόταν βάρος. Έλα να τα πετάξουμε όλα στην θάλασσα: έλεγε με απλότητα. Φανερά ταπεινός. 

Απογυμνωμένος από ανθρώπινα πάθη. Ο Χριστός μας είναι η Ζωή. Αγάπη στο Χριστό μας και ταπείνωση. Αυτό θα μας σώσει. Να πάμε κοντά του παιδί μου. 

Τόνιζε ιδιαίτερα το θέμα της υπομονής.  Η υπομονή διώχνει την αμαρτία. 

Αθόρυβος πατέρας με πολύ μεγάλη πνευματική δύναμη και συγχωρητικότητα. 

Η γλυκύτητα και η κατανόηση που συναντούσες ταιριάζει στους αγίους ανθρώπους. 

Ήταν επικεντρωμένος σταθερά στα ουσιώδη της ψυχής και της ανάπαυσης του κάθε πιστού. 

Η ταπεινοφροσύνη του στήριζε τη θέληση μας προς τον θεό και το θάρρος μας προς τον Ύψιστο Πατέρα.

Ο Χριστός μας σταυρώθηκε για εμάς παιδί μου ας μην το λυπήσουμε. 

Συνέχεια άκουγες τη λέξη παιδί μου, παιδί μου και χόρταινε η καρδιά σου λύτρωση. 

Γλυκύς και γαλήνιος προς τον αμαρτωλό με σφοδρό πόθο σωτηρίας των πιστών. Αγωνίζονταν να καρποφορήσει μέσα μας ο Χριστός. 

Απλός, με καρδιά νηπίου υπηρετούσε τις εντολές του Θεού. Να αγαπήσουμε το Χριστό μας. Αυτό έχει σημασία παιδί μου. Τίποτα άλλο. Αυτό θα λύσει όλα τα προβλήματα. 

Στις αδυναμίες σε πλησίαζε με ταπείνωση χωρίς να σε προσβάλει. Σου συμπαραστεκόταν με πολύ πόνο και κόπο στο εξομολογητήριο. Αισθανόσουν την παντοδυναμία του θεού και την πίστη. 

Η άπειρη γλυκύτητα του Πατρός Κωνσταντίνου κινούσε την καρδιά και το σώμα προς τον Χριστό. Ενεργοποιούσε τη μετάνοια. 

Φεύγοντας από το εξομολογητήριο συνήθιζε να λέει: και πάλι θα τα ξαναπούμε. 

Η στάση του αυτή σε κρατούσε σαν άγκυρα στον ασφαλή δρόμο της Ανάστασης και της Ζωής που είναι Ο Χριστός.

Ο Πατέρας Κωνσταντίνος έλεγε ότι ο ανοιχτόκαρδος συγχωρεί και ανέχεται  και γι’ αυτό χωράει μέσα του ο Άπειρος Θεός, ενώ στον στενόκαρδο δεν χωράει. 

Ο πνευματικός του Πατρός Κωνσταντίνου ήταν ο Γέροντας Εφραίμ, πρώην Φιλοθεϊτης και στη συνέχεια Αριζονίτης. Σε μια ομιλία του μετά την επιστροφή του από την Αμερική, μίλησε για τον Γέροντα Εφραίμ. 

Είπε ότι ο Γέροντας Εφραίμ ίδρυσε δεκαοκτώ Μοναστήρια στην Αμερική. Με την υπακοή του έσπασε τον εγωϊσμό και με την ευχή καθάρισε τον εαυτό του από τα πάθη και η Θεία Χάρη τον αξίωσε να γίνει ένας σύγχρονος Ιεραπόστολος.