''Είν΄ αμέτρητα τα δέντρα, φύλλα και δροσιά
χίλια δυο πουλάκια κρύβει κάθε φυλλωσιά
Τα βατόμουρα χαρά μου τρέχω και τρυγώ
τι μεγάλο που είν' το δάσος τι μικρός εγώ
Δάσος, δάσος μυρωμένο κράτησε με εδώ
να γενώ κι εγώ πουλάκι να σου τραγουδώ''
*ένα τραγούδι που όσο κι αν το ψάξαμε δεν το βρήκαμε πουθενά, μου το'
μαθε η μητέρα μου που της το τραγουδούσε η θεία της η Μάρθα.. για τη
θεία και τη μαμά λοιπόν και για όσους θα ήθελαν να γίνουν πουλιά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου