Οι ''Ρινόκεροι'' δεν είναι οι εμβ%λι@σμένοι, ούτε είναι οι ανεμβ%λί@στοι.

Δεν είναι οι τσιπαρισμένοι, ούτε και τα ψέκια.

Δεν είναι οι αριστεροί, ούτε οι δεξιοί.

Δεν είναι οι πατριώτες, ούτε οι εθνομηδενιστές.

Δεν είναι οι πιστοί, ούτε οι άθεοι.

Δεν είναι ούτε οι Ολυμπιακοί, ούτε οι Παναθηναϊκοί, γιατί κάπου εκεί, σε κάτι από αυτά ακουμπάμε όλοι μας...

Αυτοί που έχουν μετατραπεί από άνθρωποι σε ρινόκερους είναι εκείνοι που μπροστά στην δική τους απελπισία, στις δικές τους αντιλήψεις, στη δική τους υποκειμενική ή και αντικειμενική ακόμα αλήθεια, επιδιώκουν να φιμώσουν οποιονδήποτε άλλον...

Το έκαναν οι Σταυροφόροι, οι Ναζί, οι Ταλιμπάν, κι ένας σωρός άλλοι στην ιστορία. Ακόμα δεν μάθατε;

Κατεβάζουν ρολά, σου λένε να σκάσεις κι είναι πρόθυμοι να ποδοπατήσουν άκριτα, να βρίσουν, να λιντσάρουν και να λιθοβολήσουν, οποιονδήποτε άλλον γύρω τους δεν τους μοιάζει, δεν σκέφτεται και ζει όπως αυτοί, δεν συμμετέχει στον παροξυσμό τους.

Κι ακόμα πιστεύετε ότι δεν ζούμε Το Θέατρο Του Παραλόγου;

Αννυ Λιγνού

23/11/2021

 

Ο ΡΙΝΟΚΕΡΩΣ ΤΟΥ ΙΟΝΕΣΚΟ

Σε μια Γαλλική πόλη, οι κάτοικοι σιγά σιγά κι ένας ένας μετατρέπονται σε ρινόκερους κι αρχίζουν να συμπεριφέρονται όπως τα ζώα αυτά.

Ποδοπατώντας τους άλλους χωρίς λόγο και αιτία, ενεργώντας σαν θηρία στο κλουβί και διαλύοντας όλα όσα έχει καταφέρει η ανθρωπότητα να ορίζονται ως πολιτισμός. Τρεις μόνο αρνούνται να συμμορφωθούν με το πλήθος και να μετατραπούν.

Ο Μπερανζέ και ο Ντιτάρ και η Νταίζυ. Ο Μπερανζέ βλέποντας την έκρυθμη κατάσταση, αρχίζει να πιστεύει ότι όλοι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, αδύνατον εκούσια να έχουν αποκτηνωθεί έτσι.

Στο τέλος όμως, ο Μπερανζέ μένει τελείως μόνος. Ακόμα κι η αγαπημένη του Νταίζυ έχει προτιμήσει στο τέλος τους ρινόκερους. Για μια στιγμή κλονίζεται και σκέφτεται να προσπαθήσει να γίνει κι αυτός ρινόκερως, αλλά στο τέλος ορκίζεται να τους παλέψει, έστω και μόνος...