Δευτέρα 2 Αυγούστου 2021

Μπορεί να είναι εικόνα εξωτερικοί χώροι

Να είσαι 5χρονο, να'χεις φάει μισό καρπούζι κ να κατουριέσαι νυχτιάτικα.
Αλλά το wc ν απέχει 50 μέτρα απτό σπίτι του παππού. Εδώ σε θέλω.

13 σχόλια:

  1. Το σπίτι του παππού δεν είχε βεσέ... είχε το μέρος :).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αποχωρητήριο με μπόλικες εφημερίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέντε μέτρα,
    όχι πενήντα...

    και ναί το αποχωρητήριο
    ήταν ένα χάλι,

    καμμιά σχέση με τον...

    πολιτισμό τού
    λουτροκαμπινέ(!)
    τής πόλης...

    όμως,
    αυτή η δ ρ ο σ ι ά τού πετρόκτιστου με τους
    εβδομήντα πόντους πάχος τοίχους

    που...
    ζεστό το χειμώνα...

    αλλά με μιά απίστευτη
    δροσιά... μοσχοβολιστή
    από τ'ασβεστώματα...
    το καλοκαίρι, πού σού
    χάιδευε λές την ψυχή...

    απλά...δεν υπάρχει...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. βρε συ...υπάρχει ακόμη ΤΕΤΟΙΟΣ λουτροκαμπινές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αποχωρητήριο παραείναι λόγιος όρος... το μέρος... το μέρος θυμίζει παππού :).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρε Δον Κιχ έλεος. Τι πίνεις κι είναι και νηστεία χαχαχα. Μπαλάντα στις... μοσχοβολιές του αποχωρητηρίου έγραψες τώρα;

    Χαχα σε πειράζω ρε φίλε, νά 'σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σόρυ αδερφέ...

      το παίνεμα ήταν γιά το σπίτι...

      αλλά έτσι όπως τόγραψα
      όντως έμοιαζρ με...

      μπαλάντα...

      ...όπως τόπες...!

      Διαγραφή
  7. -Γιαγιά που να πάω να κατουρήσω;
    -Ολούθε παιδί μου ολούθε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχαχαχαχαχα. Ωραίοι είστε όλοι!!!! Βρήκατε θέμα και....έμπνευση.
    Αλήθεια όμως, μάς γυρισε όλους πίσω σε πολυ ευχάριστες, νοσταλγικές και γλυκύτατες εποχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άλλη από κει. Μια φωτογραφία παλιού αποχωρητηρίου και ένα άσμα ηρωικόν στις σχετικές μοσχοβολιές της φέρνουν λέει γλυκύτατες αναμνήσεις. Είναι η ζέστη φαίνεται.

    Χαχα καλημέρα φίλοι, αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...γελάτε
    ...γελάτε

    ...

    όταν "η μπαλάντα τού λουτροκαμπινέ"

    κερδίσει...

    νομπελ...
    όσκαρ...
    γκράμμυ...

    και γιατί οχι
    καποιο ολυμπιακό μετάλλιο...
    ώς μή φέρουσα...περιτά εθνόσημα
    αλλ'ίσως με τα χρώματα τής

    αdidaίδος
    ή τής
    NIKEίτιδος
    ...αγωνισαμένη...

    θα τρίβετε τά ομμάτιά σας
    αφωνούντες...

    διά τον χαχανισμόν υμών
    έναντι τής μικράς και ταπεινής
    αλλ'εντίμως και σκληρώς
    από τού μικρού μου ταλάντου
    δεδουλευμένης μπαλλάντας

    ήτοι ασματίου...

    διεκτραγουδούντος αμπουζουκιστί...

    και μη τραλαλούντος...!

    ...αμ' πώς...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αχ...
    στο σπίτι της γιαγιάς...
    Αιτωλοακαρνανία,

    χειμώνας και να έχει βραδιάσει
    και να βρέχει
    χωρίς φώτα
    χωρίς φεγγάρι
    και ο δρόμος προς το "μέρος"
    να έχει κάτι πελώριες πέτρες
    και να πρέπει και να στρίψεις...

    αχ...
    τι μου θύμισες!!!

    έπρεπε να κρατάω ομπρέλα και φακό!!!

    -καμπινές λεγόταν αυτό το καμαράκι
    μετά τι στροφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή