Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

Αμήχανον το κάλλος σου, ασύγκριτον το είδος



«Αμήχανον το κάλλος σου, ασύγκριτον το είδος,
Η ωραιότης άφατος, υπέρ λόγον η δόξα Το ήθος, Δέσποτα Χριστέ,
το αγαθόν και πράον Των γηγενών υπέρκειται τας εννοίας απάντων,
Και διά τούτο ο προς σε πόθος και η αγάπη, Πάσαν αγάπη των βροτών υπερνικά και πόθον… Και συγκαλύπτει άπασαν ανθρωπίνην αγάπην,
Και έρωτας των σαρκικών ηδονών αποτρέπει,
Επιθυμίας πάσας δε αποκρούεται τάχος… Φως δε ο έρως ο προς σε, και η αγάπη Σώτερ… Εάσατε τη κέλλη με μόνον εγκεκλεισμένον.

Άφετέ με μετά Θεού του μόνου φιλανθρώπου Απόστητε, μακρύνατε, εάσατέ με μόνον, Αποθανείν ενώπιον Θεού του πλάσαντός με.

Μηδείς την θύρα κρούσειε. μηδείς φωνήν αφήσει
Μηδείς επισκεψάτω με των συγγενών ή φίλων. Μηδείς μου την διάνοιαν ελκύσας αποσπάση Της θεωρίας του καλού, και ωραίου Δεσπότου…»

AΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Τα ευρισκόμενα, Λόγ. ΙΒ΄ και ΚΑ΄

 

4 σχόλια:

π. Ιερόθεος Σουρβάνος είπε...

Υπέροχο εῦχαριστοῦμε

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Έχοντας ζήσει ο Άγιος τον 10 αιώνα
και...
με τα ελληνικά του να είναι ήδη
απόλυτα κατανοητά.

καταλαβαίνουμε πώς... η τάχα παιδεία
(η εκπαίδευση μας... στην αμορφωσιά)
και...
η καλλιεργούμενη αντιπαθειά μας στα ..."αρχαία"

προέρχεται, από την τεχνητή περιχαράκωση του...αττικού λόγου
-τα βαφτισμένα ως...αρχαία Ελληνικά-

και την α π ο μ ό ν ω σ ή τους,
από την δ ι α χ ρ ο ν ί α
τής γλώσσας μας

Ομηρική περίοδος,
κλασσική...
ελληνιστική...
και
ποικιλία τών ..."βυζαντινών"
(με παράλληλη καλλιέργεια
του αττικού λόγου)

που φτάνει μέχρι τον
Αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη...
τον Μακρυγιάννη...
τον Παπαδιαμάντη...
τον Κόντογλου...
τον Σεφέρη...
τον Ελυτη...
....

Νομίζω πώς ένα σοβαρό Ρωμαίηκο
κράτος
θα μπορούσε να διδάξει την γλώσσα μας, πηγαίνωντας
κ λ ι μ α κ ω τ ά
από τα εγγύτερα προς τα αρχαιότερα

κι έτσι να γίνεται η εξοικείωση με
τις πανάρχαιες μορφές της γλώσσας μας, σταδιακά και φυσιολογικά....

αφού βέβαια, αντιμετωπιστεί πρώτα
η -καλλιεργημένη- φοβία των φιλολόγων προς την εκκλησιαστική
γραμματεία...

...

Φυσικά, όσοι μετέχουμε κάπως συχνά στις ακολουθίες, ξέρουμε καλά πως,
αν και υπήρξαμε μετριοι μαθητές στα αρχαία
(τα οποία θεωρούσαμε βαρετά και ανούσια)

ο Παπαδιαμαντης και
τα εκκλησιαστικά μας ακούσματα
μας γνώρισαν την ελληνική στην πιο ομορφη κι ελκυστική της μορφή

και ο Μάξιμος, ο Άγιος και Ομολογητής,
οι Ψαλμοί,
ο Δωροόθεος Γάζης, αλλα και τα βιβλία τής Γραφής έγιναν αφετηρια για ν' ανοιχτεί στα μάτια μας ένας κόσμος
αναπάντεχης ομορφιάς (και γλωσσικής...)

που ήταν πολύ πιο προσιτός
από ότι είχαμε φανταστεί...

(έβαλε φυσικά το χεράκι του, κι εκείνος ο... τρελλός παππάς που μάς
αναβάπτισε,
στά όσα τόσο κοντινά μας,
και οικεία,
που κάποτε περιφρονήσαμε
οι βλαμμένοι,
για τις... τάχα χαρές..
τις λαμπυρίζουσες, τού κόσμου τούτου
τού απατεώνος...

και που τσουρουφλισμένες...

δεν δείχναν πιά...και ...
τόσο... ονειρεμένες...!

Χριστός Ανέστη!

κροκόδειλος είπε...

Τρελέ αν κάνεις μια καινούργια δημοσίευση του κειμένου ΜΑΖΙ με τη μετάφραση θά σαι ωραίος !!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τρελέ δημοσίευσέ το ξανά με τη μετάφρασή του!!! ( Μερσί )