Θα καταλάβετε κάποια στιγμή ότι δεν πρέπει να μας παίρνετε περισσότερο σοβαρά απ οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο;
Η Ιεροσύνη μας είναι το μόνο αληθινά σοβαρό το οποίο μας ξεχωρίζει και αυτό ακόμα είναι κοινοποίηση της Ιεροσύνης του Χριστού. Της μιας. Ούτε καν δικό μας. Κατά τα άλλα, άλλοι είμαστε έτσι άλλοι αλλιώς.
π.Π.
Πες τα πάτερ μου! Ασπάζομαι τη δεξιά σου. Κι εγώ το λέω στους γύρω μου, αλλά δε με ακούνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιερωσύνη είναι μεγάλο χάρισμα του Θεού, δεν έχουν όλοι τις προϋποθέσεις για Ιερωσύνη, άλλοι δεν έχουν πίστη, άλλοι δεν θέλουν να γίνουν ιερείς. Είναι μεγάλο χάρισμα να τα έχεις όλα και να γίνεις ιερέας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης η Ιερωσύνη σου δίνει την δυνατότητα να αλλάξεις την κατάσταση της εκκλησίας, γιατί ο επίσκοπος έχει δικαίωμα να κρίνει άλλο επίσκοπο που παρεκκλίνει, ενώ οι λαϊκοί δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν ιερέα και επίσκοπο.
Και επειδή η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, παίρνουμε και την ζωή μας πολύ σοβαρά και τους πνευματικούς - ποιμένες, οι οποίοι έχουν το χάρισμα και την ευθύνη να μας οδηγήσουν, και εμείς έχουμε την ευθύνη να τους υπακούμε και στηρίζουμε.
Τι λες κύριε Δημήτρη μου που δεν έχει δικαίωμα ο λαϊκός να κρίνει ιερέα ή επίσκοπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω γράψει και άλλοτε και σ' αυτό το ιστολόγιο και αλλού. Άλλο η κρίση ως κατάκριση, άλλο η κρίση ως αξιολόγηση. Το πρώτο ασφαλώς είναι βαρύ αμάρτημα (μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε) είτε απευθύνεται προς λαϊκούς είτε προς κληρικούς, το δεύτερο και επιτρέπεται και επιβάλλεται (την δικαίαν κρίσιν κρίνατε). Αν δείτε τις τράπεζες των μοναστηριών, παραδοσιακά εκεί εικονίζεται η Μέλλουσα Κρίση. Στην πρώτη-πρώτη σειρά με τους ταλαίπωρους τους "εξ' ευωνύμων", θα δείτε πλήθος ρασοφόρων. Δεν το λέω εγώ, η εικονογραφική μας παράδοση το λέει. Βρίσκεται εκεί για να το βλέπουν οι μοναχοί όταν τρώνε και να θυμούνται ότι το ράσο τους από μόνο του δε θα τους σώσει, αλλά είναι ένα μήνυμα και για μας τους λαϊκούς, μήνυμα ότι τέτοιοι δυστυχώς θα υπάρξουν και να τους αποφεύγουμε, μη μας πάρουν μαζί τους...
Πώς θα τους αναγνωρίσουμε, λέτε, ώστε να μη μας πάρουν μαζί τους, αν δεν τους κρίνουμε (αξιολογούμε).