«Αιδώς Σχολείων»

Αναστασία  Παπαδοπούλου

«Από Θεού άρξασθε». Αυτά τα λόγια έγραφαν οι δάσκαλοι (με τη συναίνεση πάντα και τη σύμπνοια των γονιών) κάτω από το σύμβολο του Σταυρού στην πρώτη σελίδα των τετραδίων στην πάνω δεξιά γωνία. Τα παλαιότερα χρόνια όταν η Θρησκεία, η Πατρίδα και η Οικογένεια ήταν η ψυχή που κρατούσε ζωντανό το Γένος μας και την Πατρίδα μας. Σήμερα κόβουμε κομμάτια από τη σάρκα όλων αυτών των ιδανικών που μας ένωναν και τα πετάμε στους λυσασμένους ..που καραδοκούν… Και όλοι Γονείς , Δάσκαλοι, Κυβερνώντες, Κοινωνία….. καθεύδουν μακάριοι… ανοίγουν τα Σχολεία. Ας προβληματισθούμε…. Όλοι…

«Αιδώς Σχολείων»

Αναζήτησα ένα σχολείο να καταθέσω τη σοφία μου,

Να βρω την αθωότητά μου στα μάτια των παιδιών.

Βρήκα πολλά κτίρια που οι πινακίδες έλεγαν «Σχολείο»

Σχολεία άδεια από ψυχή.

Εργοτάξια εκμάθησης αποστεγνωμένων εννοιών,

αποπλάνησης αθώων στιγμών,

εργοστάσια απομάθησης ιερών ιδανικών

εργαστήρια έρευνας αποποίησης ευθυνών και υποχρεώσεων.

Σχολεία χωρίς αίθουσες διδασκαλίας,

διδασκαλίες χωρίς μέλλον,

βιβλία χωρίς παρελθόν.

Σχολεία με κεφαλαίο το Εγώ του Μαθητή και Κηδεμόνα

και μικρό το Εσύ του δασκάλου

Νομοθέτες! Αποσυνδέσατε την αγάπη από την πράξη

Αντιτάξατε τα παιδιά μας απέναντί μας

Καταστρατηγήσατε το μέλλον και τις ελπίδες τους

Καταργώντας όλους εμάς τους άδολους κηπουρούς.

Δάσκαλοι! Αναμείξατε την παιδαγωγούσα ψυχή σας

με τον αφορίζοντα την αγάπη συνδικαλισμό,

τον ορώντα στις κερδοφόρες κερκίδες της ανάπαυλας

και τον θηρεύοντα τυχάρπαστα αξιώματα,

αγνοώντας τους μαθητές που δεν ακολουθούσαν

τους κανόνες των παιχνιδιών σας,

και βάζοντας αυτογκόλ στο γήπεδο της γνώσης.

Γονείς! Διδάξατε στα παιδιά σας να παλεύουν σκοτώνοντας

γκρεμίζοντας έτσι την ισορροπία με τη δημιουργία

και τραυματίζοντας την ψυχή τους ανεξέλεγκτα.

Κι όλοι εσείς μαζί συναντηθήκατε εκεί

στην αναστήλωση της προκοπής των τέκνων μας

Χρόνια λοιπόν θα ψάχνω τα Σχολεία

που έμειναν χωρίς οδό για να τ’ ανακαλύψουν.

Και θα σκοντάφτω

σε πλήθος κτιρίων

με πινακίδες επιβλητικές: «Αιδώς Σχολείων»

Ευαγγελία – Αγγελική Πεχλιβανίδου

από το έργο "εκ βαθέων στοχασμοί…"