Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου ν᾿ αντισταθώ!

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi

Η κατάσταση στο χώρο της παιδείας, δεν αντέχει ενδελεχούς μελέτης και κριτικής, πόσο μάλλον απόδοσης ευθυνών και τιμωρίας, αφού η ατιμωρησία στην χώρα μας είναι η πιο σταθερή αξία. Παρά ταύτα όμως, ο αφορισμός και η γενίκευση, δηλητηριάζει κάθε ειλικρινή κριτική, του χώρου της παιδείας γενικότερα.
Ερωτήματα γεννιούνται, π.χ. για την εξειδικευμένη παιδαγωγική εκπαίδευση των επιστημόνων, διδασκάλων, φυσικών, φιλολόγων, χημικών, θεολόγων κ.α. Αν και κατά πόσον γνωρίζουν τα της διδακτικής των επιστημών τους. Αν προτείνουν, αν συμμετέχουν στη χάραξη της εθνικής πολιτικής για την παιδεία. Είναι άδικο όμως να ζητήσουμε το λόγο από τους εκπαιδευτικούς, αφού το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν καθορίζεται άνωθεν και αλλάζει κομματική φανέλα κάθε τόσο. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, μάλλον συγχαρητήρια αξίζουν, σε όσους εκπαιδευτικούς καταθέτουν ψυχή στην καθημερινή τους προσπάθεια.
Να μιλήσουμε για εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών; Ποια παιδεία επιθυμούμε για τα παιδιά μας; Να αφουγκραστούμε τον κατήφορο των κοινωνιών της κατανάλωσης και της πληροφορίας και να ορθώσουμε παλικαρίσια μια Εθνική πρόταση φραγμό σε αυτό τον κατήφορο.
Εκτιμώ λοιπόν πως με σοβαρές μελέτες και προτάσεις με θεμέλια από τον αρχαίο και βυζαντινό κόσμο, καθώς και την εμπειρία της κοινωνίας μας από το 1800 έως το 1980 περίπου, θα μπορούσαμε να θεμελιώσουμε και πάλι τη γνήσια Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Να γίνει παιχνίδι και χαρά το σχολείο από βιωματικές εμπειρίες, βάσει προγράμματος, που θα αντανακλά την Ελλάδα που θέλουμε.
Πόσο πιο εύκολα θα μάθαινε ένα παιδί στο γυμνάσιο π.χ. ζωολογία, αν στο δημοτικό είχε δει, είχε ταΐσει και καθαρίσει, ακόμα και να ξεγεννήσει, μια κατσίκα. Πόσο πιο εύκολα θα μάθαινε φυσική και χημεία, αν αντιμετώπιζε απλά καθημερινά προβλήματα στο δημοτικό: να ξεπαγώσει τζάμια με οινόπνευμα, να γρασάρει μηχανές να αλλάζει λάστιχο με γρύλο, να ρίχνει αλάτι στους παγωμένους δρόμους, να κολλάει αυγοθήκες σε τοίχους για ηχομόνωση, να κάνει τα σταφύλια τσίπουρο.
Πόσο πιο εύκολα θα ξεδίπλωνε τον Πυθαγόρειο κόσμο της αρμονίας γύρω του αν μάθαινε βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική στο δημοτικό, αν κατασκεύαζε απλά έπιπλα και εργαλεία, από ξύλο. Με μαθήματα ζωγραφικής, παραδοσιακών χορών & παραστάσεων αρχαίου θεάτρου να ανακαλύπτανε τον κόσμο του ωραίου και της συγχώρεσης. Να φυτεύανε δέντρα, λαχανικά, όσπρια, πατάτες, να κατασκευάζανε αυτόνομα αρδευτικά, αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα, να είχανε λάδι και κρασί δικό τους, ψάρια ψαρεμένα από τα χεράκια τους, και γιατί όχι να είχανε τον δικό τους πάγκο στη λαϊκή για να ψηθούν και στους νόμους του εμπορίου. Φυσικά να επανέλθουν και οι γυμναστικές επιδείξεις τουλάχιστον τρείς φορές το χρόνο.
Αν λοιπόν βιωματική εμπειρία από το δημοτικό, θωρακιζότανε με τη θεωρητική γνώση του γυμνασίου, σε συνδυασμό με τις επισκέψεις σε μουσεία και χώρους ιστορικών μαχών του γένους, ερευνητικά κέντρα, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, νοσοκομεία και τελικά όλο αυτό το οικοδόμημα, προαγόταν ως το Ελληνικό know how, μέσα από εφημερίδες, ραδιοφωνικές εκπομπές ή ντοκιμαντέρ, διαδίκτυο, από τους μαθητές του λυκείου πια, ακόμα και σε διεθνείς διαγωνισμούς, ή φεστιβάλ, τότε μπορεί να αναπτερώναμε την αθάνατη Ελληνορθόδοξη ψυχή, εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Ας κοιτάξουμε λοιπόν τα παιδιά μας στα μάτια, να καθρεφτιστούμε στο καθάριο βλέμμα τους, να γευτούμε λίγη από την ξεχασμένη γλύκα των ονείρων τους και με περισσή αποφασιστικότητα και θάρρος, να παλέψουμε για το δικό τους καλό, για το δικό τους μέλλον.
Δάσκαλοι και καθηγητές, η αντίσταση είναι υποχρέωση ακόμα κι αν σας φοβερίζουνε πως θα πεινάσετε. Μην αφήσετε να σας καπελώσουνε κομματικές σημαίες αλλά συνταχθείτε κάτω από την Ελληνική με το Σταυρό του Κυρίου. Γονείς και κηδεμόνες και παιδιά, στηρίξτε τους δασκάλους και καθηγητές στον αγώνα τους. Αν οι συνδικαλιστές αποδείχθηκαν «λίγοι», το δίκαιο και το καλό των μαθητών είναι πολύ. Εμείς ενωμένοι είμαστε περισσότεροι και πρέπει να μας ακούσουν. Σ΄ένα τοίχο διάβασα: «χθες αυτός, σήμερα εγώ, αύριο ΕΣΥ». ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ;
Καλή και ευλογημένη η νέα σχολική χρονιά.
πηγή