Ὁ γλαυκός «Βόσπορος» μετηλλάγη εἰς «Μαύρην Θάλασσαν».

Ὁ  Ποροσένκο (ἐδῶ μὲ τὸν Ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον καὶ τὸν ἐπικεφαλῆς τῶν Οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας) συμμετεῖχε τὴν 1ην Σεπτεμβρίου εἰς οὐνιτικὴν «θ. Λειτουργίαν» εἰς Ρώμην καὶ ἐδήλωσεν ὅτι πρέπει νὰ γίνη ἕνωσις τῶν ψευδοαυτοκεφάλων Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Οὐνίτας τῆς Οὐκρανίας.

 

 

ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ- ΣΛΑΒΟΦΩΝΩΝ

 

Γράφει ὁ Ὀδυσσεύς Μακρυγιάννης

«Στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς» (Γέν. δ’ 12).(Ἤτοι, θά ζῆς ἐπάνω στή γῆ διαρκῶς ἀναστενάζοντας καί ­τρέμοντας).

 

 

Οὐδεμία Ἐκκλησία ἀποδέχεται «Σύνοδον» ἀχειροτονήτων

Ἕκαστος ἄφρων ἄδικος τρέμει γιά τά ἔργα του καί ἀρχίζει νά διατυμπανίζη ὅτι ἔχει δίκαιο. Αὐτό συμβαίνει, ὄχι τόσο γιατί αὐτός πιστεύει ὅτι θά παρασύρη τούς ἄλλους, ἀλλά, διότι προσπαθεῖ ὁ ἴδιος νά πάρη θάρρος ἀπό τά λόγια του.

Εἶναι γνωστό ὅτι «ὁ πνιγμένος ἀπό τά μαλλιά του πιάνεται».
Τό ἴδιο πρᾶγμα συμβαίνει καί μέ τόν Πατριάρχη τοῦ “Βοσπόρου”, πού τά ἔκανε “Mαύρη θάλασσα”. Παραβιάζοντας ὅλους τούς Ἱ. Κανόνες καί τά Ἱ. Εὐαγγέλια, ὠνόμασε «Ἑνωτική Σύνοδο» στό Κίεβο, μία «συνάντησι ἀνόμων».

Τουτέστιν, σχισματικῶν, καθηρημένων, ἀποχειροτονημένων, ἀναθεματισμένων καί αὐτοχειροτονήτων, λεγομένων «Ἐπισκόπων». Τώρα ὁ Πατριάρχης κραυγάζει κατά συρροή, ὅτι αὐτό θά γίνη ἀποδεκτό ἀπό τήν ὅλη Ὀρθοδοξία. Ἀλλά, … κανείς δέν τόν ἀκούει.

Σημειωτέον ὅτι οἱ λεγόμενοι «χειροτονημένοι» ἀπό καθηρημένους, κατά τούς Ἱ. Κανόνες εἶναι ἀχειροτόνητοι. Ἀκόμη δέν πῆρε εἴδησι, ὅτι τά «Νεοπαπικά» ἐγκλήματα δέν πρόκειται ποτέ νά γίνουν παραδεκτά μέσα στήν Ὀρθοδοξία; Ἐπί πλέον, δέν συνειδητοποίησε ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ἀπό τίς δεκατρεῖς (13) Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἀνεγνώρισε τήν «Ψευτο-Σύνοδο», τήν «Ψευτο-Αὐτοκεφαλία», τόν «Ψευτο-Κιέβου» καί τούς «Ψευτο-Μητροπολίτες»;

Μήπως δέν ἀστράπτουν τά «Ὅπλα» τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία μεταξύ τῶν ΤΡΙΩΝ «Ψευτο-Προκαθημένων» Οὐκρανίας, τοῦ κ. Φιλαρέτου, τοῦ κ. Μακαρίου καί τοῦ κ. Ἐπιφανίου, πού ἤδη διεσπάσθησαν;

Ἀσφαλῶς, δέν ὑφίσταται καμιά προοπτική γιά τίς βαρειές ἀντικανονικότητες. Γι’ αὐτό τό λόγο, διαρκῶς, ὅπου καί ὅταν ὁ εἰς Φανάριον κείμενος, συναντᾶ μικρόφωνο, ὁρμᾶ ἀκάθεκτος, καί ἐπαναλαμβάνει τήν ἀπίθανη “Ἠχολαλιά” του.

 

 

Ὁ παράνομος κραυγάζει, τρέμει, ἀλλά δέν μετανοεῖ

Σέ συνέντευξι πού ἔδωσε ὁ Πατριάρχης τῆς Πόλεως στό Οὐκρανικό Πρακτορεῖο TSN (15/7/19), καί στό δημοσιογράφο Σεργκέϊ Καλτσένκο, προβάλλει τίς φαντασιώσεις του ὡς γεγονότα. Ἀναφέρει λοιπόν:
“Ελπίζουμε (Σ.Σ.: ὁ τονισμός λέξεων ἡμέτερος) ότι οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, σύντομα θα αναγνωρίσουν την Εκκλησία της Ουκρανίας. Προσευχόμαστε και ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει αργά η γρήγορα, αν βέβαια δεν υπάρξει καμία πολιτική πίεση“.

Φωνή ἐκ «Βοσπόρου»:

«Ἀκούσατε Χριστιανοί, ὑποτάγητε Ἐπίσκοποι, σιωπήσατε Πατέρες…».

Φωνάζει μόνος του, γιά νά μή τόν πιάνη ὁ τρόμος.

Φωνάζει μόνος του, μήπως καί κανένας τόν ἀκούση.

Φωνάζει μόνος του, γιατί εἶναι διαχωρισμένος-διασπασμένος καί ἀποκλεισμένος ἀπό ὅλες τίς Ἐκκλησίες.

Φωνάζει μόνος του, ἐπαναλαμβάνων τίς ἰδεοληψίες του περί τῶν «Νεοπαπικῶν» ἐξουσιῶν, πού δῆθεν δικαιοῦται μέσα στήν Ὀρθοδοξία.

Φωνάζει, μά ἀκουσίως παραδέχεται δύο φορές πώς, «ἐλπίζει», νά γίνη αὐτό πού διετάχθη πολιτικά, ἀλλά … τό ἀπίθανο. Νά «ἁγιοποιηθῆ» ἡ ἀνομία του.
«Σύντομα», ἀναφέρει, καί ἀμέσως μετά τοῦ ξεφεύγει ἡ ἀλήθεια. «Ἀργά ἤ γρήγορα». Ἤτοι, ποτέ.

Καί, ὑποστάς πολιτική πίεσι, αὐτοαποκαλύπτεται. Προβάλλει στό κάδρο “Πολιτική Πίεσι” καί στούς ἄλλους, προκειμένου νά αἰτιολογήση τήν βεβαία ἀπόρριψι τῶν «Ἀμερικανο-Φαναριώτικων» ἀνοσιουργημάτων.

 

 

Ἀντικανονικά ἐγκλήματα ἀποκλείεται νά ἐγκρίνη ἡ Ἑλλάς

Στή συνέχεια, γιά τίς βαρύτατες Ἱεροκανονικές παραβιάσεις, ζητᾶ ἐναγωνίως τήν ἄκαιρη «Φυλετική Ἀλληλεγγύη». Διατυπώνει τήν παράλογη ἀντίληψι, ὅτι τάχα θά τόν ἀκολουθήσουν οἱ Ἕλληνες στό ἴδιο ἔγκλημα. Τό διαπραχθέν καί διαταχθέν πολιτικά. Συνεχίζει λοιπόν τούς νεολογισμούς του, διατεινόμενος τά ἀδύνατα:

“Ἡ πρώτη Εκκλησία που θα αναγνωρίσει την Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας θα είναι η αδελφή Εκκλησία της Ελλάδος”.

Αὐτά τά λόγια ἀποκαλύπτουν καί ὁμολογοῦν πώς, οἱ δώδεκα (12) ἄλλες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ξεκαθάρισαν μέ σαφήνεια καί κατηγορηματικότητα ὅτι ΔΕΝ πρόκειται νά ἀναγνωρίσουν τούς ἀχειροτονήτους τοῦ Ψευτο-Κιέβου, παρά ΙΣΩΣ… ἐάν ΠΟΤΕ, πρώτη τό πράξη ἡ Ἑλλάς, πρᾶγμα ἀδύνατον τῶν ἀδυνάτων.

Ἡ Ἑλληνική Ἐκκλησία, ὅσο τυρβώδης ἄνεμος καί νά φυσᾶ ἀπό τά «Δαρδανέλλια», σταθερά καί ἀποφασιστικά παρεμποδίζει κάθε βδελυρό καί φοβερό Σχίσμα, μεταξύ Ἑλληνοφώνων, Σλαβοφώνων καί Ἀραβοφώνων ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ.

Ὑπογραμμίζουμε πώς, τώρα, μέσα στό τρομερό ἀδιέξοδό του, μέ σκυμμένο κεφάλι, τό “Φανάρι” ἱκετεύει τήν “Ἀθήνα”. Καί, τήν ἀποκαλεῖ ἀδελφή Ἐκκλησία καί ὄχι θυγατέρα «Ὑπεξούσια», ὅπως μέ θράσος ἀντικανονικῶς συνήθιζε.

Ἀλλά, δέν ὑφίσταται συνειδητός Χριστιανός, πού νά μή κατανοῆ τί πραγματικά ὑποκρύπτει τό προκείμενο περιστασιακό «Ἀμερικανο-Φαναριώτικο» γονάτισμα:

«… Ἔστιν πονηρευόμενος συγκεκυφὼς μελανίᾳ͵ καὶ τὰ ἐντὸς αὐτοῦ πλήρη δόλου·…» (Σοφ. Σειράχ ιθ’ 26). (Ἤγουν, ὑπάρχουν πονηροί πού βαδίζουν μέ σκυμμένο τό κεφάλι καί σκυθρωπόν τόν πρόσωπον, δῆθεν ἀπό λύπην, ἐνῶ τό ἐσωτερικόν των εἶναι γεμᾶτον δολιότητος).

 

 

Ἡ «Μαύρη Προπαγάνδα» τῶν ψευδῶν προβλέψεων γκρεμίζεται

Ξεχνᾶ ὁ ἴδιος καί τά ἐξαγορασμένα συστημικά μέσα, ὅτι διαρκῶς διαψεύδονται ἐπάνω σ’ αὐτό τό θέμα. Οἱ στρατευμένοι κονδυλοφόροι ἐπαναλαμβάνουν τό ἴδιο τροπάριο. Πώς δηλ., «ἡ Ἑλληνική Ἐκκλησία θά ἀναγνωρίση τούς καθηρημένους, ἀποχειροτονημένους καί ἀχειροτονήτους τοῦ Κιέβου». Ἀλλά, παρά τό γεγονός ὅτι προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν «Τετελεσμένα γεγονότα πρό τῶν Τετελελεσμένων», ὅμως, συστηματικά ἀποτυγχάνουν στίς σκόπιμες ψευδεῖς προβλέψεις τους.

Μέ αὐτή τή μέθοδο, γιά τήν μικρή Σύνοδο (Δ.Ι.Σ.) τῆς Ἑλλάδος τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 2019, διέδιδαν μέ βεβαιότητα πώς δῆθεν, αὐτή θά ἀναγνωρίση τούς «Ψευτο-Επισκόπους» τοῦ Κιέβου. Οὐτοπία. Τίποτε τέτοιο δέν συνετελέσθη.

Στή συνέχεια, μέ τήν σκόπιμα καλοσχεδιασμένη ἔλευσι τοῦ κ. Βαρθολομαίου γιά τά ἐγκαίνια ἑνός γηροκομείου ἔξω ἀπό τήν Ἀθήνα (24/5/19), ἔργο τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἑλλάδος, κανοναρχοῦσαν τό ἴδιο πάλι τροπάριο.

Φροῦδες ἐλπίδες. Οὐδεμία συνακολουθία πρός τήν ἀνομία.

Πάλιν, κατά τήν ἄστοχη μετάβασι τοῦ Προκαθημένου Πάσης Ἑλλάδος στήν ἑορτή τοῦ Ἀποστόλου Ναθαναήλ (Βαρθολομαίου) στό Φανάρι (11/6/2019), συντελεῖται μία ἀφελής κομπίνα. Κατά τόν ἑσπερινό, τήν τελευταία στιγμή, χωρίς ἔγκρισι ἤ συμφωνία, τοποθετοῦν δίπλα στόν Πρῶτο τῆς Ἑλλάδος, Θρόνο, γιά τόν … «Ἄ-Θρονο», τόν «Ψευτο-Κιέβου». Παγίδα δόλια καί ἐξαπάτησις μεθοδευμένη. Τί θά πράξη ἀπεφάνθησαν; Θά τόν ἀναγνωρίση, θέλει δέν θέλει. Διαφορετικά θά φανῆ ἀγενής καί θά ἐκτεθῆ.

Βέβαια, ὁ Προκαθήμενος Ἑλλάδος, κακῶς ἐκάθισε «Συν-Θρονιζόμενος» καί λίαν «Αὐτο-Υπο-βιβαζόμενος», δίπλα εἰς ἕνα «Ἀχειροτόνητο» «Ἐπίσκοπο». Ἔπρεπε ἀμέσως, σιωπηλά καί εὐγενικά, νά ἀποχαιρετίση καί νά ἀποχωρήση. Καί φυσικά, παγκάκιστα ὁ πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὁ Ἐπίσκοπος κ. Συμεών, εὐτελίσθη, ἀφοῦ ἀντικανονικῶς ἠσπάσθη μέ δουλικό σεβασμό τό χέρι ἑνός ἀχειροτονήτου «Ψευτο-Επισκόπου», τοῦ κ. Ἐπιφανίου.
Τελικῶς, ὁ Προκαθήμενος, ὁ Πάσης Ἑλλάδος, ἐπέτυχε νά ξεφύγη ἀπό τό μπλόκο καί τήν καλοστημένη παγίδα. Ἀπῆλθε πάραυτα τό ἴδιο βράδυ. Εὔγλωττα καί προκλητικά δέν παρέστη στήν ἑόρτιο Θ. Λειτουργία. Καί φυσικά, δέν προέβη σέ καμιά ἀπίθανο δήλωσι ἀποδοχῆς τῶν «Καθηρημένων», «Ἀποχειροτονημένων» καί «Ἀχειροτονήτων».
Παρά τόν δόλιο σχεδιασμό, καί πάλιν οἱ προβλέποντες ἀπεδείχθησαν γελοῖοι ψευτοπροφῆτες.

Προσέτι, καί στήν Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος (Ι.Σ.Ι.) κατά τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2019, ΔΕΝ πρόκειται νά συζητηθῆ τό θέμα, οὔτε ὑπάρχει κάτι τέτοιο στήν ἡμερησία διάταξι.

Μά εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐχέφρων τις νά ἀναγνωρίση «Αὐτο-Χειροτονήτους», ἔτσι αὐθαίρετα, ἀπό… τόν “βίαιο” “ἄνεμο” δολίου πνεύματος τοῦ “Κερατίου”, καί ὄχι ἀπό τό Θεῖο Πνεῦμα;

Εἶναι ποτέ δυνατόν νοήμων νά ἀποδεχθῆ ὅτι, κάποιος φορῶντας τά ἄμφια γίνεται κληρικός «αὐτομάτως», ἐπειδή τάχα τόν ἀναγνωρίζει τό “Φανάρι”;

Εἶναι ποτέ δυνατόν, νά υἱοθετηθῆ καί νά ἐπικρατήση τοιαύτη ἐκτροπή, ὄχι μόνον ἀπό τήν ἀλήθεια, ἀλλά καί ἀπό τήν ἄτεγκτο λογική;

Αὔτανδρον «ναυάγιον» εἰς τήν δολίαν Τακτικήν καί πονηράν Στρατηγικήν τῶν «Ἀφεντάδων»

Ὅσες μεθοδεύσεις «Τακτικῆς» καί «Στρατηγικῆς» καί νά ἐνεργοποιήσουν οἱ ἄνομοι, οἱ γεωστρατηγικοί ἐξ ἑσπερίας ἀφέντες, ἀποκλείεται νά εὐοδωθοῦν τά σκοτεινά καί ἄνομα ἔργα τους μέσα στήν Ὀρθοδοξία.
Κανείς δέν προτίθεται νά ἀκολουθήση τόν στρατευμένο «Δοῦλο-Πρέσβυ» τῶν Η.Π.Α.. Τόν ἀνεπίσημο «Φανταστικό-Ἐπίτροπο» τῆς Ε.Ε.. Τόν ἐντεταλμένο «Παράτυπο-Διπλωμάτη» τῆς κρυπτομένης Νεοναζιστικῆς Γοτθίας.

Καί ὅσο καί ἄν αὐτός ἱκετεύη, κανείς δέν θά τόν λυπηθῆ.
Καί ὅσο καί ἄν αὐτός βοᾶ, δέν θά ἀντλήση δύναμι μέσα στή μοναξιά του.
Παλαιά, κατά τά ἔσχατα ἔτη τοῦ Βυζαντίου, ὁ ἀποκαλούμενος Οἰκουμενικός Αὐτοκράτωρ τῆς Πόλεως Κωνσταντίνου, ἀφελῶς, χάριν τῆς σωτηρίας, ἐπέβαλε κατά συρροή «Ψευτο-Συνόδους». Δηλαδή, ἀπό τό Μέγα Σχίσμα, τό 1054 π.Χ., ἕως τήν Ἅλωσι τῆς Πόλεως, τό 1453 μ.Χ.. Ἐπετάχθησαν ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ (13), «Ψευτο-Ενωτικές» Συνόδους καί ἰσάριθμες «Ψευτο-Ενώσεις» μέ τόν Πάπα. Ἀλλά, ἀποτέλεσμα μηδέν.

Οὐδείς νοητός «Δούρειος-Ἵππος» θά κατεδαφίση τά τείχη τοῦ Ἱ. Κάστρου τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀποτυγχάνει τό συγκρουσιακό Σχῆμα-Σχίσμα «Ἀθηνῶν»-«Μόσχας» καί τῶν ὁμοφρόνων, γιά … τά σκοτεινά σχέδια καί τά ἀλαμπῆ μάτια τῆς «Οὐασιγκτῶνος».

Διότι, ὅσοι νοοῦν γνωρίζουν καλῶς πώς, ὑπάρχουν καί σήμερα Ἅγιοι. Εἶναι οἱ «Μυστικοί Προκαθήμενοι», οἱ «Ἀόρατοι Ἐπίσκοποι», οἱ «Σεπτοί Μοναχοί» καί οἱ «Σεμνοί Χριστιανοί», πού συναπαρτίζουν τόν ἀκατάλυτο «Ἀφανῆ Στρατό» τῆς Βασιλείας. Αὐτοί, μέ τήν Χάρι τοῦ Κυρίου, «πιλοτάρουν», τό ἀήττητο Ἅρμα τῆς Ἀσυν­όρου Πολιτείας τῆς Ὀρθοδοξίας.

 

 

Θηλάζοντες διχασμούς καί τίκτοντες πολέμους

Καί ἐπί πλέον, ὅλοι γνωρίζουμε πώς, ὅ,τι προσφέρεις μέσα στήν ζωή, αὐτό καί λαμβάνεις. Μῖσος ἀντί μίσους καί ἀγάπη ἀντί ἀγάπης.
Τό Πονηρό Πνεῦμα ἐπέτυχε νά εἰσορμήση, στά “Δαρδανέλλια”, ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος, ὅτι ἐκεῖ κυοφορεῖ­ται ἡ φιλοδοξία, τίκτεται ἡ ἀνομία, γαλουχεῖται ἡ φιλοπρωτεία καί ἀνδρώνεται κάθε ἀντικανονικότης.

Ὁ Πατριάρχης τοῦ “Φαναρίου”, ἐπί πολλά ἔτη, λόγω φιλαρχίας, μόνιμα καί συστηματικά προκαλεῖ σχίσματα μέσα στήν Ἐκκλησία, βαθειά μίση, μαῦρες διχόνοιες, ἀναίτιες διαμάχες καί «αἱματηρές» συγκρούσεις. Καί μάλιστα μέ ΟΛΕΣ …ΟΛΕΣ (!) τίς Ἐκκλησίες, τίς Αὐτοκέφαλες, τίς Αὐτόνομες καί γενικῶς τίς αὐτεξούσιες καί ἐλεύθερες.

Δολοφονεῖ ἀσύστολα τήν εἰρήνη, καταργεῖ ἀπροκάλυπτα τήν ἐλευθερία. Διασπαθίζει καταλυτικά τίς προοπτικές ἀνελίξεως τῆς Παγκοσμίου Ρωμιοσύνης καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Μέ ἄλλα λόγια, μονίμως, μέ ὑπεροψία, ἐγωϊσμό, καί φιλαρχία, ἐπικαλούμενος ἀνύπαρκτα «Νεοπαπικά Δικαιώματα» μοιράζει καί λαμβάνει βαθύ μῖσος.

Βέβαια, ὑπάρχουν καί ἐλάχιστοι, δουλόφρονες ρασοφόροι, πού μοιάζει νά συμπορεύωνται. Ἡ βαθειά πραγματικότητα ὅμως εἶναι τελείως διαφορετική. Σ’ αὐτούς τούς «Σκλάβους Πολιορκημένους», κυριαρχεῖ τό ἀντικρουόμενο δίπολο τοῦ συμπλεγματικοῦ φόβου καί τού καυστικοῦ μίσους, πού καταφλέγει τά σωθικά τους. Δυστυχῶς, ὁ φόβος κατέστη τόσο δυνατός, ὥστε νά ὑπερκαλύπτη τή φωνή τῆς ἀειλαμποῦς ἀληθείας, καί νά ὑπερνικᾶ ἀκόμη καί τό κρυφό τους μῖσος.

 

«Σέ μισῶ, σέ μισῶ, σέ μισῶ»

Ἕνα μικρό παιδάκι σέ ὀρεινό χωριό, ἔκανε μία ζημιά καί ἡ μητέρα τοῦ ἐπέβαλε μία ποινή. Τότε ἐκεῖνο, θυμωμένο ἄρχισε νά φωνάζη δυνατά:

-«Σέ μισῶ, σέ μισῶ, σέ μισῶ»!

Βγῆκε ἀπό τό σπίτι, ἐπαναλαμβάνοντας τά ἴδια λόγια. Κάποια στιγμή, ἔφθασε σέ ἕνα συγκεκριμένο ξέφωτο, ἔξω ἀπό τόν οἰκισμό, καί ἐπανέλαβε πάλι τήν αὐτή πρότασι.

Ξαφνικά, μετά ἀπό λίγα μικροδευτερόλεπτα, ἀντήχησε μία φωνή, καταχθόνια θά λέγαμε, νά ἐπαναλαμβάνη τήν ἴδα φράσι.

-«Σέ μισῶ, σέ μισῶ, σέ μισῶ»!

Πανικόβλητο, ἐπέστρεψε τρέχοντας στό σπίτι, καί, κλαίγοντας ἔπεσε στήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας του.

Ἐκείνη τόν ἐρώτησε τά σχετικά καί ἀντελήφθη τήν αἰτία τοῦ τρόμου.

Ἔπιασε ἀπό τό χέρι τό μικρό καί τόν ὡδήγησε πάλι στόν ἴδιο σημεῖο.

Τώρα, φώναξε δυνατά, τοῦ λέγει:

-«Σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ»!

Καί τότε, ἄκουσε μία οὐράνια ὑπερκόσμια φωνή, ἕνα ἀντίλαλο, νά ἐπαναλαμβάνη:

-«Σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ»!

Ποῖος ὁ λόγος τοῦ παραξένου φαινομένου;

Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνας λεῖος βράχος, πού προκαλοῦσε τό φαινόμενο τοῦ ἠχητικοῦ ἀντιλάλου καί τῆς ἀντηχήσεως. Ἡ φωνή μέ ὅλη της τήν μεγαλοπρέπεια, ἐπέστρεφε ὡς ἐπανάληψις.

-Παιδί μου, ἐξήγησε τότε ἡ μητέρα. Ἀκριβῶς ἔτσι συμβαίνει καί στή ζωή.

Ὅ,τι ἀκριβῶς δίδεις, τό ἀνάλογο σοῦ ἐπιστρέφει. Ἀγάπη δίδεις, ἀγάπη θά λάβης. Μῖσος προσφέρεις, μῖσος θά δεχθῆς.

Ὁ μικρός κατάλαβε τό μάθημα, καί ἔκτοτε, συνετίσθη γιά πάντα.

 

Ὁ Πνευματικός Νόμος ἐπικαίρως ἐνεργοποιεῖται

Συμπέρασμα πασιφανές. Ὅ,τι προσφέρεις σ’ αὐτή τή ζωή τῆς «Μεσο-Βασιλείας», τό ἴδιο καί λαμβάνεις. Ἀγάπη δωρίζεις, ἀγάπη δέχεσαι. Μῖσος μοιράζεις, μῖσος θά γεμίση ἡ ζωή σου. Ὄχι τόσο ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά βασικῶς ἀπό τά σκοτεινά ἔργα καί τό δηλητήριο τῆς «μαυρο-καρδιᾶς» σου.
Καί αὐτό συντελεῖται, «πληροῦται», κατά τή Φιλοκαλία, κάτω ἀπό τόν ἀδήριτο «Πνευματικό Νόμο». Αὐτόν τῆς ἀκριβοῦς, ἐν χρόνῳ, τιμωρητικῆς ἐπιστροφῆς διά τά ἄνομα ἔργα.

Ὁ «Πνευματικός Νόμος, εἶναι ἕνας ὑπέροχος ἐνεργῶν, ζῶν Νόμος ΔΙΚΑΙΟΥ, ἀπαράβατος καί ἀπαρέγκλιτος, πού κάμνει πάντοτε κύκλους ἐπαναφορᾶς καί κολασμοῦ. Ἁπλῶς ἐμεῖς, δέν γνωρίζουμε τό χρόνο πού θά κλείση ὁ κάθε κύκλος Δικαιοσύνης, ἐπιφέροντας τήν πρέπουσα τιμωρία. Ἀγνοοῦμε τό timing, τήν ἐπίκαιρο στι­γμή, τότε πού ἐπενεργεῖ ἡ ἐπανακάμπτουσα Θεία Δίκη.

Ὁ Παράκλητος κατακεραυνώνει τήν βλασφημίαν τῶν Αὐτοχειροτονιῶν

Ὅσοι ἠνόμησαν, συγκροτήσαντες «Ψευτο-Συνόδους», φρονοῦμε, πώς θά «ἀποδώσουν» καί θά «πληρώσουν», μέ τόν τρόπο πού βούλεται ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καί Βασιλεύς Ἰησοῦς.

Συνάμα, ὁ Κυβερνήτης τῆς Ἐκκλησίας, ὁ καί Κυρίαρχος Βασιλεύς, τό Πανάγιο Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, θά ἐπέμβη καιρίως. Τουτέστιν, θά καταλύση τή βλασφημία πού γίνεται πρός τό Ἱερό Πρόσωπό Του. Τό νά «ἐνεργοποιοῦν» δηλαδή ὡς χειροτονημένους, τούς μή χειροτονηθέντας ἀπό τό ἴδιο τό Τελεταρχικό Πνεῦμα. Αὐτός ὁ Παράκλητος θά ἐκβάλη εὔληπτα τούς Αὐτοχειροτονήτους καί Καθηρημένους ἀπό τίς Ἱερές Αὐλές Του. Ἰδού, ἤδη τοῦτο εὔγλωττα καί τάχιστα συντελεῖται, … Θωροῦμε διπλό-τριπλό διαμελισμό τῆς «Ψευτο-Αυτοκεφάλου» τῆς Οὐκρανίας.

Ἀναμφιβόλως, ὁ Κύριος ἀποδημεῖ προσωρινά, σεβόμενος τήν ἐλευθερία μας. Μοιάζει νά ἀπουσιάζη. Ἀλλά, ἐν χρόνῳ τῷ δέοντι, αἰφνιδίως ἐνδημεῖ, ἐπανακάμπτει. Καί τότε, αὐστηρός, πρῶτον ἐκζητεῖ ἀπολογία καί ἀπολογισμό. Στή συνέχεια, καταδικάζει καί κολάζει παραδειγματικά τούς ἐπιόρκους «κληρικούς». Ἐκείνους πού, συναριθμοῦνται μέσα στήν Ἐκκλησία μόνον ὡς ρασοφόροι, μά δέν εἶναι πραγματικοί ἐκπρόσωποι Κυρίου. Ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν ὡς «βασιλεύτεροι» (Ἰλιάς θ’ 392), ἤτοι πιό πολύ “βασιλιάδες” ἀπό τόν Χριστό. Τούς παραβιάζοντας προκλητικά τίς ἐντολές, πού ἄφησε ὁ Ἀληθής Οὐράνιος Βασιλεύς.

Κρίνατε τί προαναγγέλλει ὁ Κύριος: «Οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν͵ καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες͵ Οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ΄ ἡμᾶς. ….Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου τού­τους τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου» (Λουκ. Ιθ΄ 14, 27). (Ἤγουν, οἱ συμπολίτες Του μισοῦσαν τόν Βασιλέα Κύριο καί ἀπέστειλαν ὀπίσω Του ἐπιτροπή λέγοντες, ὅτι δέν θέλομεν νά γίνη Αὐτός Βασιλεύς μας. …Τελικῶς, ὅσον διά τούς ἐχθρούς μου ἐκείνους, πού δέν μέ ἤθελαν Βασιλέα τους, φέρετέ τους ἐδῶ καί κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου).

πηγή orthodoxostypos.gr