Ήρτες στ όνειρον μου νύχταν τζι έφερνες μηνύματα εψιθύρισες μου κάτι τζι ήμαστεν σ έναν παλάτιν δίπλα που τα κύματα.
Έκαμες την νύχταν μέραν έθκιωξες τον πόνο μας ήμαστεν εις την Τζιερύνειαν στο λιμάνιν τζιαι στο κύμμαν στον παλιόν τον τόπο μας.
Είδαμεν τες γειτονιές μας που επαίζαμεν μιτσιοί αγρωνίζαν μας οι τοίσιοι τζι έτρεσιεν τζιαι που την βρύσην το νερόν κρυόν, γλυτζιήν.
Σαν το ποίμαν του Λιπέρτη ζωγραφκιά του Κκάσιαλου πας το τζύμμαν σαν τραούδιν εφυσούσεν τ αερούδιν Αχ! Τζιερύνεια, μάνα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου