“Στην Ελλάδα μας νοιάζουν περισσότερο τα δικαιώματα του ληστή και του βιαστή, παρά του θύματος”

 
Το σπίτι μου, το κάστρο μου» λένε οι Αγγλοσάξονες. Και το εννοούν. Στον Καναδά, που έχει πολύ αυστηρή νομοθεσία σε σύγκριση με τις ΗΠΑ για την οπλοφορία και γενικά για την οπλοκατοχή, πριν από μερικά χρόνια ένας σύντεκνος από τα Ζωνιανά, ο Βασίλης Παρασύρης, σκότωσε τα ξημερώματα μέσα στο σπίτι του τέσσερα (!) άτομα από ομάδα της Δίωξης Ναρκωτικών, που είχαν κάνει «ντου» έχοντας κάνει λάθος στη… διεύθυνση. Εσπασαν, δηλαδή, την πόρτα λάθος ανθρώπου και, μέσα στο σκοτάδι και στη σύγχυση, ο Κρητίκαρος τους πέρασε για ληστές και τους έστειλε εις τόπον χλοερόν, εις τόπον αναψύξεως, θεωρώντας ότι υπερασπίζεται τη φαμίλια του και το σπίτι του από συμμορία κακοποιών. Στο δικαστήριο αθωώθηκε.
Στις ΗΠΑ, εάν εισβάλει κάποιος στο σπίτι σου, του ανοίγεις έξτρα κουμπότρυπες κι ο εισαγγελέας στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, αφού το αστυνομικό τμήμα σε κεράσει καφέ και σου πάρει μια κατάθεση, ενώ τα ΜΜΕ θα εστιάσουν στη γενναιότητα του πατέρα ή της μάνας που υπερασπίστηκε την οικογένεια και το άσυλό της από κακοποιούς.
Για τη  συνέχεια

Μονο οι σκλαβοι δεν εχουν οπλα και δικαιωμα στην αυτοαμυνα .Τον/τους στέλνεις στον ...αγύριστο, και τους εισαγγελείς τους γράφεις στα ...&απαρια σου. Πάνω απ' όλα η ασφάλεια της οικείας και των οικείων σου.