πώς είναι σήμερα...
Η Πάμελα Γκέιλ Μαλχότρα και ο σύζυγός της Ανίλ Μαλχότρα, έχουν στην ιδιοκτησία τους το καταφύγιο Sai, το μοναδικό ιδιωτικό καταφύγιο άγριας ζωής στην Ινδία και αναδασώνουν και προστατεύουν την άγρια ζωή από το 1991. Σήμερα, το καταφύγιο Sai έχει πάνω από 300 στρέμματα άγριας φύσης και φιλοξενεί πάνω από 200 είδη φυτών και ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως ασιατικούς ελέφαντες και τίγρεις Βεγγάλης.
“Όταν πρωτοήρθαμε εδώ, τα περισσότερα από τα εδάφη που μας πούλησαν ήταν εγκαταλελειμμένα. Εγκαταλελειμμένα χωράφια ρυζιού, καφέ και κάρδαμου. Κάναμε μεγάλη αποψίλωση. Χρειάστηκε πολλή φροντίδα, ενέργεια και χρόνο για να το επαναφέρουμε”, ανέφερε η Πάμελα. Το καταφύγιο βρίσκεται στην κομητεία Κοντάγκου της Ινδίας, η οποία έχει υποστεί μεγάλη μείωση των δασών – από 86% το 1970, έφτασε στο 16% σήμερα.
Η Πάμελα εξήγησε ότι αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες για τις βροχοπτώσεις και την παροχή νερού, όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και σε όλη τη Νότια Ινδία. “Και οι δυο νιώθουμε μια τεράστια χαρά, όταν περπατάμε μέσα στο ιερό. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο μεγάλη χαρά από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στη ζωή μου”, ανέφερε η Πάμελα. Η περιοχή Κοντάγκου στη Νότια Ινδία, υποφέρει από μεγάλη αποψίλωση των δασών. Αλλά η Πάμελα Γκέιλ Μαλχότρα και ο άντρας της Ανίλ Μαλχότρα, αποφάσισαν να αγωνιστούν. Έτσι, το ζευγάρι αποφάσισε να ιδρύσει το καταφύγιο Sai το 1991.
Από τότε αναδασώνουν και επεκτείνουν το καταφύγιο. Τώρα, καλύπτει 300 στρέμματα άγριας φύσης. Η περιοχή φιλοξενεί πάνω από 200 είδη φυτών και ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως ασιατικούς ελέφαντες.
Όταν πρωτοήρθαμε εδώ, τα περισσότερα από τα εδάφη που μας πούλησαν ήταν εγκαταλελειμμένα.” “Εγκαταλελειμμένα χωράφια ρυζιού, καφέ και κάρδαμου.” “Χρειάστηκε πολλή φροντίδα, ενέργεια και χρόνο για να το επαναφέρουμε.” “Θυμάμαι ότι όταν περπατούσα στο δάσος, δεν άκουγα τίποτα άλλο πέρα από τον ήχο των ποδιών μου.” “Τώρα, το μέρος είναι ζωντανό και έχει ήχους.” Η Πάμελα ελπίζει ότι το δάσος θα συνεχίσει να είναι προστατευμένο και να επεκτείνεται. “Και οι δυο νιώθουμε μια τεράστια χαρά, όταν περπατάμε μέσα στο ιερό.” “Δεν έχω ξανανιώσει τόσο μεγάλη χαρά από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στη ζωή μου.”
Η Πάμελα Γκέιλ Μαλχότρα και ο σύζυγός της Ανίλ Μαλχότρα, έχουν στην ιδιοκτησία τους το καταφύγιο Sai, το μοναδικό ιδιωτικό καταφύγιο άγριας ζωής στην Ινδία και αναδασώνουν και προστατεύουν την άγρια ζωή από το 1991. Σήμερα, το καταφύγιο Sai έχει πάνω από 300 στρέμματα άγριας φύσης και φιλοξενεί πάνω από 200 είδη φυτών και ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως ασιατικούς ελέφαντες και τίγρεις Βεγγάλης.
“Όταν πρωτοήρθαμε εδώ, τα περισσότερα από τα εδάφη που μας πούλησαν ήταν εγκαταλελειμμένα. Εγκαταλελειμμένα χωράφια ρυζιού, καφέ και κάρδαμου. Κάναμε μεγάλη αποψίλωση. Χρειάστηκε πολλή φροντίδα, ενέργεια και χρόνο για να το επαναφέρουμε”, ανέφερε η Πάμελα. Το καταφύγιο βρίσκεται στην κομητεία Κοντάγκου της Ινδίας, η οποία έχει υποστεί μεγάλη μείωση των δασών – από 86% το 1970, έφτασε στο 16% σήμερα.
Η Πάμελα εξήγησε ότι αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες για τις βροχοπτώσεις και την παροχή νερού, όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και σε όλη τη Νότια Ινδία. “Και οι δυο νιώθουμε μια τεράστια χαρά, όταν περπατάμε μέσα στο ιερό. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο μεγάλη χαρά από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στη ζωή μου”, ανέφερε η Πάμελα. Η περιοχή Κοντάγκου στη Νότια Ινδία, υποφέρει από μεγάλη αποψίλωση των δασών. Αλλά η Πάμελα Γκέιλ Μαλχότρα και ο άντρας της Ανίλ Μαλχότρα, αποφάσισαν να αγωνιστούν. Έτσι, το ζευγάρι αποφάσισε να ιδρύσει το καταφύγιο Sai το 1991.
Από τότε αναδασώνουν και επεκτείνουν το καταφύγιο. Τώρα, καλύπτει 300 στρέμματα άγριας φύσης. Η περιοχή φιλοξενεί πάνω από 200 είδη φυτών και ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως ασιατικούς ελέφαντες.
Όταν πρωτοήρθαμε εδώ, τα περισσότερα από τα εδάφη που μας πούλησαν ήταν εγκαταλελειμμένα.” “Εγκαταλελειμμένα χωράφια ρυζιού, καφέ και κάρδαμου.” “Χρειάστηκε πολλή φροντίδα, ενέργεια και χρόνο για να το επαναφέρουμε.” “Θυμάμαι ότι όταν περπατούσα στο δάσος, δεν άκουγα τίποτα άλλο πέρα από τον ήχο των ποδιών μου.” “Τώρα, το μέρος είναι ζωντανό και έχει ήχους.” Η Πάμελα ελπίζει ότι το δάσος θα συνεχίσει να είναι προστατευμένο και να επεκτείνεται. “Και οι δυο νιώθουμε μια τεράστια χαρά, όταν περπατάμε μέσα στο ιερό.” “Δεν έχω ξανανιώσει τόσο μεγάλη χαρά από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στη ζωή μου.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου