Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Το θείο φως και οι μικρότητες μας

.....Γέροντα, το άκτιστο φως το βλέπει κανείς με τα αισθητά μάτια;
– Αν αφήσετε τις μικρότητες, θα σάς πώ.
– Γέροντα, μέχρι να απαλλαγούμε από τις μικρότητες, εσείς θα φύγετε... Κάντε το σαν πνευματική ελεημοσύνη!
– Όταν ήμουν στα Κατουνάκια, στο Κελλί του Υπατίου, ένα απόγευμα, αφού έκανα τον Εσπερινό με κομποσχοίνι, ήπια ένα τσάι και συνέχισα.Έκανα το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς με κομποσχοίνι, και ύστερα έλεγα την ευχή. Όσο την έλεγα, τόσο έφευγε η κούραση και αισθανόμουν ξεκούραστος. Ένιωθα μέσα μου μια χαρά, που δεν μου έκανε καρδιά να κοιμηθώ· έλεγα συνέχεια την ευχή. Γύρω στις έντεκα την νύχτα γέμισε ξαφνικά το κελλί με ένα φως γλυκό, ουράνιο. Ήταν πολύ δυνατό, αλλά δεν σε θάμπωνε. Κατάλαβα όμως ότι και τα μάτια μου «δυνάμωσαν», για να μπορώ να αντέξω αυτήν την λάμψη.
Όσο ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, μέσα στο θείο εκείνο φώς, ήμουν σ’ έναν άλλον κόσμο, πνευματικό. Αισθανόμουν μια ανέκφραστη αγαλλίαση, και το σώμα μου ανάλαφρο· είχε χαθή το βάρος του σώματος. Ένιωθα την Χάρη του Θεού, τον θείο φωτισμό. Θεία νοήματα περνούσαν γρήγορα από τον νού μου σαν ερωταποκρίσεις. Δεν είχα προβλήματα, ούτε θέματα να ρωτήσω, όμως ρωτούσα και είχα συγχρόνως και την απάντηση. Ήταν ανθρώπινα λόγια οι απαντήσεις, είχαν όμως και θεολογία, αφού ήταν θείες απαντήσεις. Και ήταν τόσο πολλά όλα αυτά, ώστε, αν τα έγραφε κανείς, θα γραφόταν άλλος ένας Ευεργετινός. Αυτό κράτησε όλη την νύχτα, μέχρι τις εννιά το πρωί. Όταν πια χάθηκε εκείνο το φώς, όλα μου φαίνονταν σκοτεινά. Βγήκα έξω και ήταν σαν νύχτα. «Τί ώρα είναι; Δεν έφεξε ακόμη;», ρώτησα έναν μοναχό που περνούσε από εκεί. Εκείνος με κοίταξε και μου απάντησε με απορία: «Τί είπες, πάτερ Παΐσιε;». «Τί είπα;», αναρωτήθηκα και μπήκα μέσα. Κοιτάζω το ρολόι και τότε συνειδητοποίησα τί είχε συμβή. Η ώρα ήταν εννιά το πρωί, ο ήλιος ήταν ψηλά, κι εμένα η ημέρα μου φαινόταν σαν νύχτα! Ο ήλιος δηλαδή μου φαινόταν ότι ίσα‐ίσα φώτιζε· σαν να είχε γίνει έκλει‐ψη ηλίου.
Ήμουν σαν έναν που πετιέται απότομα από το δυνατό φως στο σκοτάδι· τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά! Μετά από εκείνη την θεϊκή κατάσταση βρέθηκα στην άλλη, την φυσική, την ανθρώπινη, και ξεκίνησα να κάνω όπως κάθε μέρα το πρόγραμμά μου. Έκανα λίγο εργόχειρο, έκανα την Ακολουθία των Ωρών με κομποσχοίνι, μετά την Ενάτη Ώρα έβρεξα λίγο παξιμάδι για να φάω, αλλά ένιωθα σαν ζώο που πότε ξύνεται, πότε βόσκει, πότε χαζεύει, και έλεγα μέσα μου: «Για δές με τί ασχολούμαι! Τόσα χρόνια έτσι τα πέρασα;». Μέχρι το απόγευμα είχα τέτοια αγαλλίαση, που δεν ένιωθα την ανάγκη να ξεκουραστώ.
Τόσο δυνατή ήταν η κατάσταση αυτή. Όλη εκείνη την ημέρα έβλεπα θαμπά· ίσα‐ίσα που μπορούσα να κάνω την δουλειά μου. Και ήταν καλοκαίρι· ο ήλιος έλαμπε. Την άλλη μέρα άρχισα να βλέπω τα πράγματα φυσιολογικά. Έκανα το ίδιο τυπικό, αλλά δεν ένιωθα πια έτσι, σαν ζώο.
Με τί χαζά πράγματα περνούμε τον καιρό μας και τί χάνουμε!
Γι’ αυτό, όταν βλέπω μικρότητες, κακομοιριές, χαμένα πράγματα, πολύ στενοχωριέμαι.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τον τελευταίο καιρό κάτι δέν μου πάει καλααααά......! Κάτι λείπει , κάτι λείπει......! Τρελλέ την Μαρία τί την έκανες ; Πού την εξαφάνισες ; Μολόγα .....! Χαμένε ! Μαρία, άσε τον, μην δίνεις σημασία κορίτσι μου ,μικρότητες ......Χριστός Ανέστη ....!

Μαρία Π. είπε...

Aληθώς Ανέστη ο Κύριός μας, μακάρι να αναστηθούμε κι εμείς από την πνευματική σύγχυση, την αβεβαιότητα, τις ψυχικές μεταπτώσεις. Μακάρι να καταφέρουμε να τελειοποιήσουμε την σχέση μας με τον Χριστό μας, να αποκτήσουμε ολοκληρωμένη πίστη που δεν θα φοβάται όσο και αν χειροτερέψουν τα πράγματα.
Να είσαστε όλοι πάντα καλά αδέρφια μου.
Χριστός Ανέστη, και Χρόνια πολλά, στον Τρελο-Γιάννη και σε όλους τους αναγνώστες του.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία χαίρομαι που είσαι καλά Είχα μέρες να δώ κάτι δικό σου καί ανησύχησα οτι κάτι είχε συμβεί Είναι αλήθεια οτι πρέπει να ασχολούμαστε με τά πράγματα που μας θλίβουν μέχρι εκεί που δέν μας επηρεάζουν την ψυχολογία μας Πρέπει να διατηρούμε την εσωτερική χαρά Ουαί τω ενί Δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα μας ,εκτός από τους αγίους μας και τον ίδιο τον Χριστό και την Παναγία μας ,έχουμε τους πατέρες μας, που έχουν ποιμαντικό πνεύμα και νοιάζονται για εμάς και για την πίστη μας Αλλωστε η ίδια η ομολογία πρέπει να μας δημιουργεί χαρά ,γιατί ομολογούμε τον Χριστό μας Μέ κανένα τρόπο δέν πρέπει να αφήνουμε την λύπη νά μας καταβάλλει Ακόμα και τις άδολες χαρές που μας χαλαρώνουν πρέπει να τις χαιρόμαστε Σ'ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε και να ανταλλάξουμε λίγες ωφέλιμες σκέψεις Χριστός Ανέστη !

Μαρία Π. είπε...

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.Σ΄ευχαριστώ Ελένη για το ενδιαφέρον σου.Ξέρω ότι είναι αληθινό γιατί είδα ότι ανησύχησες, και γι αυτό έγραψα αμέσως. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα [ελπίζω να είσαι κι εσύ μια χαρά], απλά να σου πω την αλήθεια, η τελευταία ένταση των γεγονότων, οι πολλές συζητήσεις, αλλά κυρίως η αδιακρισία ειδικά ως προς το θέμα των Μυστηρίων με ενόχλησε πολύ και με κούρασε.Ένιωθα ότι δεν υπάρχει κατανόηση ούτε σεβασμός στα βιώματα των άλλων. Προσπάθησα να πω κάποια πράγματα με μόνο κίνητρο να δώσω σε κάποιους να καταλάβουν πως εκλαμβάνονται όσα λένε, για να προσέχουν και να διορθώσουν την αδιακρισία τους. Δεν με ενδιέφερε "ποια άποψη θα υπερισχύσει" [αυτά είναι ανώριμα παιδιάστικα πράγματα] αλλά μόνο να ακουστούν κάποια πράγματα.Από κει και πέρα δεν είχε νόημα, πόσο μάλλον αφού είδα ότι δεν είναι αποδεκτά. Ας πιστεύει λοιπόν καθένας ότι θέλει.
Έχω ξαναπεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα όπως κι εγώ, δεν βρήκαμε "τίποτα έτοιμο" ως προς τα πνευματικά, γιατί η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από την αθεϊα. Δεν γίνεται λοιπόν σε ψυχές που έχουν κουραστεί για να ορθοποδήσουν πνευματικά, και αγωνίζονται να σταθούν, να μιλάμε με τόση αδιακρισία. Αλλά δεν θέλω να το συνεχίσω άλλο. Μιζέριασα με όλα αυτά, δεν ένιωθα καλά. Ευτυχώς όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, ήταν τόσο ωραία και πνευματικά, που ένιωθα να ξαναβρίσκω την πνευματική μου ισορροπία, και υγεία. Δεν μπορώ να ξαναμπλεχτώ με αυτά. Ας πιστεύει καθένας ότι θέλει.
Θα πω όμως κάτι τελευταίο σε όσους παριστάνουν τους γενικούς κριτές και "καρδιογνώστες" αλλά και τους μεγάλους διαφωτιστές [κάποια ιστολόγια κυρίως], και με έπαρση αποκαλούν όσους διαφωνούν μαζί τους [σε κάποια επιμέρους πράγματα αντιμετώπισης, και όχι ως προς την ουσία] είτε "ηλίθιους" και "πρόβατα", είτε "προδότες" και "διπρόσωπους", ότι δεν είναι αυτοί οι "έξυπνοι", ούτε οι μόνοι "αγωνιστές" και "ομολογητές".
Όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει και αγανακτούμε. Αλλά να ξέρουν ότι η δική τους αδιακρισία και ο καταστροφικά αψυχολόγητος λόγος που αγγίζει ακόμα και τα ιερά και όσια του άλλου [την Θεία Χάρη που βιώνει την οποία όχι μόνο αμφισβητούν αλλά απορρίπτουν, πέφτοντας σε βλασφημία], τελικά δρα με εντελώς αντίθετο τρόπο.
Ο π.Σάββας Αγιορείτης έχει 4 βίντεο στο blog του για την σύνοδο της Κρήτης που μιλάει πολύ πολύ σκληρότερα ακόμα και από τους αποτειχισμένους. Ας τα ακούσει όποιος θέλει. Μάλιστα στο τελευταίο λέει ότι το αμέσως επόμενο βήμα της αποδοχής εκκλησιαστικότητας είναι το κοινό ποτήριο. Όταν έχω χρόνο θέλω να γράψω τα κύρια σημεία από αυτά τα βίντεο.

Μαρία Π. είπε...

Στο πρώτο λέει και για τον γ. Νίκωνα που έλεγε ότι "οι νοικοκυρές και οι νταλικέρηδες" δεν έχουν λόγο (το θυμάσαι), και λέει ο π.Σάββας ότι αυτά είναι απαράδεχτα να ακούγονται γιατί όλοι είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι για την Πίστη μας. Λέει πάρα πολλά και με τον σκληρότερο τρόπο.Φτάνει στο σημείο να πει ότι οι περισσότεροι μητροπολίτες είναι εκκοσμικευμένοι και θιασώτες του οικουμενισμού, γιατί αυτό πηγάζει από "άλλα" πάθη [καταλαβαίνεις τι εννοεί]. Παρόλα αυτά είδες με πόση προσοχή μίλησε για το θέμα της αποτείχισης.
Ο π.Ν.Μανώλης είπε στο τελευταίο βίντεο που ήταν οι τρεις στο σπίτι του π.Ζήση:"Όπου υπάρχει ταραχή, και πανικός, υπάρχει πλάνη".
Λοιπόν αυτά είχα να πω. Συγγνώμη αν κούρασα, σέβομαι την αγωνία και ανησυχία του κάθε συνανθρώπου μου, καταλαβαίνω ακόμα και τις κινήσεις πανικού. Καταλαβαίνω κυρίως την ένταση και τις διαφωνίες μας. Πάνω σε αυτή τη βάση έγραψα χθες για την πνευματική σύγχυση [αν και αυτό είναι γενικότερο] την αβεβαιότητα το φόβο με όσα συμβαίνουν και την ανάγκη ολοκληρωμένης πίστης-πνευματικής "όρασης", ότι ο Χριστός και η Παναγία μας όπως [πολύ σωστά] είπες, ηγούνται της Εκκλησίας, και ότι υπάρχουν επίσης πολλοί πατέρες με γνήσιο ποιμαντικό πνεύμα. Σαφώς "δεν χάθηκαν όλα" όπως θέλει ο διάβολος να μας κάνει να πιστεύουμε. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.Δεν κοιμόμαστε, όλοι είμαστε στις επάλξεις. Αλλά πρέπει να προχωρήσουμε με προσοχή για να μην καταστρέψουμε αντί να διορθώσουμε.
Με όλη μου την αγάπη και ειλικρίνεια μίλησα, καθαρά, και χωρίς σκοπιμότητες ή υπονοούμενα για κανένα.
Καλό βράδυ Ελένη. Σε ευχαριστώ και πάλι γιατί κατάλαβα ότι δεν ήθελες κι εσύ να υπάρχουν πικρίες και άλλα αρνητικά πράγματα, ανάμεσα σε πνευματικά αδέλφια, ούτε κι εμένα μου αρέσουν, ΄και γι αυτό θα προσπαθήσω κι εγώ να προσέχω περισσότερο σε όσα λέω.

Μαρία Π. είπε...

Eπειδή δεν θέλω [άθελά μου] να λέω ανυπόστατα πράγματα ή να πέσω σε κατάκριση, να διορθώσω την πρόταση:
"Φτάνει στο σημείο να πει ότι οι περισσότεροι μητροπολίτες είναι εκκοσμικευμένοι και θιασώτες του οικουμενισμού, γιατί αυτό πηγάζει από "άλλα" πάθη [καταλαβαίνεις τι εννοεί]"

Την διορθώνω λοιπόν:
"Φτάνει στο σημείο να πει ότι οι περισσότεροι μητροπολίτες ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ είναι εκκοσμικευμένοι και θιασώτες του οικουμενισμού, αυτό πηγάζει από "άλλα" πάθη [καταλαβαίνεις τι εννοεί].

Η προηγούμενη άφηνε να εννοηθεί ότι οι περισσότεροι [γενικά] είναι έτσι.Ενώ ο π.Σάββας μιλάει για συγκεκριμένους οικουμενιστές.


Στο 4ο βίντεο

Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης, Τό χρονικό μιᾶς προμελετημένης ἐκτροπῆς Δ΄.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 5-3-2017
https://www.youtube.com/watch?v=ducU2_JeyOI

λέει από το 1.00.00 λεπτό περίπου

"..Ξέρετε ένα θέμα που απασχόλησε τους Αρχιερείς στην Κρήτη ποιο ήταν; Είναι ντροπή και να το λέει κανείς.Η ομοφυλοφιλία.Με πρόταση δυστυχώς από τους Ελληνόφωνους Αρχιερείς να εκφράσουν την συμπάθειά τους προς την ομοφυλοφιλία.Και έγινε ολόκληρη συζήτηση εκεί πέρα και ευτυχώς αντέδρασαν οι σλαβικές εκκλησίες και δεν πέρασε. Γι αυτό σας λέω ότι πίσω από την διεστραμένη πίστη, και τα διεστραμένα δόγματα κρύβεται διεστραμένη ζωή.Να μην πούμε περισσότερα. Ο νοών νοείτω..."

Ανώνυμος είπε...

Μαρία ,ειναι δυστυχώς πολύ αργά για να σου γράψω κάτι ,κράτα σέ παρακαλώ την ετικέτα για μία άλλη στιγμή ....

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς Μαρία , άς πιστεύει ο καθένας όπως αναπαύεται ,έστω και άν δέν συμφωνούμε ,αρκεί τουλάχιστον να υπάρχει η καλή προαίρεση και όχι ο δόλος Προσωπικώς επειδή έχω αντιμετωπίσει όλες τις τάσεις και μάλιστα αυτή που πολύ σέ έχει ενοχλήσει και σκανδαλίσει περί του μολυσμού των μυστηρίων , άς συγχωρούμε ακόμα και λάθη , εγω όλα αυτά τά κατατάσσω απλά στις διαφορετικές τάσεις και οπτικές Κανείς άλλωστε δέν μπορεί να επιβάλει στον άλλον την δική του ιδιαιτερότητα Ο ίδιος ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς βγήκε και είπε για τις περιπτώσεις που άγιοι εφήρμοσαν την οικονομία Πολλές φορες αυτά τά θέματα είναι απλά θέματα στρατηγικής του αγώνα και είναι συνάρτηση των συνθηκών που βιώνουμε Είναι αλήθεια οτι πρέπει να ελέγχουμε το ψυχικό άγχος που η όλη κατάσταση μας μας φορτίζει Πρέπει πολύ σωστά να ησυχάζουμε , να βρίσκουμε την ισορροπία μας , σέ τελευταία ανάλυση η εκκλησία ειναι στα χέρια του Θεού Μπορεί να αλάξουν οι εξωτερικές συνθήκες να διωχθεί να βρεθεί σέ ΄΄ κατακόμβες ΄΄ αλλά δέν μπορεί να χάσει τίποτα από την ουσία της .....

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικώς έχω την επίγνωση οτι ο καθένας κάνει έναν αγώνα ίσως και αιματηρό για να σταθεί εκεί που στέκεται και κανείς αγώνας δέν απαξιώνεται ,ο κάθε αγώνας είναι σεβαστός Αλλωστε ειμαστε στά έσχατα όπου το να πεί κανείς οτι είναι χριστιανός δηλαδή το αυτονόητο ,είναι ομολογία Θά πρέπει όλοι μας να προσέχουμε εαυτούς πώς στεκόμαστε και να ζητάμε την βοήθεια του Θεού Ας αφήνουμε και κάτι ή όλα στην δική του βοήθεια και πρόνοια Αυτό μας βοηθά και μας απαλλάσσει από το άγχος και την ανασφάλεια Σου εύχομαι καλή δύναμη και να έχεις πάντα την ίδια διάθεση και όρεξη για τά πράγματα της πίστεως Ευτυχώς που είναι και αυτοί οι καλοί άνθρωποι οι διαχειριστές των ιστολογίων και περπατούν τά θέματα της πίστεως και επικοινωνούμε Ηταν και αυτό από την πρόνοια του Θεού