Και οι δύο λέξεις αρχικά δήλωναν την έκπληξη που προκαλείται από το μεγαλείο, τη σπουδαιότητα. Είναι σύνηθες σε πολλές γλώσσες και εποχές αυτό το σχήμα: να δηλώνεται δηλαδή η σπουδαιότητα μέσω της «αδυναμίας / απορίας έκφρασης» (πβ. λέξεις όπως: ανέκφραστος, απερίγραπτος, ανείπωτος, ανεκδιήγητος, άφατος, άρρητος).

Έτσι και “θεσπέσιος” (<*θέσ-σπ-ετος < θεός + -σπ- ετος), που θα σήμαινε αρχικά «αυτός που λέγεται από τον θεό, ο θεόπνευστος» και κατ’ επέκταση «θαυμάσιος» (όπως κάθε τι που λέγεται από τον θεό ή εμπνέεται από τον Θεό).
Η λέξη “ἄσπετος”, λέξη αρχαία, ποιητική, σήμαινε «ανέκφραστος», κυρ. για κάτι σπουδαίο (πβ. Ομ. θ, 558: "οὐρανόθεν δʼ ἄρʼ ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ"). Τη συναντάμε στην αρχαία ποίηση, αλλά και στην αρχαιότροπη βυζαντινή, όπως στον παρακάτω ύμνο του Ιωάννη Δαμασκηνού -από τον περίφημο ιαμβικό κανόνα των Χριστουγέννων-, που αναφέρεται στην «απερίγραπτη φωτιά» της καμίνου όπου ρίχτηκαν οι τρεις παίδες -αλλά τελικά έμειναν αβλαβείς.
Ἄπλητα* θυμαίνοντος ἠγκιστρωμένοι
Παῖδες τυράννου δύσθεον γλωσσαλγίαν,
Οἷς εἴκαθε** πῦρ ἄ σ π ε τ ο ν, τῷ Δεσπότῃ
Λέγουσιν· Εἰς αἰῶνας εὐλογητὸς εἶ»
(* ακόρεστα, χωρίς πλησμονή)
(** υποχώρησε)
(Ζ΄ ωδή Ιαμβικού Κανόνος Χριστουγέννων Ιωάννου Δαμασκηνού)
______
(μετάφρ.)
«Στου παμβασιλέα Θεού τον πόθο αγκιστρωμένοι,
Ντρόπιασαν του άμετρα οργισμένου τυράννου
Oι τρεις Παίδες την αντίθεη βλασφημία·
Μα η φλόγα η α ν ε ί π ω τ η έφευγε, στον Δεσπότη
Ενώ έλεγαν: «Εις αιώνας ευλογητός ει».
_____Ἑρμηνεία στὸν Χριστουγεννιάτικο Ἰαμβικὸ Κανόνα Αγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (διασκευὴ ἀπὸ τὸ ἑορτοδρόμιο Αγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ΕΔΩ
Εικόνα: τοιχογραφία των «Τριών Παίδων εν καμίνω» από κατακόμβη της αγίας Πρίσκιλλας στη Ρώμη (3ος αι.). Joseph Wilpert, Die Malereien der Katakomben Roms (1903), Πίνακας 78.
Πέρασαν και αυτά τα Χριστούγεννα, λέει ένας λειτουργός. Μετά από λίγο απαντά ο ακροατής. Ναι πέρασαν. Τα ζήσαμε όμως; Έμεινε στα χέρια μας ένα λιθαράκι να οικοδομούμε το λίγο λίγο κάθε φορά που έρχονται και περνάνε;
ΑπάντησηΔιαγραφή... "Ἄνδρα μοι ἔ ν ν ε π ε μοῦσα πολύτροπον ὡς μάλλα πολλά"...
ΑπάντησηΔιαγραφήο πρῶτος στῖχος τῆς Ιλιάδος
ὅποὺ ζητᾶ ο ποιητής
νά τοῦ δ ι η γ η θ ε ῖ η μοῦσα, τὰ ὅσα πολλά ποὺ τράβηξε ἔνας ἄνδρας πολυταξιδεμένος -καὶ πολυμήχανος- ... !