Θεωροῦσε τόν πόλεμο ο Γεράσιμος ὡς τήν μεγαλύτερη συμφορά τῆς ἀνθρωπότητας, γιατί ἄνθρωπος σκοτώνει ἄνθρωπο. Κι αὐτός ὁ τόπος ἔζησε αὐτή τήν κατάσταση. Ναί, πολύ ἀνθρώπινο αἷμα χύθηκε σέ αὐτό τό νησί, γιατί ἐδῶ ἔλαβε χώρα καί ἡ μεγαλύτερη σφαγή ἐνστόλων στόν B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τό ἀρχηγεῖο τοῦ Χίτλερ στίς 25 Σεπτεμβρίου 1943 ἀνήγγειλε τήν ἐξουδετέρωση τῆς μεραρχίας Acqui στήν Κεφαλονιά. Τό σύνολο τῶν Ἰταλῶν τῶν ἐκτελεσθέντων, ὅπως καί τῶν νεκρῶν ἀπό ἀνατίναξη τοῦπλοίου τους μέ γερμανική νάρκη, ἀνῆλθε σέ 9.500.
Τό ἔλεγε καί δάκρυζε γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, πέρα ἀπό ἐθνικότητα, τόν κάθε ἀπόγονο τοῦ Ἀδάμ:
«Καί δέν ἔφτανε ἡ συμφορά τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐδῶ ἔγιναν καί τρομερά ἐγκλήματα λόγῳ κομματικῶν φανατισμῶν. Οἱ ἄνθρωποι στήν Κεφαλονιά ὑπέφεραν πολύ κατά τήν περίοδο τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου». Μέ πόνο μᾶς ἀνέφερε γιά μιά γυναῖκα ἀπό τήν Ἔρυσσο, πού σφάδαζε μπροστά στό σκοτωμένο παιδί της, μέ δράστη τόν ἀδελφό του καί δικό της γιό, λέγοντας:
«Ἐγώ εἶμαι ἡ μάνα τοῦ φονιά, μάνα τοῦ σκοτωμένου».
Αὐτή ἡ γῆ ἤπιε πολύ ἀνθρώπινο αἷμα καί ἀνοσιουργήματα ἀγριεύουν πολλούς τόπους. Μερικές φορές στό ὕπαιθρο, ἐπέλεγε διαδρομές καί ἔβλεπες σέ κάποια σημεῖα νά μένει σιωπηλός, νά σηκώνει τά μάτια στόν οὐρανό, νά μεταβάλλεται ὁλόκληρος σέ μιά δέηση. Τί πόνους ἀνθρώπων, τί ἁμαρτίες ἀνθρώπων, τί φοβερά συμβάντα ζοῦσε ἄραγε;
Καί γράφει ὁ Γεράσιμος στό ἡμερολόγιό του:
"Θεέ μου τί νά κάνω; Μεῖνε μαζί μου κάθε στιγμή. Ἐδῶ πνίγομαι.
Μερικές φορές δέν μπορῶ νά ἀναπνεύσω" ...
Απόσπασμα από το βιβλίο για τόν π. Γεράσιμο Φωκά.